του Αχιλλέα Ροδίτη

Στην Πάτρα για χρόνια επικρατούσε η παράδοση σε εμπορικά καταστήματα. Μικρομεσαίες επιχειρήσεις που είχαν στηθεί μεταπολεμικά ακόμα και προπολεμικά και που έθρεφαν ολόκληρες οικογένειες, με το ιδιοκτησιακό καθεστώς να περνά από γενιά σε γενιά.

Οι Πατρινοί γνώριζαν καταστήματα με “σφραγίδα” μόνο και το μόνο την επωνυμία. Το όνομα του ιδιοκτήτη! Πολλοί είχαν διαπροσωπικές σχέσεις και η απόκτηση πελατών και η διατήρησή τους εξαρτιόταν σε μεγάλο βαθμό από την μεταξύ τους εμπιστοσύνη. Τόσο όσον αφορά την ποιότητα και εγγύηση του εκάστοτε προϊόντος, όσο ακόμα και στην εξόφλησή του από την πλευρά των καταναλωτών. Για αυτό άλλωστε υπήρχε και το λεγόμενο “δοσολόγιο”.

Οι καιροί άλλαξαν και εν μέσω οικονομικής κρίσης και πολλαπλών δυσβάσταχτων μέτρων, έχει αρχίσει η αντίστροφη πορεία. Σύμφωνα με τα στοιχεία του Εμπορικού Συλλόγου Πατρών ολοένα και λιγότερες εμπορικές επιχειρήσεις διατηρούνται από τις νεότερες γενιές.

Μαγαζιά που πέρασαν από τον πατέρα στον γιο, από τον γιο στον εγγονό και από τον εγγονό στον δισέγγονο, τώρα απλά κλείνουν οριστικά και περνούν στην… ιστορία. “Όλα αυτά λόγω του “βουνού” προβλημάτων και αδιεξόδων που βλέπουν μπροστά τους οι νεότεροι”, δηλώνει ο πρόεδρος του Εμπορικού Συλλόγου της Πάτρας στο Politeianews.gr κ. Κωνσταντίνος Ζαφειρόπουλος.

Έτσι, οι γόνοι Πατρινών εμπόρων με παράδοση στον κλάδο, που παλιότερα ήξεραν ότι είχαν κατά κάποιο τρόπο εξασφαλισμένο επάγγελμα για να ζήσουν, τώρα αναζητούν διαφορετικές επαγγελματικές διεξόδους. Ο “θάνατος του μικρού εμποράκου” άρχισε να είναι αισθητά παρόντας!