ΥΠΟΛΟΓΙΖΕΤΑΙ ΟΤΙ ΠΑΝΩ ΑΠΟ 220.000 ΕΡΓΑΤΕΣ ΓΗΣ ΕΦΥΓΑΝ ΤΗΝ ΠΕΡΙΟΔΟ COVID
Του Αχιλλέα Ροδίτη
Σε γρίφο για δυνατούς λύτες εξελίχθηκε φέτος το μάζεμα των ελιών, λόγω της έλλειψης εργατών. Ιδιοκτήτες ριζών πιάστηκαν στον «ύπνο» αφού δεν είχαν συνειδητοποιήσει τις ακριβείς διαστάσεις του προβλήματος που εδώ και καιρό αναδεικνύεται μέσα από συχνά ρεπορτάζ και αφορά στην δραστική μείωση του αριθμού διαθέσιμων εργατών γης.
Έτσι, ήρθαν ξαφνικά αντιμέτωποι με την λειψανδρία και την τρομαχτική δυσκολία εξεύρεσης έμπειρων εργατών, ώστε να προγραμματίσουν, όπως κάθε χρόνο, το μάζεμα ελιών στα χωράφια τους. Πολύ γρήγορα όμως αντελήφθησαν πως έπρεπε να αρκεστούν σε λιγοστά χέρια, αλλά και στην υποχρέωση καταβολής αυξημένων μεροκάματων, λόγω αντιστροφής στα δεδομένα προσφοράς και ζήτησης (πολλή η ζήτηση, λίγοι οι εργάτες).
ΔΥΟ ΑΔΕΛΦΙΑ ΚΙ ΕΝΑΣ ΕΡΓΑΤΗΣ, ΓΙΑ 1.500 ΡΙΖΕΣ!
Ο Γιάννης Τ. μιλά στην «Πολιτεία» χαρακτηρίζοντας το πρόβλημα «πρωτόγνωρο» για εκείνον. «Μαζεύω ελιές πολλά χρόνια. Ήξερα πάντα ότι υπήρχε υπερπληθώρα προσφοράς εργασίας αλλά αντιθέτως φέτος κατάφερα να βρω… μόλις έναν εργάτη». Για πόσες ρίζες ελιές; Συνολικά 1.500! Κανονικά έπρεπε να είχε συγκεντρώσει τουλάχιστον οκτώ με δέκα εργάτες, αλλά στάθηκε αδύνατο.
«Έτσι, υποχρεωθήκαμε εγώ και ο αδερφός μου να βάλουμε… πλάτη. Και με τον έναν εργάτη που βρήκαμε να μπορέσουμε να κάνουμε τη δουλειά», μας λέει. Όσο για το μεροκάματο που κλήθηκαν να δώσουν στον εργάτη; Ανερχόταν στα 65 με 70 ευρώ, συν τα καύσιμα του και το φαγητό του.
Όταν προηγούμενα χρόνια απαιτούνταν σχεδόν τα μισά. Και σημειωτέον, απαιτούνταν λιγότερες μέρες για να ολοκληρωθεί το μάζεμα των ελιών. «Εκεί που χρειαζόμασταν δυο-τρεις ημέρες, τώρα δουλεύαμε μια βδομάδα, πιεστήκαμε από την υπερβολική κούραση, ενώ και το μάζεμα δεν ήταν όπως πριν», τονίζει.
Αλλά δεν είναι μόνο η περίπτωση του κου. Γιάννη Τ. Είναι και πολλές άλλες. Ο Αλέξανδρος Π. μας λέει ότι δεν βρήκε κανέναν εργάτη και αγγάρεψε την γυναίκα του, την κουνιάδα του κι έναν αδελφικό του φίλο για να κάνουν τη δουλειά. «Και τελικά, δεν τις μαζέψαμε όλες. Μαζέψαμε όσο μπορούσαμε. Ούτε τη μισή ποσότητα από άλλες χρονιές», εξηγεί.
ΕΡΓΑΤΕΣ ΠΗΓΑΝ ΣΕ… ΙΤΑΛΙΑ, ΓΑΛΛΙΑ, ΟΛΛΑΝΔΙΑ
Ένας ακόμη που αντιμετώπισε και σε προσωπικό επίπεδο το πρόβλημα είναι και ο πρόεδρος του Γεωτεχνικού Επιμελητηρίου Πελοποννήσου και Δυτικής Στερεάς Ελλάδας.
Ο κ. Θανάσης Πετρόπουλος, που μάλιστα προσφάτως ανέλαβε χρέη Τομεάρχη Αγροτικής Ανάπτυξης του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ, δηλώνει στην «Πολιτεία» ότι κι εκείνος βρέθηκε σ’ έναν μάταιο αγώνα δρόμου για την εξεύρεση εργατών γης. Και ότι το μάζεμα των ελιών, σημειώνει, έγινε με πολλή αργοπορία εξαιτίας του ότι οι λιγοστοί εργάτες έκλειναν δουλειές με σειρά προτεραιότητας.
Ο κ. Πετρόπουλος δίνει την εξήγηση για όλο αυτό που συμβαίνει. Τονίζοντας ότι την τελευταία διετία αποχώρησαν από την χώρα περίπου 220.000 εργάτες γης!
«Στην αρχή πολλοί θεώρησαν ότι οι εργάτες έφυγαν λόγω της πανδημίας που ξέσπασε. Ότι πήγαν στις χώρες τους και ότι θα επέστεφαν. Αλλά δεν συνέβη αυτό. Ήταν μια επιπόλαιη προσέγγιση του προβλήματος. Οι εργάτες που έφυγαν, είτε γύρισαν μόνιμα στις πατρίδες τους, είτε μετανάστευσαν σε άλλα ευρωπαϊκά κράτη», επισημαίνει. Αναφέροντας συγκεκριμένους παράγοντες που συντελούν στο αποτέλεσμα: Ευκολότερη νομιμοποίηση, υψηλότερες αμοιβές, καλύτερες και αξιοπρεπείς συνθήκες διαβίωσης.
Για παράδειγμα, στη Γαλλία η διαδικασία νομιμοποίησης των αλλοδαπών εργατών διαρκεί μόλις… μία εβδομάδα. Το ίδιο στην Ιταλία. Επίσης, εδώ και μήνες, Γαλλία και Ολλανδία έχουν ξεκινήσει στοχευμένη διαφημιστική καμπάνια για την προσέλκυση «ξένων» εργατικών χεριών.
ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ ΤΗΣ ΑΧΑΪΚΗΣ ΠΟΛΙΤΕΙΑΣ:
