Ο Βουλευτής ΝΔ και πρώην Υπουργός, Γιάννης Οικονόμου, μιλώντας στην Επιτροπή Ευρωπαϊκών Υποθέσεων, Εθνικής Άμυνας, Εσωτερικών Υποθέσεων, Παραγωγής και Εμπορίου της Βουλής τόνισε ότι η ενδεχόμενη συμμετοχή της Τουρκίας στην ευρωπαϊκή πολιτική άμυνας συναρτάται από τη συμμόρφωσή της.

Αρχικά, έγινε παρουσίαση από τον πρώην Πρόεδρο της Φινλανδίας, Sauli Ninisto, της Έκθεσής του με τίτλο ‘‘Safer Together – Strengthening Europe’s Civilian and Military Preparedness and Readiness’’, σχετικά με την αξιολόγηση των προκλήσεων που αντιμετωπίζουν η Ε.Ε. και τα κράτη μέλη της σε ένα ασταθές γεωπολιτικό τοπίο.

Ο Γιάννης Οικονόμου σημείωσε ότι η Ευρώπη είναι ο θεματοφύλακας του δικαίου, του ανθρωπισμού και της δημοκρατίας, με λίγα λόγια του παγκόσμιου πολιτισμού. Και δεν μπορεί να κάνει ούτε ένα βήμα πίσω σε αυτά. Τόνισε, παράλληλα, ότι η Ευρώπη είναι υποχρεωμένη, για να υπερασπιστεί το δίκαιο, να αναβαθμίσει την ισχύ της, να επενδύσει στην τεχνολογική καινοτομία, ώστε να παραγάγει δικά της εξελιγμένα οπλικά συστήματα, να κάνει αισθητό το αποτύπωμα της, ενώ χρειάζεται και μια νέα προσέγγιση στη κοινή στρατηγική άμυνας.

Ο Βουλευτής ΝΔ Φθιώτιδας έκανε ειδική αναφορά στην Τουρκία και τις αιτιάσεις της ως προς την Κύπρο και τις σχέσεις της με την ΕΕ. Υπογράμμισε ότι η Ευρώπη χρειάζεται να δώσει έμφαση στην επισιτιστική ασφάλεια, οφείλει να επενδύσει στον πρωτογενή τομέα και να προωθήσει τη δική της ατζέντα εκτός Ε.Ε..

Αναλυτικά όσα είπε ο Γιάννης Οικονόμου

«Θα ήθελα να ξεκινήσω από μια θεμελιώδη παραδοχή, που νιώθω την ανάγκη να εκφράσω με τον πλέον θεσμικό τρόπο στο Ελληνικό Κοινοβούλιο. Ο κόσμος που διαμορφώθηκε μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, ο κόσμος όπως τον φανταζόμασταν μετά την κατάρρευση του Τείχους του Βερολίνου το 1989, ο κόσμος όπως διαμορφώθηκε στα χρόνια επέλασης της φιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης, δεν υπάρχει σήμερα. Αυτή η δομική παραδοχή είτε δεν γίνεται αντιληπτή από το ευρωπαϊκό πολιτικό σύστημα, είτε δεν λέγεται ευθαρσώς στους πολίτες. Και τα δύο είναι ομοίως επικίνδυνα.

Χρειάζεται να είμαστε ειλικρινείς, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να αναθεωρήσουμε τις καταστατικές μας αρχές, τις αξίες μας και τα πολιτικά μας προτάγματα. Η Ευρώπη δεν πορεύτηκε στην ιστορία με σημαίες ευκαιρίας και με σπασμωδικές αντιδράσεις. Η Ευρώπη είναι ο θεματοφύλακας του δικαίου, του ανθρωπισμού και της δημοκρατίας, με λίγα λόγια του παγκόσμιου πολιτισμού. Και δεν μπορεί να κάνει ούτε ένα βήμα πίσω σε αυτά.

