ΠΩΣ ΑΠ’ ΤΗ ΖΩΝΤΑΝΙΑ ΤΩΝ ΜΕΤΑΚΙΝΗΣΕΩΝ ΦΘΑΣΑΜΕ ΣΤΗΝ ΑΠΟΛΥΤΗ ΕΡΗΜΙΑ

του Αχιλλέα Ροδίτη

Συνεχίζονται οι διαμαρτυρίες κατοίκων πυκνοκατοικημένων συνοικιών της νότιας πλευράς της Πάτρας, για τις αλλαγές που σημειώθηκαν στα δρομολόγια συνεπεία της έναρξης δρομολογίων τρένου και προς την Κ. Αχαΐα.

Ο σταθμός του Αγίου Ανδρέα, στην Παπαφλέσσα που χρησιμοποιούσαν καθημερινά δεκάδες ή και εκατοντάδες συμπολίτες, ερήμωσε  εξαιτίας αυτών των αλλαγών. Πριν, οι κάτοικοι από τις περιοχές όπως Τριών Ναυάρχων, Άγιο Ανδρέα, Παπαφλέσσα, Ψηλαλώνια, Αγία Βαρβάρα, Απόστολο Παύλο και Βορείου Ηπείρου μπορούσαν να μετακινηθούν άνετα κι ανεμπόδιστα προς το Ρίο και αντιστρόφως, πηγαίνοντας στον σταθμό του Αγίου Ανδρέα και παίρνοντας το τρένο που ερχόταν από Καμίνια, για να αποβιβαστούν στην Τριών Συμμάχων και να επιβιβαστούν στον Προαστιακό για Ρίο.

ΠΩΣ ΠΡΟΕΚΥΨΕ ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ

Φοιτητές, εργαζόμενοι και άλλοι, είχαν λύσει το πρόβλημα της μετακίνησης. Από την επέκταση όμως των δρομολογίων προς την Κ. Αχαΐα, όλα άλλαξαν. Συγκεκριμένα, άλλαξαν οι χρόνοι συνάντησης των δύο τρένων. Το δρομολόγιο «Πάτρα-Καμίνια» διαρκούσε μόλις μια ώρα και άρα τα δύο τρένα (Καμινίων και Ρίου) συναντιόντουσαν ανά μία ώρα) στην Τριών Συμμάχων. Αλλά απ’ όταν το τρένο φθάνει στην Κ. Αχαΐα, ο χρόνος δρομολογίου αυξήθηκε κι έτσι η συνάντηση των δυο τρένων στον κεντρικό σταθμό γίνεται πια ανά τρεις ώρες. Ως εκ τούτου, οι κάτοικοι των προαναφερόμενων περιοχών είναι αναγκασμένοι να μεταβαίνουν με τα πόδια ή με άλλο μέσο στον σταθμό της Τριών Συμμάχων, για να παίρνουν απευθείας τον Προαστιακό προς Ρίο. Το ίδιο ακριβώς πρόβλημα αντιμετωπίζουν και κάτοικοι του Ρίου, οι οποίοι εργάζονται στις παραπάνω συνοικίες της Πάτρας.

 ΜΕΤΕΤΡΕΨΑΝ ΤΟΝ ΣΤΑΘΜΟ ΣΕ «ΦΑΝΤΑΣΜΑ»

Επίσης, προξενεί μεγάλη απορία που ο συγκεκριμένος σταθμός, (Αγίου Ανδρέα), μια έκταση πολλών τετραγωνικών μέτρων δίπλα στο κέντρο της πόλης, αφέθηκε να μοιάζει με χώρο – «φάντασμα» όταν κάλλιστα θα μπορούσε να έχει «ζωή» και να αποτελεί κομβικό σημείο για τις μετακινήσεις εργαζομένων και νέων, συμβάλλοντας στην ένωση Πάτρας – Ρίου. Αφού είναι δεδομένο ότι μετά τις αλλαγές που υπήρξαν, μειώθηκε δραστικά ο μετακινούμενος πληθυσμός. Με ό,τι συνεπάγεται αυτό για την παράλληλη αύξηση των ΙΧ στους δρόμους, αφού όσοι θέλουν να αποφύγουν την παραπάνω ταλαιπωρία τελικά επιλέγουν να καλύπτουν με τα αυτοκίνητά τους την απόσταση Πάτρα-Ρίο ή αντιστρόφως.  Πέραν αυτών, η τεράστια έκταση του ΟΣΕ θα μπορούσε κάλλιστα να χρησιμεύσει και ως χώρος δράσεων και συνωστισμού νέων, ακόμα και ως σιδηροδρομικό μουσείο όπως προτείνουν κάποιοι. Σίγουρα όμως η τωρινή κατάντια και εγκατάλειψη, είναι μόνο άξια κριτικής.

ΔΕΙΤΕ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΠΟΥ ΔΕΙΧΝΟΥΝ ΤΗΝ ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΨΗ ΤΟΥ ΧΩΡΟΥ :