Το γεφύρι, πέτρινο και αρχοντικό, στεκόταν αγέρωχο πάνω από το ποτάμι που είχε ζωντανέψει από τις πρόσφατες βροχές. Τα τρεχούμενα νερά κυλούσαν με ορμή, γεμάτα ζωντάνια, παρασύροντας μαζί τους φύλλα κάθε λογής. Αυτά, άλλοτε χρυσαφένια και άλλοτε βαμμένα με αποχρώσεις του κόκκινου και του καφέ, χόρευαν πάνω στο νερό, δημιουργώντας έναν πολύχρωμο καμβά που αντανακλούσε την ομορφιά. Πραγματικά γύρω από το γεφύρι, το μικρό δασάκι έμοιαζε σαν να βγήκε από παραμύθι.