Για να μπορέσει όμως να ανταποκριθεί στον ρόλο της χρειάζεται να μην επιδεικνύει αφέλεια και ολιγωρία. Είναι ξεκάθαρο ότι στη νέα πραγματικότητα που ζούμε η ισχύς έχει αναβαθμισμένο ρόλο σε σχέση με το δίκαιο, γεγονός που εγκυμονεί τεράστιους κινδύνους. Η Ευρώπη είναι υποχρεωμένη, για να υπερασπιστεί το δίκαιο, να αναβαθμίσει την ισχύ της. Φυσικά, ο πρώτος τομέας που έρχεται στο μυαλό μας είναι η στρατιωτική ισχύς. Η Ευρώπη επιβάλλεται να επενδύσει στην τεχνολογική καινοτομία, ώστε να παραγάγει δικά της εξελιγμένα οπλικά συστήματα. Δεν είναι λύση η αγορά οπλικών συστημάτων από τρίτες χώρες. Ούτε είναι λύση η αντιγραφή τεχνολογίας από χώρες με τις οποίες ανταγωνιζόμαστε.

Ταυτόχρονα, και προκειμένου να κάνει αισθητό το αποτύπωμα της, χρειάζεται και μια νέα προσέγγιση στη κοινή στρατηγική άμυνας. Εδώ όμως υπάρχουν μια σειρά από σοβαρά ζητήματα, σε σχέση με το ρόλο αλλά και την αντιμετώπιση της Τουρκίας στο πλαίσιο αυτό. Υπάρχουν ορισμένες φωνές, μέσα στην Ευρώπη μάλιστα, που αντιμετωπίζουν θετικά την παρουσία της Τουρκίας σε αυτή τη νέα προσέγγιση, προβάλλοντας κάποια επιχειρήματα. Παραβλέπουν ή ξεχνούν όμως ότι η Τουρκία είναι δύναμη κατοχής σε μια χώρα μέλος της ΕΕ, την Κύπρο. Ότι απειλεί ανοιχτά με πόλεμο άλλο κράτος μέλος της ΕΕ, την Ελλάδα, εάν προχωρήσει στην εφαρμογή κυριαρχικών δικαιωμάτων της. Επίσης, ανοικτά αντιμετωπίζει την τρομοκρατική οργάνωση Χαμάς ως απελευθερωτικό στρατό. Αυτά δεν μπορούν να παραβλέπονται από την ΕΕ ως σύνολο, αλλά ούτε κι από μεμονωμένα κράτη μέλη.

Όμως η πολιτική άμυνας δεν εξαρτάται μόνο από τα όπλα. Απαιτείται ενεργειακή αυτονομία και πρόσβαση σε βασικές πρώτες ύλες. Χωρίς αυτές τις δύο προϋποθέσεις είναι σαν να χτίζουμε παλάτια στην άμμο.

Επίσης, η Ευρώπη χρειάζεται να δώσει έμφαση στην επισιτιστική ασφάλεια. Δεν μπορεί να χτιστεί μια αξιόπιστη ευρωπαϊκή πολιτική ασφάλειας, με μακροπρόθεσμο ορίζοντα, χωρίς να έχουμε επάρκεια σε τρόφιμα και νερό. Οφείλουμε να επενδύσουμε στον πρωτογενή τομέα, ως πυλώνα της ευρωπαϊκής πολιτικής ασφάλειας, καθώς η Κοινή Αγροτική Πολιτική, σε συνδυασμό με τις περιβαλλοντικές πολιτικές, οδήγησαν σε βαθιά κρίση την παραγωγικότητα της Ευρώπης σε βασικά διατροφικά αγαθά.

Τέλος, μια βασική στρατηγική άμυνας είναι να προσπαθήσουμε να αλλάξουμε τους κανόνες του παιχνιδιού. Είναι γεγονός ότι οι ελευθερίες, τα δικαιώματα και η μέριμνα για την ποιότητα ζωής συγκινούν τους πολίτες στην Ασία, την Αφρική και την Αμερική. Γι’ αυτό και η Ευρώπη εξακολουθεί να παραμένει δελεαστικός προορισμός. Αντί να κάνουμε εκπτώσεις σε όλα αυτά, για να ανταπεξέλθουμε στο διεθνή ανταγωνισμό, η μόνη λύση είναι να προωθήσουμε την ατζέντα αυτή στις χώρες εκτός ΕΕ, ώστε να κλονιστεί η παρούσα ισχύ τους. Οι κανόνες καθορίζουν όχι μόνο πώς παίζεται το παιχνίδι, αλλά και ποιος θα το κερδίσει».