«Περιμένουμε. Όλη μέρα εδώ. Να ‘μαστε κοντά του. Είναι δύσκολα». Η κυρία Ζωή ψελλίζει στην «Πολιτεία» τέσσερις φράσεις. Κοφτές. Σκύβει το κεφάλι. Βρίσκεται νυχθημερόν κοντά στο παιδί της. Τροχαίο είχε. Κάνει προσευχή, μας λέει και εμάς να προσευχηθούμε για το παλικάρι της. Μόνη της συντροφιά, κάποιες άλλες μανάδες, μπαμπάδες, συγγενείς άλλων ανθρώπων που δίνουν τη μάχη τους. Οι περισσότεροι σε καταστολή και διασωληνωμένοι. Ίδια κατάσταση και στην Μονάδα αυξημένης φροντίδας. «Έχω μέσα τον αδελφό μου» μας λέει ο κ. Γιώργος. Από τροχαίο και αυτός. «Χτύπησε στο κεφάλι. Έχει υποστεί κακώσεις. Μας είπαν ότι είναι σταθερός. Μόνο Αυτός ξέρει. Μόνο» και μας δείχνει με το δάχτυλό του τον ουρανό, στρέφοντας την ελπίδα του στον Θεό.
Κάθε μέρα δεκάδες άνθρωποι αγωνιούν για τους δικούς τους ανθρώπους. Όταν βρίσκεται κάποιος στην Μονάδα Εντατικής Θεραπείας παίζει τη ζωή του κορώνα γράμματα. Είναι στο «φίφτι – φίφτι» όπως λέει ο λαός. Οι γιατροί της Μονάδας υπό την καθοδήγηση της Διευθύντριας Φωτεινής Φλίγκου δίνουν την δική τους μάχη. Μαζί με το νοσηλευτικό προσωπικό της κλινικής στο Ρίο. Στην είσοδο της ΜΕΘ ένας πίνακας ανακοινώσεων. Έχει γεμίσει μηνύματα συγγενών για τους δικούς τους ανθρώπους. Δεν γνωρίζουμε πόσοι από αυτούς τα κατάφεραν. Όμως σε αυτά τα μηνύματα βλέπει ο καθένας την αγωνία όσων βρίσκονταν έξω από τη Μονάδα και περίμεναν με τις ώρες ή και τις μέρες.
Ίδια εικόνα και στην ΜΕΘ Παίδων. Εκεί η κατάσταση είναι ακόμη πιο οδυνηρή για κάποιους. Γιατί έχουν χαθεί μικρά παιδιά που στάθηκαν άτυχα και δεν τα κατάφεραν, παρά τις προσπάθειες του εντατικολόγου Ανδρέα Ηλιάδη και των συνεργατών του. «Βάστα. Θα τα καταφέρεις» γράφει κάποιος σε ένα σημείωμα για τον φίλο του. «Γιαγιά μου να ‘σαι καλά θα σε περιμένουμε», «σε αγαπάμε πολύ, η Παναγία είναι μαζί σου. Η μανούλα σου»! Και τόσα ακόμη. Γεμάτη σημειώματα η ΜΕΘ ενηλίκων. Στην ΜΕΘ Παίδων συναντά κάποιος μέχρι και αρκουδάκια και παιγνίδια. Για τους μικρούς ασθενείς που και εκείνοι δίνουν τη μάχη τους.
ΤΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ
Οι ΜΕΘ όμως έχουν και προβλήματα. Σε πολλές περιπτώσεις τα κρεβάτια είναι δυσεύρετα κάτι που είχε πρόσφατα επισημάνει η «Πολιτεία». Ο Ανδρέας Μαζαράκης, καρδιολόγος και αναπληρωτής διοικητής του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου Πατρών στο Ρίο, εξηγεί πως η ζωή ενός διασωληνωμένου… κρέμεται ούτως ή άλλως από μια κλωστή. «Φανταστείτε αυτός ο άνθρωπος να πρέπει να βρεθεί και στον δρόμο καλύπτοντας μια μεγάλη απόσταση μέχρι να φτάσει στο νοσοκομείο» σημειώνει, συμπληρώνοντας πως η μακρά σε χρόνο διακομιδή ρίχνει σε σημαντικό βαθμό τις πιθανότητες καλής έκβασης σε ένα περιστατικό με διασωλήνωση.
Ο κ. Μαζαράκης εξηγεί ότι το πρόβλημα των λίγων παιδιατρικών ΜΕΘ «απλώνεται» σε πολλά μέτωπα, μιας και όπως λέει, αυτό που κατά βάση λείπει στη χώρα μας είναι οι γιατροί με εξειδικευμένες γνώσεις εντατικής φροντίδας που να μπορούν να αντιμετωπίσουν τα περιστατικά εντός του νοσοκομείου αλλά και να συνοδεύσουν ένα παιδί, εάν αυτό κριθεί αναγκαίο. «Μπορούν άραγε νομίζετε να παρίστανται στις αεροδιακομιδές οι γιατροί που εργάζονται στα νοσοκομεία της Περιφέρειας, οι οποίοι συχνά είναι νέοι συνάδελφοι που κάνουν την πρακτική ή το αγροτικό τους; Μπορούν να αντιμετωπίσουν μια κρίσιμη στιγμή μέσα στο ελικόπτερο ή στο όχημα καθ’ οδόν, αν για παράδειγμα πάθει κάτι το μηχάνημα;».
Ο Ανδρέας Ηλιάδης, διευθυντής της ΜΕΘ Παίδων στο ίδιο νοσοκομείο, θεωρεί πως τα πράγματα είναι πολύ καλύτερα σε σχέση με το παρελθόν. Ωστόσο οι παιδίατροι εντατικολόγοι είναι μια ειδικότητα σε έλλειψη. Για να αναπτύξεις κλίνες ΜΕΘ για τα παιδιά χρειάζεσαι νευροχειρούργους και πληθώρα ειδικοτήτων»! Από την πλευρά της η κυρία Φλίγκου με πρόσφατο έγγραφο που είχε στείλει στην Διοίκηση, θέτει ζήτημα διαχείρισης. Δεν είναι δυνατόν να υπάρχει ασθενής που βρίσκεται 145 μέρες στην ΜΕΘ και άλλοι που θα μπορούσαν να μεταφερθούν στις Παθολογικές ή άλλες κλινικές, αλλά δεν πάνε λόγω έλλειψης κρεβατιών και εκεί. Όμως ένα κρεββάτι σε μια ΜΕΘ μπορεί να σώσει μία ανθρώπινη ζωή!
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ – ΑΧΑΪΚΗ ΠΟΛΙΤΕΙΑ
