άρθρο | του Αχιλλέα Ροδίτη (από στήλη Αχι.Ρο.)

Η Πάτρα θα γεμίσει και φέτος με φοιτητές. 5.385 νέοι θα ‘ρθουν στην πόλη με τα όνειρα τους στις «βαλίτσες». Θα εγκατασταθούν, θα γίνουν συμπολίτες μας. Μαζί με τους παλαιότερους συμφοιτητές τους, τους δευτεροετείς, τριτοετείς κ.λπ..

Το ερώτημα ωστόσο παραμένει:

Εμείς ως πόλη πόσο προετοιμασμένοι είμαστε να τους παράσχουμε φιλοξενία; Φυσιολογικά ενοίκια, σωστά σπίτια κι όχι τρώγλες, υπηρεσίες φαγητού, καφέ και διασκέδασης χωρίς ίχνος διάθεσης για εκμετάλλευση; Εν ολίγοις, πόσο οργανωμένοι και συνεννοημένοι είμαστε ως πόλη, ώστε να φερθούμε με τρόπο που δεν θα δείχνει ότι τους βλέπουμε σαν «χρήμα» αλλά σαν τα παιδιά μας που σπουδάζουν ή θα σπουδάσουν σε άλλες πόλεις;

Χάνεις αν κάνεις εκπτώσεις στο νοίκι που βάζεις στην γκαρσονιέρα ή αν εξασφαλίσεις σωστή επίπλωση, αλλά θα χάσεις πολλά περισσότερα αν η πόλη αποκτήσει τη φήμη της «αδικαιολόγητα πανάκριβης» (κάτι που τείνει να συμβεί αν δεν έχει συμβεί ήδη). Και το κενό θα καλύψουν οι μεγαλο-εταιρείες airbnb που θα προσφέρουν ένα τίμημα ακριβό μεν, που θα μοιάζει πιο «λογικό» όμως με βάση τις υπερσύγχρονες παροχές.

Χάνεις αν μειώσεις την τιμή του ποτού ή του μεζέ κι αν το κρασί σου είναι ποιότητας κι όχι… «ξύδι» του κιλού (…) αλλά θα χάσεις πολλά περισσότερα αν οι φοιτητές αντιληφθούν ότι τους πουλάς «φύκια για μεταξωτές κορδέλες» και στραφούν σ’ άλλες εναλλακτικές.

Είναι καίριας σημασίας το θέμα. Απ’ την στάση μας εξαρτάται τρόπον τινά το μέλλον της Πάτρας ως φοιτητούπολη. Διότι το αποτύπωμα που θ’ αφήσει στο διηνεκές θα έχει είτε θετικό είτε αρνητικό πρόσημο. Κι απ’ τις βαθύτερες προθέσεις μας εξαρτάται προς τα πού θα γύρει τελικά η «ζυγαριά».