Ο Γιώργος Φραγκονικολόπουλος μαζεύει αδέσποτα απ’ το δρόμο, τα φιλοξενεί και τα φροντίζει καθημερινά. Αναζητώντας και νέα «στέγη» για αυτά. Ένας Αντιδήμαρχος που απλά… του βγάζουμε το «καπέλο»!

 του Αχιλλέα Ροδίτη

Ο Γιώργος Φραγκονικολόπουλος από το Αίγιο είναι ένα παράδειγμα προς μίμηση. Ίσως το… απόλυτο παράδειγμα σε ό,τι αφορά τουλάχιστον το ζήτημα της φιλοζωίας αλλά και γενικότερα αυτό του βαθμού του χρέους που μπορεί να αισθάνεται κάποιος όταν αναλαμβάνει μια υπεύθυνη θέση προσφοράς.

Διότι ο κ. Φραγκονικολόπουλος είναι ο Αντιδήμαρχος Ποιότητας Ζωής του Δήμου Αιγιάλειας, που έχει επιφορτιστεί και με το σοβαρό θέμα των αδέσποτων. Με τη διαφορά ότι ο ίδιος δεν αρκείται να συμπεριφέρεται τυπικά ως Αντιδήμαρχος, περιορισμένος στον ρόλο που του έχει ανατεθεί, αλλά έχει μετουσιώσει την αρμοδιότητα του, σε προσωπική καθημερινότητα.

Πέρα από τα όσα πράττει από θέσεως Αντιδημάρχου, για τα αδέσποτα, ο ίδιος αφιερώνει χρόνο και χρήμα για την φροντίδα, περίθαλψη και φιλοξενία αδέσποτων, που συλλέγει απ’ τους δρόμους. Και επίσης ο ίδιος καταβάλλει υπεράνθρωπες καθημερινές προσπάθειες για να προωθήσει προς υιοθεσία, διάφορα αδέσποτα τα οποία φροντίζει, αφού βεβαιωθεί ότι το νέο τους «σπίτι» θα είναι ικανό να προσφέρει αγάπη στα τετράποδα.

ΔΕΝ «ΚΡΥΒΕΤΑΙ» ΣΕ ΓΡΑΦΕΙΟ,

ΦΡΟΝΤΙΖΕΙ… ΠΟΛΗ ΚΑΙ ΑΔΕΣΠΟΤΑ

Αν βρεθείτε στο Αίγιο, ίσως να μην τον βρείτε κλεισμένο σ’ ένα γραφείο, με μια γραμματέα απ’ έξω. Θα τον εντοπίσετε σίγουρα στο δρόμο και στις πλατείες να κάνει βόλτα τον «Πέτρο», τον «Ερμή» ή κάποια άλλα από τα… δεκάδες σκυλιά τα οποία έχει υιοθετήσει και φροντίζει!

Άλλα αδέσποτα τα φιλοξενεί στο σπίτι του και άλλα, στο κατάστημα του (LOCA) ένα από τα γνωστότερα μαγαζιά – στέκια του Αιγίου.

Κι αν εντοπίσετε κι άλλα αδέσποτα κάπου και τον ειδοποιήσετε, θα τρέξει να περισυλλέξει κι εκείνα. Ο Δήμος Αιγιάλειας δεν έχει και δεν χρειάζεται ειδικό συνεργείο για αυτό. Το κάνει ο ίδιος ο Αντιδήμαρχος του! Αυτός θα τα περισυλλέξει, μετά θα τα πάει στον κτηνίατρο, αν χρειαστεί θα αναλάβει προσωπικά την φαρμακευτική τους αγωγή, θα τα φιλοξενήσει, θα τα ταΐζει, θα τα κάνει καθημερινά βόλτα, ενώ παράλληλα θα αναζητήσει μια νέα ασφαλή «στέγη» για αυτά.

Επίσης, κάθε δεύτερο Σαββατοκύριακο, θα τον δείτε να ξεκινά πρωί πρωί με το βανάκι του Δήμου Αιγιαλείας, στο οποίο βάζει αδέσποτα σκυλιά και τα… πάει βόλτα στην Αθήνα. Συμμετέχοντας σε διοργανώσεις – γιορτές υιοθεσίας τετράποδων όπου μπορεί κανείς να βρει ενδιαφερόμενους για υιοθεσία σκύλων. «Όχι, δεν κουράζομαι», δηλώνει ο ίδιος στην «Πολιτεία», ξαφνιάζοντας μας με τις απαντήσεις που δίνει. Κυρίως με το ύφος του, που υποδηλώνει ότι εκείνος παραξενεύεται που… απορούμε για το αν όλο αυτό που κάνει είναι «βάρος» και «κούραση». Διότι για αυτόν, αντιθέτως, αποτελεί ελάχιστο χρέος του απέναντι στα ζώα αλλά και στη θέση ευθύνης που έχει αναλάβει στον Δήμο.

ΓΙΑΤΙ ΔΙΑΙΩΝΙΖΕΤΑΙ ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ

Βέβαια, ο κ. Φραγκονικολόπουλος, δεν παραλείπει να στείλει κι ένα σαφές μήνυμα. Ότι το πρόβλημα των αδέσποτων, όσα και να κάνει ένας Δήμος, όπως λέει χαρακτηριστικά, δυστυχώς θα συνεχίσει να υπάρχει όσο υπάρχουν «ανεύθυνοι πολίτες». Εννοεί εκείνους που «βλέπουν» ένα ζώο σαν «μπιμπελό» ή «παιχνίδι». Το αγοράζουν, αλλά όταν το βαρεθούν το… πετούν στο δρόμο! Και αυτό οδηγεί σ’ έναν φαύλο κύκλο που δεν σταματά ποτέ…

Όπως σημειώνει, αυτή είναι η «πηγή» συνέχισης του κακού και διαιώνισης του προβλήματος. Εάν σταματούσαν κάποιοι να εγκαταλείπουν τα ζώα στους δρόμους, το πρόβλημα κάποια στιγμή θα μειωνόταν σε έκταση, σε συνδυασμό με τις ενέργειες των Δήμων. Αλλά όσες κι αν είναι αυτές οι ενέργειες, απλά θα «γυρίζουμε γύρω απ’ την ουρά μας» αφού πάντα θα περισυλλέγονται αδέσποτα, αλλά νέα αδέσποτα θα εμφανίζονται στους δρόμους των πόλεων.

Σημαντική πτυχή του όλου θέματος, σύμφωνα με τον κ. Φραγκονικολόπουλο, είναι και η στείρωση που πρέπει να γίνεται από όσους διαθέτουν ζώα συντροφιάς. Αναφέρει για αυτό ένα συγκεκριμένο παράδειγμα. Όταν στην Ακράτα ανέλαβε να φροντίζει δύο αδέσποτα τα οποία όμως στείρωσε. Τα φροντίζει σε καθημερινή βάση, κάποιοι ωστόσο περίοικοι, διαμαρτύρονται ακόμα και για την ύπαρξη τους. «Αν όμως δεν τα είχα στειρώσει, τώρα στην περιοχή δεν θα ήταν δύο σκυλιά, αλλά πενήντα ή εκατό ή και παραπάνω», αναφέρει. Δίνοντας με αυτόν τον τρόπο το σαφές «στίγμα» της σημασίας που έχει η στείρωση για τον περιορισμό του προβλήματος των αδέσποτων. Που όπως λέει, δεν είναι ένα πρόβλημα μόνο για την κοινωνία. «Είναι ένα πρόβλημα κυρίως για τα ίδια τα ζώα. Για τις συνθήκες που ζουν…».

ΔΕΙΤΕ ΦΩΤΟ:

ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ: