του Αχιλλέα Ροδίτη

 «Πόσο να πουλήσεις τον καφέ όταν το κέρδος σου δεν είναι ούτε 20 λεπτά;». Αυτή ήταν η απάντηση ιδιοκτήτη μικρής καφετέριας προς απάντηση στο ερώτημα «γιατί» δεν δέχεται να κάνει προνομιακές τιμές σε γειτονικές επιχειρήσεις που του ζητούν μικρότερη τιμή στον καφέ, με αντάλλαγμα να αγοράζουν όλοι οι εργαζόμενοι από το δικό του μαγαζί.

Σε μια απάντηση που μοιάζει με εξομολόγηση οργής και απόγνωσης, αναφορικά με το συνολικό κόστος λειτουργίας καταστήματος του και της αντικειμενικής του αδυναμίας να προβαίνει σε πιο ελκυστική τιμολογιακή πολιτική για να προσελκύσει κόσμο. Λέγοντας και τεκμηριώνοντας με στοιχεία, ότι από κάθε καφέ δεν του μένει κέρδος πάνω από μόλις 20 με 30, το πολύ, λεπτά του ευρώ, όταν τον πουλά με 1 ευρώ και 80 λεπτά ενώ τον αγοράζει 30 ευρώ το κιλό.

Διότι, όπως λέει, όλα τα υπόλοιπα χρήματα πηγαίνουν στο κόστος για τα πλαστικά ποτηράκια, τα καπάκια και τα χάρτινα καλαμάκια και φυσικά για τα λοιπά έξοδα λειτουργίας που αφορούν σε ρεύμα, ενοίκιο, φθορές κ.λπ.. «Είναι κάτι που μόνο στην πράξη μπορεί να το δει κάποιος και ξέρουν πολύ καλά τι λέω όσοι έχουν καφετέριες.

Ειδικά όσοι λειτουργούν μικρά καφέ take away, που κάποτε ήταν ‘λύση’ αλλά τώρα έχει γίνει δύσκολη η επιβίωση». Προσθέτει μάλιστα ότι με εξαίρεση ρεύμα και πάγια, το υπόλοιπο μεγάλο μέρος της τιμής κάθε καφέ προορίζεται για τα ποτηράκια και τα καπάκια, που, επισημαίνει ότι, «έγιναν πανάκριβα. Και κάθε πακέτο περιέχει μόλις 30 τεμάχια που σου τελειώνουν σε μια – δυο μέρες».

ΕΠΕΝΔΥΟΥΝ ΣΤΙΣ… ΕΤΑΙΡΕΙΕΣ ΚΑΦΕ

Η απάντηση για το πώς επιβιώνουν επιχειρηματίες που αντιθέτως διαθέτουν μεγάλα καταστήματα εστίασης, είναι ότι εναποθέτουν τις ελπίδες τους στα χρήματα που πληρώνουν μεγάλες εταιρίες καφέ για να εξασφαλίσουν την πώληση μόνο του δικού τους προϊόντος. Μάλιστα τα ποσά που καταβάλλονται σε εξαιρετικά όμως περιορισμένες περιπτώσεις (πολύ μεγάλων καταστημάτων) αγγίζουν …χιλιάδες ευρώ.

«Συνάδελφος πήρε 30.000 ευρώ από συγκεκριμένη μάρκα. Άλλος πήρε δώρο αυτοκίνητο smart και ομπρέλες για το μαγαζί του. Κι άλλος, εισέπραξε 15.000 ευρώ για κάθε ένα από τα δύο του καταστήματα», μας λέει επιχειρηματίας της εστίασης. Διευκρινίζοντας ότι πρόκειται για διετή συμβόλαια.

«Δηλαδή σε δύο χρόνια μπορούν να ξαναπάρουν τέτοια ποσά και να καλύψουν υποχρεώσεις». Άρα το στοίχημα για τον κλάδο, είναι «να έχεις μεγάλη κατανάλωση και να ποντάρεις σε εισροή χρήματος από τις συνεργαζόμενες με εσένα εταιρείες, για να μπορείς να καλύπτεις τις υποχρεώσεις σου και να στέκεσαι όρθιος», τονίζει ο ίδιος επαγγελματίας.

Από την έντυπη έκδοση της Αχαϊκής Πολιτείας: