– Ο Νίκος Παπανδρέου ξεκαθαρίζει ότι… δεν τολμά να φανταστεί τίποτα διαφορετικό από την επικράτηση της ενότητας στο κόμμα, μετά και την δεύτερη εσωκομματική κάλπη.

Συνέντευξη στον Αχιλλέα Ροδίτη – (Η συνέντευξη δόθηκε πριν τον Α΄ γύρο των εσωκομματικών εκλογών)

Οι εκλογές στο Πα.Σο.Κ. έγιναν και οδεύουμε στη δεύτερη κάλπη με “μονομάχους” τους Ν. Ανδρουλάκη και Χ. Δούκα. Μια φωνή ψύχραιμη, στιβαρή όσο και το όνομά του έρχεται σήμερα μέσα από την «Πολιτεία» για να στείλει σαφή και ουσιαστικά μηνύματα. Είναι η φωνή του Νίκου Παπανδρέου. Του Έλληνα Ευρωβουλευτή, του γιου του ιδρυτή του Πα.Σο.Κ.. Κι έχουν εξαιρετική σημασία οι θέσεις του που λειτουργούν ως «οδηγός» προς την οριστική κάλπη και την επόμενη μέρα του Πα.Σο.Κ. και της χώρας…

Η ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ:

• Μεταξύ πρώτης και δεύτερης Κυριακής των εκλογών, ποιο είναι και πρέπει να είναι το διακύβευμα για τον κόσμο του ΠΑΣΟΚ;

Το διακύβευμα των εκλογών, δεν αλλάζει μεταξύ πρώτου και δεύτερου γύρου. Αν υπάρχει ένας στόχος, αυτός είναι το ΠΑΣΟΚ να γίνει η εναλλακτική πρόταση διακυβέρνησης που θα καταστεί στη συνέχεια η επιλογή των πολιτών, προκειμένου από την «διακυβέρνηση των ανισοτήτων» του κ. Μητσοτάκη, να περάσουμε στην προοδευτική διακυβέρνηση, που θα έχει στο επίκεντρό της τον άνθρωπο και παράλληλα θα σέβεται τους θεσμούς.  Για αυτό και θα πρέπει όσοι βρέθηκαν στις κάλπες χθες, να επιστρέψουν σε αυτές την ερχόμενη Κυριακή. Μην ξεχνάτε. Δεν ψηφίζουμε μόνο για πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ, αλλά για τον επόμενο πρωθυπουργό. Και αυτό δεν επιτρέπεται να αφήνει κανέναν αδιάφορο. 

Η ΕΝΟΤΗΤΑ ΣΤΟ Πα.Σο.Κ. 

• Η επόμενα μέρα για το ΠΑΣΟΚ, με όποιον κι αν εκλεγεί, πιστεύετε πως θα είναι μέρα ενότητας ή όχι; 

Δεν τολμώ να φανταστώ τίποτα διαφορετικό. Για μένα, ανεξάρτητα από το ποιος θα εκλεγεί, το πλέον σημαντικό, αν θέλουμε να κεφαλαιοποιήσει τελικά πολιτικά το κόμμα, όλο αυτό το ενδιαφέρον που δείχνει ξανά ο κόσμος για αυτό, και παράλληλα, αυτό που μας διαφοροποιεί ταυτοτικά από τον ΣΥΡΙΖΑ, είναι η ενότητα. 

Για αυτό όποιος και αν εκλεγεί, την επόμενη μέρα, θα πρέπει να είμαστε όλοι μαζί και στοχοπροσηλωμένοι, στην ανάγκη να αποτελέσει το ΠΑΣΟΚ μία εναλλακτική πρόταση, προοδευτικής διακυβέρνησης της χώρας. 

Ξέρετε, εμείς μπορεί να αγαπάμε το ΠΑΣΟΚ και να θεωρούμε ότι αυτή είναι μία ευκαιρία που δεν πρέπει να πάει χαμένη. Αυτό που σίγουρα όμως δεν έχουμε δικαίωμα να κάνουμε, είναι να αφήσουμε την χώρα να χάσει αυτή την ευκαιρία. Ίσως, άλλωστε, είναι η τελευταία της, αν συμφωνήσουμε ότι κάποιος θα πρέπει όχι μόνο να διαχειριστεί αυτό που θα αφήσει πίσω της η ΝΔ φεύγοντας, αλλά και να πάει την χώρα μπροστά προς όφελος των πολιτών.

