Ειλικρινά είναι να απορείς για μερικά πράγματα. Κυρίως για το πόσο έτοιμη είναι η πόλη να υποδέχεται και να φιλοξενεί, σωστά, τουρίστες. Μια σκέψη που αναδείχθηκε μέσα από ένα τυχαίο πέρασμά μας μπροστά από το Κάστρο της Πάτρας, στο Δασύλλιο, σε συνδυασμό με το γκρουπ επισκεπτών κάποιας ηλικίας που βρέθηκαν εκεί για να θαυμάσουν από κοντά το Κάστρο της πόλης.

Αλλά τι σχολίασαν φεύγοντας; Ότι δεν υπήρχε πουθενά ασφαλής δίαυλος για να περπατήσουν. Ένα πεζοδρόμιο… κάτι. Ηλικιωμένοι άνθρωποι, γυναίκες και άνδρες, έπρεπε να διασχίσουν την κατηφόρα αισθανόμενοι πίσω τους τα αυτοκίνητα και μηχανάκια να κατεβαίνουν και άλλα να ανεβαίνουν από την αντίθετη κατεύθυνση. Από την πλευρά του Κάστρου, το πεζοδρόμιο ανύπαρκτο, από την απέναντι, μικρό και μισο-κατεστραμμένο εξαιτίας εργασιών που εκτελούνται εκεί αυτή την περίοδο.  Και καλόπιστα έρχεται και αναρωτιέσαι:

Μα είναι δυνατόν, κανείς να μην σκέφτηκε πώς θα έρχονται και πώς θα φεύγουν επισκέπτες του Κάστρου; Την πρόσβαση δηλαδή. Τι πιο αυτονόητο;

Ίσως για κάποιους φαντάζει «λεπτομέρεια» και «υπερβολική γκρίνια», αλλά δεν είναι. Τουλάχιστον όσο οι ίδιοι οι επισκέπτες επικεντρώνουν σε αυτό και ήταν το πρώτο – αν όχι το μοναδικό  – που μας είπαν όταν ρωτήθηκαν «πώς τους φάνηκε η βόλτα τους στο Κάστρο». Αυτό θα πουν στους δικούς τους όταν γυρίσουν. «Ωραία η Πάτρα, ωραίο και το Κάστρο, αλλά δεν είχε χώρο να περπατήσουμε και πηγαίναμε δίπλα – δίπλα με τα οχήματα…».

Και να ‘ταν μόνο αυτό; Αντίστοιχα παραδείγματα θα ‘χουν να διηγηθούν και για άλλα ακόμα σημεία. Με λίγα λόγια, λοιπόν, εάν πράγματι θέλουμε τουρίστες, καλό είναι να προετοιμάσουμε σωστά την πόλη μας για αυτούς…