του Αχιλλέα Ροδίτη

Η ανάπλαση της Άνω πόλης, της παλιάς Πάτρας, όχι απλώς είναι αναγκαία και επιβάλλεται να προχωρήσει και να ολοκληρωθεί άμεσα, αλλά φυσικά θα συντελέσει στην αναβάθμιση της ποιότητας ζωής όλων των πατρινών, αλλά και στην ανάδειξη αυτού του “κρυμμένου” μέχρι σήμερα ιστορικού θησαυρού της πόλης μας.

Αλλά όμως το ένα σκέλος είναι ότι… “γίνονται έργα”. Το άλλο σκέλος, είναι το… “πώς γίνονται αυτά τα έργα”. Δηλαδή, αν λαμβάνεται υπ’ όψιν και η παράμετρος της διέλευσης πεζών οι οποίοι ενίοτε δεν είναι  μόνο νεαρής ηλικίας που κάλλιστα θα μπορούσαν να υπερπηδήσουν εμπόδια, να προσέξουν περισσότερο ή να μπορούν να δουν καλά ώστε να προσέξουν.

Μας το θύμισε ηλικιωμένη που την βρήκαμε να περπατά και μας το θύμισε, ζητώντας να το μεταφέρουμε με ένα ρεπορτάζ μας. “Ξέρετε, ενίοτε σ’ αυτή την πόλη, περπατούν και ηλικιωμένοι ή αμέριμνα παιδιά”, μας είπε. “Που καλούνται να κάνουν τον σταυρό τους προτού περάσουν μέσα από ένα εργοτάξιο και το διασχίσουν”.

Όπως ακριβώς δηλαδή συμβαίνει στην Άνω πόλη, στον δρόμο πίσω από το Ρωμαϊκό Ωδείο, που περνά μπροστά από το 3ο Δημοτικό Σχολείο Πατρών. Και επειδή λειτουργεί το σχολείο, κάποιοι γονείς ή γιαγιάδες και παππούδες πρέπει να παραλάβουν τους μαθητές, άρα αναγκάζονται να περνούν από εκεί. Όπως βέβαια συμβαίνει και με πολλούς κατοίκους της περιοχής…

Διότι δεν έχουν εξασφαλιστεί ασφαλή περάσματα, όπως τουλάχιστον συμβαίνει σε άλλα έργα.