Με ανακοίνωσή του το Εργατικό Κέντρο Πατρών ζητάει να μην γίνουν οι 21 απολύσεις στην Πατραϊκή Χαρτοποιία.
«Την περασμένη Παρασκευή η εργοδοσία της Πατραϊκής Χαρτοποιίας (ΕΛΙΤ) ανακοίνωσε το οριστικό κλείσιμο της μοναδικής χαρτοποιητικής μηχανής που είχε σε λειτουργία και την απόλυση των 21 εργαζομένων στο συγκεκριμένο τμήμα.
Ακόμη δεν στέγνωσε το μελάνι από τον τελευταίο νόμο έκτρωμα της ΝΔ που φέρνει τις ανατροπές του αιώνα και χτυπά το 8ωρο και η εργοδοσία ξεκινά ήδη την εφαρμογή του, προχωρώντας σε απολύσεις με το μικρότερο δυνατό κόστος για αυτή.
Για άλλη μια φορά η εργοδοσία στην ΕΛΙΤ επικαλέστηκε οικονομικές δυσκολίες της επιχείρησης και ότι το συγκεκριμένο τμήμα παραγωγής χαρτιού μπαίνει κάθε μήνα «μέσα». Το ίδιο έκανε πολλά χρόνια τώρα για να τρομοκρατεί τους εργαζόμενους, να τους έχει μόνιμα σε καθεστώς φόβου και ανασφάλειας για να ρίχνουν τις απαιτήσεις, να μην διεκδικούν, να βάζουν πλάτη για να μείνει το εργοστάσιο ανοιχτό, όπως χαρακτηριστικά έλεγε η εργοδοσία. Λες και μοιράζονταν τα κέρδη αφεντικά και εργάτες, λες και έτρωγαν όλοι μαζί από την πίτα των κερδών της συγκεκριμένης επιχείρησης.
Αντίθετα οι εργαζόμενοι όλα αυτά τα χρόνια παρήγαγαν τεράστια κέρδη στην εργοδοσία με τον ιδρώτα τους, ακόμη και μέσα στην πανδημία όπου αυξήθηκε η παραγωγή, δέχτηκαν μειώσεις μισθών υπό το φόβο της απόλυσης, δέχτηκαν να παραμένουν απλήρωτοι για μήνες. Την ίδια στιγμή τα κέρδη της επιχείρησης συνεχίζονταν, ενώ η κυβέρνηση «μπούκωνε» με τεράστιες επιδοτήσεις όλες αυτές τις βιομηχανίες.
Καλούμε τους εργαζόμενους να σηκώσουν ψηλά το κεφάλι, να μην υποκύψουν στις πιέσεις της εργοδοσίας.
Δεν φταίμε εμείς για τις δικές τους δυσκολίες και τους ανταγωνισμούς μεταξύ μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων, για την οικονομική κρίση που οι ίδιοι δημιούργησαν. Δεν πρέπει να πληρώσουμε πάλι εμείς τα σπασμένα. Αυτοί τα δημιούργησαν, αυτοί και να τα πληρώσουν!
Καλούμε τους εργαζόμενους να αναρωτηθούν: Τι βγήκε τελικά από τη μείωση των απαιτήσεων των εργαζομένων υπό το φόβο της απόλυσης και την τρομοκρατία της εργοδοσίας όλα αυτά τα χρόνια στο συγκεκριμένο εργοστάσιο; Τι βγήκε τελικά από την καραμέλα των αφεντικών να βάλουμε όλοι πλάτη στα κέρδη τους; Μήπως ανασχέθηκαν οι απολύσεις όπως έλεγαν; Μήπως πήραν οι εργαζόμενοι πίσω όλα αυτά που έχασαν από το μισθό τους τα τελευταία χρόνια; Τίποτα από όλα αυτά δεν έγινε! Το μόνο που συνεχίστηκε ήταν το ποσοστό κέρδους του εργοδότη από τη δική μας εργασία και κάτω από δύσκολες συνθήκες δουλειάς, απληρωσιά και ελλιπή μέτρα προστασίας της ζωής μας. Αυτό ακριβώς πάει να λύσει και σήμερα η εργοδοσία με το κλείσιμο της μηχανής και την απόλυση των συναδέλφων μας. την απρόσκοπτη συνέχιση των κερδών!
Κανείς εργαζόμενος να μην αποδεχτεί όλα αυτά!
Σήμερα κρίνετε η δουλειά και η ζωή ορισμένων συναδέλφων μας και αυτό δεν είναι δικό τους πρόβλημα. Είναι ζήτημα όλων μας! Είναι ζήτημα που απαιτεί εδώ και τώρα οργανωμένο, μαζικό και ενωτικό αγώνα για να μην περάσουν οι απολύσεις και η τρομοκρατία της εργοδοσίας.
Ας σκεφτούν οι εργαζόμενοι: ποιος κινεί ασταμάτητα σήμερα όλες αυτές τις μηχανές; Ποιος είναι ο μοναδικός απαραίτητος για τη λειτουργία ενός εργοστασίου ή μιας επιχείρησης; Ποιος παράγει τελικά όλα αυτά τα προϊόντα, όλο τον πλούτο που υπάρχει σήμερα; Εμείς οι εργαζόμενοι με τη δουλειά μας και των ιδρώτα μας. Άρα εμείς είμαστε που έχουμε και τη δύναμη να αντισταθούμε, και το δίκιο με το μέρος μας. Και αυτή η δύναμη είναι πολλαπλάσια όταν είμαστε ενωμένοι και αποφασισμένοι, όταν είμαστε οργανωμένοι στα συνδικάτα μας.
Όλοι στον αγώνα!
Δεν θα αφήσουμε αναπάντητες τις ορέξεις της εργοδοσίας!
Οι αγώνες μας, η οργάνωση της πάλης μέσα στο εργοστάσιο, η ενότητα και θέληση των εργατών, η αλληλεγγύη στον αγώνα μας μπορούν να έχουν αποτελέσματα, μπορούν να μπλοκάρουν τις απολύσεις.
Καλούμε όλους τους εργαζόμενους της πόλης μας, τα σωματεία τους να στηρίξουν κάθε αγωνιστική πρωτοβουλία των εργαζομένων στην ΕΛΙΤ και του σωματείου τους, να εκφράσουν έμπρακτα την αλληλεγγύη τους στο δίκαιο αγώνα τους για την υπεράσπιση των συναδέλφων τους.
Το Εργατικό Κέντρο Πάτρας είναι δίπλα τους από την πρώτη στιγμή και θα συνεχίσει να στηρίζει τους αγώνες τους και τις συλλογικές τους αποφάσεις για κλιμάκωση της πάλης. Μόνο εμείς οι ίδιοι μπορούμε να προστατέψουμε τους εαυτούς μας, οργανωμένοι στα Συνδικάτα μας, μπορούμε να παλέψουμε και να επιβάλουμε το δίκιο μας!»