• Θεωρώ πως η συζήτηση επικεντρώνεται σε έναν «Αντι–Μητσοτάκη» αρχηγό. Μήπως θα έπρεπε όμως να επικεντρώνεται στη διαμόρφωση ενός νέου
  Κεντρο–Αριστερού αφηγήματος που να «απαντά» σε όλες τις σύγχρονες προκλήσεις και ανάγκες των πολιτών;
  

Μα ακριβώς εκεί επικεντρώνεται. Και στο ΠΑΣΟΚ ευτυχούμε να έχουμε υποψηφίους με πολιτική υπόσταση και κριτική σκέψη, ικανούς να διαμορφώσουν (εν πολλοίς το έχουν κάνει) αυτό το αφήγημα, και να το υπηρετήσουν, κάνοντας τη θεωρία πράξη. Και όχι μένοντας σε ευχολόγια χωρίς αντίκρισμα, όπως έκαναν στο παρελθόν κόμματα που αίφνης αυτοπροσδιορίζονται ως κεντροαριστερά, αλλά υπόσχονταν κατάργηση των μνημονίων με ένα νόμο και ένα άρθρο, γνωρίζοντας καλά ότι αδυνατούσαν να το κάνουν και φέρνοντας τελικά λίγους μήνες αργότερα, επαχθέστερο και σε μεγάλο βαθμό αχρείαστο νέο μνημόνιο στη χώρα. 

Τώρα, ο ‘αντι–Μητσοτάκης’ αρχηγός, προκύπτει αβίαστα από τη συζήτηση, πρώτον γιατί η συζήτηση γύρω από πρόσωπα είναι πάντα πιο ενδιαφέρουσα, κυρίως όμως γιατί οι πολιτικές υλοποιούνται από πρόσωπα και ο δικός μας νέος πρόεδρος μέλλει να κονταροχτυπηθεί στα ίσια με τον κ. Μητσοτάκη για την πρωθυπουργία της χώρας στις επικείμενες εκλογές.

– Από τη σημερινή μας συζήτηση, ποιο μήνυμα θα θέλατε να κρατήσουν περισσότερο οι αναγνώστες;

Ότι αυτή η εσωκομματική διαδικασία της Κυριακής, δεν αφορά μόνο τους ΠΑΣΟΚους. Αφορά όλους τους πολίτες αυτής της χώρας. Διότι δεν εκλέγουμε μόνο τον επόμενο πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ, αλλά εκείνον που θα κληθεί να διαδεχθεί τον Κυριάκο Μητσοτάκη στο Μέγαρο Μαξίμου, με μόνο στόχο όχι να βρεθεί το ΠΑΣΟΚ στην κυβέρνηση, αλλά ο λαός (ξανά) στην εξουσία. Δεν το λέω με έπαρση. Αλλά όταν το είπαμε το κάναμε. Και στην πορεία των χρόνων, αποδείχθηκε πια, ενίοτε με επίπονο τρόπο, ότι μόνο εμείς μπορούμε να το ξανακάνουμε. Για μία Ελλάδα που αξίζει στους Έλληνες, αλλά και για μία φωνή που μας πρέπει στον κόσμο. 

Η ΕΥΡΩΒΟΥΛΗ ΚΑΙ Ο… ΝΙΚΟΣ

• Να περάσουμε στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Ποια είναι η δική σας ατζέντα; Οι δικοί σας στόχοι που θέλετε στη νέα θητεία να επιτευχθούν; 

Αντιμετωπίζουμε μια δυσχερή  ιστορική συγκυρία που παρουσιάζει πολύ μεγάλες προκλήσεις. Η άνοδος του κόστους ενέργειας λόγω των δραματικών γεωπολιτικών εξελίξεων, σε συνδυασμό με την μείωση της παραγωγικότητας, επιτείνουν τις συνέπειες της άκρατης παγκοσμιοποίησης και συντελούν πρωτοφανώς στην άνιση κατανομή του εισοδήματος. Η πολιτική συνέπεια είναι ορατή, στην διεύρυνση της εκλογικής επιρροής της Ακροδεξιάς, η οποία χρήζει σοβαρής ανάλυσης. Η διπλή πράσινη και ψηφιακή μετάβαση ως προϋπόθεση της ευρωπαϊκής ευημερίας, έχει επιβραδυνθεί αισθητά. Είναι σημαντικό να τα λάβουμε αυτά υπόψη, ώστε να χαράξουμε και φιλόδοξη αλλά και εφικτή συλλογική ευρωπαϊκή πολιτική. 

Ως μέλος της επιτροπής Οικονομικών υποθέσεων, θα σας πω ότι το κύριο θέμα που απασχολεί την Επιτροπή είναι η ανταγωνιστικότητα της Ευρωπαϊκής Οικονομίας σε σχέση με τις ΗΠΑ και την Κίνα. Αυτό έχει ιδιαίτερη σημασία για την Ελλάδα, η οποία μάλιστα εκκινεί και από χαμηλότερο επίπεδο. Πρέπει να κινηθούμε τάχιστα, προς την ολοκλήρωση της Τραπεζικής Ένωσης και της Ένωσης των Κεφαλαιαγορών. 

