του Αχιλλέα Ροδίτη

Τον περασμένο Γενάρη η «Πολιτεία» είχε κάνει φωτογραφικό αφιέρωμα στο πάρκο του Έλους της Αγυιάς, αναδεικνύοντας έναν χώρο περιπάτου και αναψυχής στη φύση που ο Δήμος ετοίμασε για τους Πατρινούς κι εκείνοι τον τίμησαν από τις πρώτες κιόλας μέρες, γεμίζοντας της πεζογέφυρας και εκφράζοντας την ικανοποίηση τους. Δυστυχώς, όμως, κάποιοι συμπολίτες είχαν αναλάβει τον ρόλο του… μάντη κακών, μιλώντας σ’ εκείνο το ρεπορτάζ της εφημερίδας και διαβλέποντας τους κινδύνους βανδαλισμών.

Όπως, για παράδειγμα, ο κ. Άγγελος Καραβάς ο οποίος είχε δηλώσει: «Είναι εντυπωσιακό το πάρκο, σε κάνει να νιώθεις διαφορετικά. Αρκεί όμως να υπάρξει η μέριμνα για την φροντίδα του και να μην εγκαταλειφθεί».

Ή ακόμα, η Νηπιαγωγός κ. Ελένη Δεληβοριά η οποία είχε επισημάνει την ωραιότητα του χώρου αλλά και την παράμετρο της ανάγκης φύλαξης τονίζοντας: «Το θέμα είναι να το σεβαστούμε όλοι μας». Γιατί λοιπόν δεν υπήρξε μέριμνα για τη φύλαξη του;

Η μοναδικότητα του…

Αξίζει να σημειώσουμε ότι σύμφωνα με τους τεχνικούς της αρμόδιας δημοτικής υπηρεσίες, το πάρκο είναι «πρωτοπόρο» στην Ελλάδα. Κατ’ αρχάς λόγω του ειδικού φωτισμού που επελέγη ώστε να μην ενοχλεί την χλωρίδα και πανίδα του Έλους. Επίσης, διότι οι ξύλινες πεζογέφυρες είναι συνολικού μήκους 340 μέτρων και ανοίγματος 2 μέτρων. Αλλά, ακόμα πιο σημαντικό, επειδή το ξύλο που χρησιμοποιήθηκε είναι το «Ιρόκο», ένα είδος πλατύφυλλου που το βρίσκει κανείς μόνο στην κεντρική και δυτική Αφρική και το οποίο έχει τεράστια αντοχή στον χρόνο και τις καιρικές συνθήκες. Προφανώς, όμως, όχι και στους… ανθρώπινους βανδαλισμούς… Συνεπώς, μετά από τόσο ειδικευμένη προσπάθεια, ανάλογη θα περίμενε κάποιος να ήταν και η προφύλαξη του χώρου.