– Αν μαθητές ημερήσιου έβλεπαν τι γίνεται στο νυχτερινό, θα ‘βλεπαν με άλλο μάτι το Σχολείο…
του Αχιλλέα Ροδίτη
Η «Πολιτεία», ταγμένη να καταγράφει τον παλμό της τοπικής κοινωνίας, των ανθρώπων αυτής της πόλης και των καθημερινών τους αγώνων, μπήκε και στο Νυχτερινό σχολείο. Μπήκε για να δει εικόνες, για να καταγράψει δηλώσεις. Από μαθητές-μαθήτριες και από εκπαιδευτικούς. Ένα ρεπορτάζ που έμελλε να διαρκέσει κάμποση ώρα που δεν ήθελες να τελειώσει. Επειδή σε κάθε σου βήμα συναντούσες το μεγαλείο της ανθρώπινης θέλησης για μάθηση, για απόκτηση ενός εφοδίου που θα είναι «διαβατήριο» εργασίας στην πορεία. Δίνοντας μια στοιχειώδη περιγραφή του τι συναντήσαμε, θα προτάξουμε τρεις περιπτώσεις: την έγκυο μαθήτρια, την 72χρονη συμμαθήτριά της, αλλά και την περίπτωση του πατέρα και γιου που κάθονται στο ίδιο θρανίο…
ΜΑΘΗΤΕΣ ΚΑΙ ΚΛΑΔΟΙ
Επιλέξαμε για το ρεπορτάζ το 3ο Εσπερινό ΕΠΑΛ της Πάτρας. Λειτουργεί στη διασταύρωση της Ελευθερίου Βενιζέλου με την Αγίας Τριάδος, απέναντι από τον Άγιο Ιωάννη Πράτσικα. Ένα σχολείο που απ’ το ημερήσιο το βράδυ μεταμορφώνεται και ξαναποκτά ζωή έχοντας στις τάξεις του συνολικά 207 μαθητές. Εξ αυτών, 77 άνδρες και 130 γυναίκες. Το θηλυκό γένος, συνεπώς, κυριαρχεί και σ’ έναν βαθμό είναι λογικό αφού από τα πολύ σοβαρά γνωστικά αντικείμενα που πραγματεύεται το συγκεκριμένο Νυχτερινό, έχει ειδίκευση στον κλάδο της Υγείας. Όσοι επιθυμούν να εργαστούν ως νοσηλευτές/τριες απευθύνονται σε αυτό το σχολείο. Κι είναι ο κλάδος που συγκεντρώνει μεγαλύτερο ενδιαφέρον από γυναίκες, ως εκ τούτου πλειοψηφούν στο σχολικό συγκρότημα. Αλλά κι όσοι, επίσης, σκοπεύουν να ασχοληθούν με την εργασία σε δημόσια νοσοκομεία, όσοι θέλουν να γίνουν Οδοντοτεχνίτες, φοιτούν εκεί. Όχι ότι το 3ο Εσπερινό δεν παρέχει κι άλλες γνώσεις πέραν αυτές της Υγείας, αφού κάποιος μπορεί να ακολουθήσει τον κλάδο των Δομικών έργων και τον κλάδο της Οικονομίας και Διοίκησης.