Οι ελληνικές εταιρείες θα μπορέσουν να έχουν πρόσβαση στα απαραίτητα κεφάλαια και οι Έλληνες καταναλωτές σε καινοτόμα τραπεζικά προϊόντα. Εξαιρετικά σημαντικό για τη χώρα μας είναι να διαμορφώσουμε την διάδοχη κατάσταση των προγραμμάτων δημοσίων ευρωπαϊκών επενδύσεων. Είναι ζωτικής σημασίας, καθότι το Ταμείο Ανάκαμψης βαίνει προς τη λήξη του και φοβούμαι ότι η Ελλάδα, έχασε άλλη μια ιστορική ευκαιρία για ένα αναπτυξιακό άλμα προς τα εμπρός.  Το θέμα της ανταγωνιστικότητας είναι καίριο, αλλά όχι εις βάρος της κοινωνικής πολιτικής. Σε αυτό δεν πρέπει να ακολουθήσουμε τις ΗΠΑ. 

Ως Συντονιστής, (εκ μέρους Σοσιαλιστών & Δημοκρατών της Διακοινοβουλευτικής Συνέλευσης για τις χώρες της Μεσογείου), ο κ. Παπανδρέου τονίζει πως η Ελλάδα πρέπει να προστατεύσει τα συμφέροντά της και στην Οικονομία και στην Ασφάλεια, καθώς και είναι η μόνη χώρα που μπορεί να αποτελέσει παράγοντα πραγματικής σταθερότητας και Διπλωματίας.

 

Απαιτούνται ισχυρές επενδύσεις σε  Υγεία, Παιδεία και Στέγη και σε ό,τι αφορά τον ενεργό πληθυσμό, πρόσβαση στην αγορά εργασίας εκπαίδευση και δια βίου μάθηση. Αυτό είναι όχι το απότοκο, αλλά η προϋπόθεση για μια ισχυρή οικονομία.

Η χώρα μας αντιμετώπισε το θέμα της ερήμωσης της υπαίθρου λόγω ελλιπών υποδομών, της κατάρρευσης της αγροτικής παραγωγής, αλλά και φυσικών καταστροφών. Θα εργαστώ άοκνα για το θέμα των αποζημιώσεων στη Θεσσαλία και άλλα μέρη της Ελλάδος, καθώς και για μια ενεργή οικονομική εξωτερική πολιτική που παρέχει προστασία από τις αθρόες εισαγωγές αορτικών προϊόντων, που υπονομεύουν την ελληνική αγροτική παραγωγή και ενίοτε απειλούν τη διατροφική μας ασφάλεια.

Η Ελλάδα βρίσκεται πάντα στο όριο Ηπείρων και πολιτισμών. Αυτό έρχεται με μεγάλες προκλήσεις σε ό,τι αφορά τη μετανάστευση, την ενεργειακή ασφάλεια και βέβαια την κοινή εξωτερική και αμυντική πολιτική, ιδιαίτερα σε σχέση με τις πολεμικές συρράξεις στην ευρύτερη περιοχή, οι οποίες μαίνονται ανεξέλεγκτες.

Η Ελλάδα πρέπει να προστατεύσει τα συμφέροντά της και στην Οικονομία και στην Ασφάλεια, καθώς και είναι η μόνη χώρα που μπορεί να αποτελέσει παράγοντα πραγματικής σταθερότητας και Διπλωματίας. Προς αυτή την κατεύθυνση θα καταβάλλω κάθε προσπάθεια από τη θέση που εξελέγην πρόσφατα, ως Συντονιστής εκ μέρους των Σοσιαλιστών και Δημοκρατών της Διακοινοβουλευτικής Συνέλευσης για τις χώρες της Μεσογείου.

• Αν σας ζητούσα να περιγράψετε τον εαυτό σας με λίγα λόγια, τι θα λέγατε και πόσο θα επηρεαζόσασταν απ’ το ότι είστε ο γιος του Ανδρέα Παπανδρέου;

Το γεγονός ότι είμαι γιος του Ανδρέα, δεν αλλάζει. Αυτός είμαι, σε αυτή την οικογένεια μεγάλωσα, με όσα (πολλά) θετικά και όσα αρνητικά μπορεί να έχει αυτό, δεδομένου ότι είχα προσλαμβάνουσες πολύ διαφορετικές από ένα παιδί στην ηλικία μου σε κομβικές στιγμές για την χώρα, από την χούντα, ως τη Μεταπολίτευση και τα πρώτα χρόνια της διακυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ.

Δεν αυτοπροσδιορίζομαι όμως, ως ο γιος του Ανδρέα. Είμαι ο Νίκος, είμαι πατέρας, σύζυγος, ευρωβουλευτής και συγγραφέας, αθεράπευτα ιδεολόγος, αλλά καθόλου θεωρητικός. Είμαι άνθρωπος της πράξης και απεχθάνομαι πολιτικά αυτούς που είναι έτοιμοι να τάξουν τα πάντα στους πάντες για να κερδίσουν προσωπικό όφελος χωρίς κόπο. Έχει αποδειχθεί άλλωστε ότι έχουν μικρή μόνο θέση στην Ιστορία. Και έτσι πρέπει να μείνει.

ΑΧΑΪΚΗ ΠΟΛΙΤΕΙΑ (ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ):