Οι άνθρωποι συνεχώς ξεπερνούν τον εαυτό τους, καταρρίπτοντας ρεκόρ και θέτοντας νέα όρια σε κάθε αθλητική δοκιμασία. Αλλά υπάρχει τελικά κάποιο απόλυτο όριο στη δύναμη που μπορεί να αναπτύξει το ανθρώπινο σώμα;
Παρά τα εντυπωσιακά επιτεύγματα στην άρση βαρών, οι ειδικοί υποστηρίζουν ότι το απόλυτο μυϊκό όριο του ανθρώπου παραμένει άγνωστο. Όπως σημειώνει ο E. Todd Schroeder, κλινικός καθηγητής φυσικοθεραπείας στο Πανεπιστήμιο της Νότιας Καλιφόρνιας, είναι εξαιρετικά δύσκολο να οριστεί αυτό το όριο, καθώς εξαρτάται από πολλούς διαφορετικούς παράγοντες – τόσο σωματικούς όσο και ψυχολογικούς.
Ρεκόρ που γράφουν ιστορία
Το 2016, ο Βρετανός Eddie Hall κατάφερε να σηκώσει 500 κιλά σε άσκηση deadlift, σημειώνοντας παγκόσμιο ρεκόρ. Η τιτάνια αυτή προσπάθεια συνοδεύτηκε από σοβαρές επιπτώσεις για την υγεία του, καθώς όπως δήλωσε, παραλίγο να χάσει τις αισθήσεις του από την ακραία αύξηση της αρτηριακής του πίεσης.
Τέσσερα χρόνια αργότερα, ο Ισλανδός Hafþór Júlíus Björnsson – γνωστός στο ευρύ κοινό από τον ρόλο του στο Game of Thrones – κατέρριψε το ρεκόρ, σηκώνοντας 501 κιλά, γράφοντας ιστορία ως ο μόνος άνθρωπος μαζί με τον Hall που έχει σηκώσει μισό τόνο.
Ακόμα πιο εντυπωσιακή είναι η επίδοση του Καναδού Gregg Ernst, ο οποίος το 1993 σήκωσε πλατφόρμα βάρους 2.422 κιλών, με δύο αυτοκίνητα και τους οδηγούς τους. Το απίστευτο αυτό κατόρθωμα έχει καταγραφεί στο Βιβλίο Γκίνες ως το βαρύτερο φορτίο που έχει σηκώσει ποτέ άνθρωπος.
Οι παράγοντες που καθορίζουν τη μέγιστη δύναμη
Σύμφωνα με το επιστημονικό μέσο LiveScience, η μέγιστη δύναμη ενός ανθρώπου εξαρτάται από τρεις βασικούς παράγοντες:
- Τη μυϊκή σύσπαση, που βασίζεται σε πρωτεΐνες όπως η ακτίνη και η μυοσίνη.
- Την αντοχή στον πόνο, η οποία μπορεί να εκπαιδευτεί.
- Την ψυχολογική αντοχή, που μπορεί να παίξει καθοριστικό ρόλο στην απόδοση.
Η θετική ψυχολογία, για παράδειγμα, φαίνεται να ενισχύει τη δύναμη. Έρευνα του 2020 που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Impulse από τους Janette Hynes και Zach Turner έδειξε ότι οι αθλητές που εφάρμοσαν τεχνικές θετικής οπτικοποίησης – φανταζόμενοι τον εαυτό τους να σηκώνει βάρη πάνω από το μέγιστο όριό τους – βελτίωσαν περισσότερο τις επιδόσεις τους από εκείνους που βασίστηκαν μόνο στη φυσική προπόνηση.
Το σώμα βάζει και τα δικά του φρένα
Παρά τη λογική συσχέτιση μεταξύ μυϊκής μάζας και δύναμης, αυτό δεν ισχύει πάντα απόλυτα. Όπως εξηγεί ο Schroeder, το φαινόμενο της «νευρομυϊκής αναστολής» – ένας προστατευτικός μηχανισμός του οργανισμού – περιορίζει αυτόματα τη μέγιστη ένταση που μπορεί να αναπτύξει ένας μυς, ώστε να αποτραπεί τραυματισμός. Έτσι, ακόμα και λιγότερο μυώδεις άνθρωποι μπορούν, σε ορισμένες περιπτώσεις, να επιτύχουν εντυπωσιακές επιδόσεις.
