«Υπάρχουν τριών ειδών άνθρωποι: εκείνοι που βλέπουν, εκείνοι που βλέπουν όταν τους δείχνουν και εκείνοι που δεν βλέπουν» Λεονάρντο Ντα Βίντσι.
H Παγκόσμια Ημέρα Τέχνης (World Art Day) καθιερώθηκε το 2012 από τον Διεθνή Οργανισμό Τέχνης (IAA), με τη διακήρυξη της Γκουανταλαχάρα, μετά από πρόταση της Τουρκίας. Έκτοτε, γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 15 Απριλίου, ημερομηνία γέννησης Λεονάρντο Ντα Βίντσι.
Ο εμβληματικός αναγεννησιακός καλλιτέχνης επελέγη ως σύμβολο της παγκόσμιας ειρήνης, της ελευθερίας της έκφρασης, της ανοχής, της συναδέλφωσης και της πολυπολιτισμικότητας. Ζωγράφος, γλύπτης, αρχιτέκτονας, εφευρέτης και μηχανικός.
Μία ιδιοφυΐα της Ιταλικής Αναγέννησης κι ένα ανήσυχο πνεύμα που δεν κοιμόταν για να μη χάνει τον χρόνο του, που κατάφερε να συνδυάσει την τέχνη με την επιστήμη. Ο Λεονάρντο Ντα Βίντσι γεννήθηκε το 1452 σε ένα χωριό της Τοσκάνης που ονομάζεται Anchiano, κοντά στο Vinci και πέθανε στη Γαλλία το 1519. Μπορεί έχει μείνει γνωστός στην ιστορία κυρίως σαν καλλιτέχνης, αλλά ήταν επίσης μηχανικός, στοχαστής και εφευρέτης.
«Ακόμα και να μιλάμε για τον Λεονάρντο ως καλλιτέχνη και τον Λεονάρντο ως μηχανικό έχει μικρή σημασία, καθώς όλα έκανε ήταν τόσο πολύ συνδεδεμένα με εκείνη την εποχή», λέει ο Claudio Giorgione, επιμελητής του μουσείου Leonardo da Vinci National Science and Technology στο Μιλάνο.
Στα πιο διάσημα έργα του περιλαμβάνεται η Μόνα Λίζα και ο Μυστικός Δείπνος, ενώ τα σχέδια του, όπως ο «Άνθρωπος του Βιτρούβιου», που παρουσιάζει τις αναλογίες του ανθρώπινου σώματος, έχουν γνωρίσει διεθνή αναγνώριση. Τα αντίγραφα των σημειώσεων και των ημερολογίων του, όπως ο «Ατλαντικός Κώδικας», έγιναν ευρέως διαδεδομένα, ενώ εξίσου γνωστές έγιναν και οι θεωρίες, οι παρατηρήσεις τα σχέδια ανατομίας του και τα αντικείμενα που δημιούργησε. Όλα αυτά περιλάμβαναν ιδέες που θα γινόντουσαν πραγματικότητα εκατοντάδες χρόνια αργότερα, όπως οι ιπτάμενες μηχανές.
Όσον αφορά συγκεκριμένα τη Τζοκόντα, ή άλλως τη Μόνα Λίζα, το πλέον αναγνωρίσιμο και ακριβό έργο όλων των εποχών, θα έλεγε κανείς ότι αποτελεί ακριβώς έκφραση του ιδιόρρυθμου χαρακτήρα τού Λεονάρντο. Παραγγελία το 1503 του εύπορου εμπόρου της Φλωρεντίας Φρανσέσκο ντελ Τζιοκόντο απεικονίζει τη γυναίκα του, Λίζα Γκεραρντίνι.
Ο Λεονάρντο, αφού ασχολήθηκε επί τέσσερα χρόνια με το έργο, το άφησε, κατά την προσφιλή του τακτική, ημιτελές. Η Τζοκόντα δεν παραδόθηκε ποτέ στον Τζιοκόντο. Φαίνεται όμως ότι ήταν το πιο αγαπημένο έργο του Λεονάρντο, γι’ αυτό και το πήρε μαζί του κατά τη μετοίκησή του στη Γαλλία, όπου λέγεται ότι το συμπλήρωσε και παρέμεινε εκεί βρίσκοντας το δρόμο του προς το Μουσείο του Λούβρου.