«ΖΕΣΤΗ» ΦΙΛΟΞΕΝΙΑ
Μπαίνοντας στο σχολείο το πρώτο που σου κάνει εντύπωση είναι ο φιλόξενος χώρος. Κυρίως οι πεντακάθαροι χώροι. Στο ισόγειο, στο αίθριο στο μέσον του κτηρίου, στον πρώτο όροφο, ακόμα και εντός των διδακτικών αιθουσών. Αυτό που όμως κάνει ακόμα πιο «ζεστή» την ατμόσφαιρα, είναι τα… χαμόγελα! Χαμόγελα που τα συναντάς παντού. Στους καθηγητές, τους εργαζόμενους και τους μαθητές. Είναι λογικό αν σκεφτεί κανείς ότι στο Νυχτερινό πηγαίνει κανείς πιο συνειδητοποιημένα. Είναι ένα σχολείο που παρέχει δεύτερη ευκαιρία για ένα «χαρτί», σε έναν μεγαλύτερο ο οποίος εγκατέλειψε στη μέση το σχολείο ή εξωγενείς παράγοντες δεν τον άφησαν να ολοκληρώσει τη βασική του φοίτηση εγκαίρως. Και παράλληλα, προσφέρει την εναλλακτική σε έναν νέο, να το επιλέξει αντί του ημερήσιου, ώστε να επικεντρωθεί σ’ έναν συγκεκριμένο κλάδο και να αποκτήσει μοριοδότηση για να εισαχθεί στη σχολή επιθυμίας του. Σε κάθε περίπτωση, λοιπόν, όλοι οι μαθητές είναι εκεί γιατί το αποφάσισαν, άρα το σέβονται αναλόγως.
ΟΙ ΔΥΣΚΟΛΙΕΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΜΠΟΔΙΟ…
Σωστό αυτό που μας είπε μία από τις μαθήτριες. «Αν τα παιδιά των ημερήσιων σχολείων έκαναν από μια εκδρομή σε ένα Νυχτερινό ίσως να άλλαζαν πολύ τον τρόπο σκέψης του για το σχολείο και τη ζωή γενικότερα». Αν έβλεπαν, ότι μία εργαζόμενη και μητέρα τριών παιδιών και σύζυγος, καταφέρνει να βρει χρόνο και για να διαβάζει. Αν έβλεπαν, μια γιαγιά που κάθε μέρα βάζει κάτω τη σωματική κόπωση και μελετά. Αν έβλεπαν την έγκυο, στον μήνα της, να πηγαινοέρχεται βραδιάτικα για να τελειώσει το σχολείο… Κι αν τέλος, έβλεπαν, τη μητέρα που προσφάτως έχασε τον γιο της σε τροχαίο, αλλά επιμένει να διαβάζει γιατί, όπως λέει, «το σχολείο μου δίνει ζωή…». Κάθε περίπτωση, άξια για ξεχωριστό ρεπορτάζ! Και σίγουρα, διδασκόμενοι τέτοιες περιπτώσεις οι μαθητές του ημερήσιου, ίσως να μην χρειάζονταν απαγορεύσεις για να μην χρησιμοποιούν το κινητό στις τάξεις!
ΧΡ. ΤΕΓΑΣ – Φ. ΣΠΥΡΑΤΟΣ
Ο Διευθυντής και ο Υποδιευθυντής
Λόγια συγκίνησης απ’ τον Διευθυντή (κ. Τέγα) και τον Υποδιευθυντή (κ. Σπυράτο) του 3ου Εσπερινού. Συνειδητά εργάζονται σε Νυχτερινό. «Για να δώσουμε φτερά σε ανθρώπους που θέλουν να αλλάξουν τη ζωή τους», λένε.
Ο κ. Τέγας είχε εργαστεί στο Πειραματικό πριν χρόνια, αλλά απ’ όταν πήγε σε Εσπερινό δεν το αλλάζει.
«Είναι επιλογή μου, γιατί είναι ένα στοίχημα. Βλέπεις τον κόπο σου στην πράξη και πιο άμεσα, όταν διαπιστώνεις ότι μπορείς να συνεισφέρεις στο να αλλάξει η ζωή ενός ανθρώπου, οι προσωπικές και κοινωνικές δεξιότητες όλων των μαθητών», τονίζει.
Και στο ίδιο μήκος κύματος οι δηλώσεις και του Υποδιευθυντή κου Σπυράτου.
