*Της Σοφίας Καυκοπούλου (δημοσιογράφου – συγγραφέως)

Αντίο αγαπημένε μας Σταύρο Ιντζεγιάννη! Στον δικό σας αποχαιρετισμό, σηκώνουμε το χέρι και φωνάζουμε «αντίο». Ο βαρκάρης περιμένει…
Δε θυμάμαι καλά καλά πότε σας γνώρισα. Παιδί ήμουν, όταν ο πατέρας μου με έφερνε από το χέρι στην Διακίδειο. Θυμάμαι αχνά τον Κώστα Τριανταφύλλου. Τόσα χρόνια πίσω…
Όταν άρχισα να κάνω δειλά, τα πρώτα μου βήματα στη συγγραφή -αρχικά στην αρθρογραφία- εμφανίστηκε ξανά εκείνη η ζωηρή, μικροσκοπική φιγούρα, με το τεράστιο πνευματικό υπόβαθρο, για να μου δώσει θάρρος!
Έπειτα, δε θα ξεχάσω με τί χαρά πήρε στα χέρια του το πρώτο μου βιβλίο… Και με πόση εμπιστοσύνη με περιέβαλε δεχόμενος να κάνει τον πρόλογο στην πρώτη μου ποιητική συλλογή.
Ο Σταύρος Ιντζεγιάννης ήταν πάντα εκεί, να με ενθαρρύνει -όπως έκανε και ο αείμνηστος Λεωνίδας Καρνάρος που με προέτρεπε πάντα να βγάζω τα γραπτά από το συρτάρι- να γράφω ποίηση και να εξασκούμαι στις διάφορες μορφές του γραπτού λόγου.
Ο Σταύρος Ιντζεγιάννης, μου έδωσε βήμα μέσα από τις εκπομπές που κάναμε μαζί στο κανάλι της Ιεράς Μητροπόλεως «Λύχνος», τη διοργάνωση εκδηλώσεων και φυσικά μέσα από τις βιβλιοκρισίες και την κατ’ ιδίαν συμβουλευτική του, με βοήθησε να εξελιχθώ.
Δεν μπορώ να λησμονήσω όταν πριν λίγα χρόνια, ήρθε μόνος του στο σπίτι μου, να μου φέρει ένα βιβλίο του, παρ’ ότι πλέον εκινείτο με βακτηρία. Αλλά όλες οι προσωπικές αυτές μνήμες, δε θα είχαν καμμία αξία, για τον αναγνώστη αυτών των αράδων, αν δεν καταδείκνυαν την απλότητα και την καλοσύνη ενός τεράστιου ανθρώπου που θα λείψει από την πνευματική πατρίδα.
Γιατί αυτός ήταν ο Σταύρος Ιντζεγιάννης απέναντι σε όλους: υποστηρικτικός, ενθαρρυντικός, χωρίς να βλέπει τους άλλους σαν μυρμήγκια, όπως αρκετοί «φτασμένοι» κάνουν.
Ήταν ο άνθρωπος που ήξερε να συμβουλεύει με τον ιδιάζοντα τρόπο του, επιστρατεύοντας συχνά το πηγαίο χιούμορ του. Ακόμη κι αν κάτι δεν του άρεσε, ήξερε να το λέει ευγενικά και να σε βάζει να το ξανασκεφτείς!
Μια μοναδική προσωπικότητα, που κατάφερε να μας κάνει όλους να τον αγαπήσουμε. Το πάνδημο τελευταίο «αντίο», ήταν αντιπροσωπευτικό του ξεχωριστού χαρακτήρα του καλού μας Σταύρου Ιντζεγιάννη.
Καλό ταξίδι στο Φως, στην αγκαλιά του Πανοικτήρμονα Θεού, αλησμόνητε Σταύρο Ιντζεγιάννη!