Οι εξαιρετικά ευφυείς και κοινωνικοί χιμπατζήδες εκπλήσσουν τους επιστήμονες με τις δεξιότητές τους. Έχει παρατηρηθεί ότι χρησιμοποιούν εργαλεία, κάνουν χειρονομίες όπως οι άνθρωποι, φροντίζουν τα τραύματά τους με φυτά που έχουν θεραπευτικές ιδιότητες και μεταλαμπαδεύουν τις γνώσεις τους στα μικρότερα μέλη των κοινοτήτων τους. Επιπλέον, όσο μεγαλώνουν εξελίσσουν τα «ταλέντα» τους προσαρμόζοντας τα εργαλεία που κατασκευάζουν στις ανάγκες τους.

Τώρα, νέα μελέτη αποκαλύπτει ότι τα συμπαθή πρωτεύοντα έχουν βρει έναν διαφορετικό τρόπο επικοινωνίας: Πετούν πέτρες σε κορμούς δέντρων.

Ερευνητές του ολλανδικού Πανεπιστημίου Βαγκενίνγκεν σε συνεργασία με το Γερμανικό Κέντρο Έρευνας Πρωτευόντων Θηλαστικών διαπίστωσαν ότι άγριοι χιμπατζήδες στη Δυτική Αφρική παράγουν ήχους με τη ρίψη λίθων ως μορφή επικοινωνίας.

Η επιστημονική ομάδα χρειάστηκε περισσότερα από πέντε χρόνια για να καταλήξει στο συμπέρασμα ότι τα ζώα έχουν υιοθετήσει αυτή τη μέθοδο πιθανώς για να ενημερώσουν τα υπόλοιπα μέλη της αποικίας τους για ενδεχόμενο κίνδυνο.

Οι ειδικοί τοποθέτησαν κάμερες σε πέντε διαφορετικά σημεία ενός φυσικού καταφυγίου στη Γουινέα-Μπισάου και με τη βοήθεια οδηγών της περιοχής κατέγραψαν τη συμπεριφορά των ζώων και αποκάλυψαν ένα ενδιαφέρον μοτίβο.

Οι ενήλικοι αρσενικοί έριχναν επανειλημμένα πέτρες στους κορμούς δέντρων, με αποτέλεσμα να σχηματίζονται χαρακτηριστικοί σωροί στη βάση τους, επιπλέον τη στιγμή που τις πετούσαν εκφράζονταν με κραυγές και απομακρύνονταν από το δέντρο στιγμιαία.

Σύμφωνα με την έκθεση που δημοσιεύθηκε στο Biology Letters ως μέσο επικοινωνίας, συχνά, οι χιμπατζήδες χτυπούν χέρια και πόδια στους κορμούς των δέντρων, σαν να πρόκειται για τύμπανα. Με αυτόν τον τρόπο κατορθώνουν να στείλουν μηνύματα στην ομάδα τους, συνδυάζοντας τον ήχο που παράγεται με δυνατές φωνές.

Η επικεφαλής της μελέτης, Σεμ βαν Λουν, εξήγησε ότι με αυτόν τον τρόπο «οι χιμπατζήδες μεταφέρουν πληροφορίες σε μεγάλες αποστάσεις ή επιδεικνύουν κυριαρχία».

Αυτό που παρατήρησε, μάλιστα, είναι τα ζώα πριν πετάξουν την πέτρα αρχίζουν να εκφράζονται με φωνές, στη συνέχεια ακολουθεί σιωπή και μετά προχωρούν στην ρίψη.

Η ερμηνεία της ειδικού προσανατολίζεται στην προσπάθεια των ζώων να στείλουν περισσότερα μηνύματα σε σύγκριση με την απλή, συμβατική επικοινωνία που πραγματοποιείται μέσα στην ομάδα.

Διαπιστώθηκε, μάλιστα, ότι οι νεότεροι χιμπατζήδες υιοθετούν την ίδια συμπεριφορά από τους μεγαλύτερους, γεγονός που υποδηλώνει ότι εκπαιδεύονται και την μιμούνται, χωρίς να πρόκειται για χαρακτηριστικό που κληρονομείται.

Από την πλευρά του, ο Μαρκ Ναγκίμπ, καθηγητής Συμπεριφορικής Οικολογίας, που συμμετείχε στην έρευνα, τόνισε ότι η ανακάλυψη αυτή αποδεικνύει ότι ο πολιτισμός δεν είναι μοναδικός για τους ανθρώπους και ότι τέτοιες συμπεριφορές πρέπει να λαμβάνονται υπόψη στις προσπάθειες διατήρησης της φύσης.