Η ΕΓΚΥΟΣ ΜΑΘΗΤΡΙΑ
Η Μαρία Γκέμπα ετοιμάζεται να γεννήσει. Και είναι ήδη μητέρα… τριών παιδιών ηλικιών από 5 έως 20! Πηγαίνει στην Β Λυκείου ακολουθώντας πιστά το δύσκολο πρόγραμμα των μαθημάτων, του διαβάσματος σπίτι, αλλά και των εξετάσεων. «Γιατί θέλω να κάνω κάτι καλύτερο για το μέλλον μου. Να τελειώσει το Λύκειο, να πάρω το Πτυχίο μου, και να μπορώ να βοηθήσω συνανθρώπους μου ως Νοσηλεύτρια». Όσο για τον σύζυγο; «Εκείνος ήταν που με έφερε εδώ, για να τελειώσω το σχολείο. Με στηρίζει πάρα πολύ», μας λέει η ίδια.
Η ΓΙΑΓΙΑ ΠΟΥ ΓΡΑΦΕΙ 20ΑΡΙΑ
Η Αγγελική Κάτσενου έχει παιδιά κι εγγόνια. Έχασε την κόρη της αλλά αυτός ήταν λόγος που την έστειλε στο σχολείο το οποίο δεν είχε τελειώσει επειδή παντρεύτηκε μικρή. «Ήρθα για να φεύγω απ’ το σπίτι μετά την απώλεια του παιδιού μου. Δεν άντεχα. Εδώ όμως βρήκα τον εαυτό μου, την υγειά μου», λέει. Έχει και εγγονή Φιλόλογο που την βοηθά. Η κυρά Αγγελική, είναι η… Ψυχή του Νυχτερινού!
Η ΗΡΩΙΔΑ ΜΑΝΑ…
Η Θεώνη Διονυσοπούλου έχασε τον ένα της γιο σε τροχαίο. Συγκλονίστηκε όλη η πόλη τότε. Εκείνη κατέρρευσε. Αλλά το σχολείο παρέμεινε ο «στυλοβάτης» της για να συνεχίσει. Να συνεχίσει προς την Νοσηλευτική την οποία θέλει να ασκήσει προκειμένου να επιβιώσει η ίδια αλλά και να μπορεί να είναι δίπλα στο δεύτερο παιδί της και στην οικογένειά της.
ΟΙ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΕΣ
Η Αντωνία Κονδύλη, εργαζόμενη και μητέρα δύο κοριτσιών 31 και 29 ετών, λέει: «τώρα που τα παιδιά μου μεγάλωσαν βρήκα τον χρόνο να τελειώσω το σχολείο». Και η φίλη της Και η φίλη της, Καλλιόπη Λαλιώτη, εργαζόμενη στον Τουρισμό, τονίζει: «Είναι δύσκολο το πρόγραμμα αλλά όταν υπάρχει θέληση, μπορείς να το κάνεις. Ήρθαμε ως ενήλικες, στο πλαίσιο μιας συνειδητής απόφασης».
ΤΗΝ ΒΟΗΘΑ Η ΚΟΡΗ
Άλλη μια μαθήτρια λέει: «Είναι κούραση αλλά μ’ αρέσει πολύ. Το πρωί δουλεύω στην καθαριότητα, σε σπίτια και επιχειρήσεις, κι έρχομαι κατευθείαν σχολείο». Έχει δύο κόρες 30 και 28 ετών, Φιλόλογος η μία και Νηπιαγωγός η άλλη, και η πρώτη την βοηθά στο διάβασμα. Και ο σύζυγος την στηρίζει έμπρακτα. «Ούτε που μ’ αφήνει να μην έρθω, για να μην πάρω απουσία», λέει.
Η ΚΑΘΗΓΗΤΡΙΑ
Η Μαρία Σκόνδρα, καθηγήτρια Νοσηλευτικής, χαρακτηρίζει «πρόκληση» για τον Εκπαιδευτικό το να διδάξει σε Νυχτερινό. «Δεν θα το άλλαζα με τίποτα», λέει η ίδια. Και σημειώνει ότι επειδή οι μαθητές έχουν λιγοστό ελεύθερο χρόνο, χρησιμοποιούνται μέθοδοι που διασφαλίζουν την παράδοση μαθήματος μαζί με μελέτη.
ΑΧΑΪΚΗ ΠΟΛΙΤΕΙΑ / ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ:
