– «Η κατάσταση με γεμίζει με ένα αίσθημα κούρασης. Ίδια πρόσωπα, ίδιες νοοτροπίες…», λέει ο Κ. Αθανασίου και καταλήγει: «Ιδιαίτερα στον χώρο της κεντροαριστεράς βλέπουμε ‘βιλαέτια’ που απλά εξυπηρετούν προσωπικούς και κομματικούς σκοπούς. Αυτό έχει οδηγήσει τους νέους να μην πιστεύουν στην πολιτική…»

του Αχιλλέα Ροδίτη

Ο Κωνσταντίνος εργάζεται στο Λονδίνο. Από ενεργό κομματικό στέλεχος… μετανάστης, διότι προείχε η επαγγελματική επιβίωση μιας και επί χρόνια εργάζεται στον ξενοδοχειακό κλάδο ως manager, σε επιχειρήσεις σε Ελλάδα και Εξωτερικό. Σήμερα, μάλιστα, κατέχει θέση ευθύνης σε μια απ’ τις μεγαλύτερες ξενοδοχειακές επιχειρήσεις της Αγγλίας. Η κομματική του διαδρομή; Άρχισε ως Γραμματέας και υπεύθυνος πολιτικού σχεδιασμού της ΠΑΣΠ, αργότερα έγινε Αναπληρωτής Συντονιστής Κεντρικού – Βόρειου Πάτρας στον ΣΥΡΙΖΑ και τέλος, ανέλαβε υπεύθυνος Μητρώου μελών στο Κίνημα Δημοκρατίας. Μέχρι που «βρόντηξε» και προτίμησε να κοιτάξει τα της δουλειάς του… Το σύντομο πέρασμά του απ’ την Πάτρα, λοιπόν, ήταν ευκαιρία για έναν σύντομο καφέ με πολλή συζήτηση για όλα… Από το εξωτερικό έως και την πολιτική. Και με απαντήσεις που έχουν ενδιαφέρον και δίνουν «ειδήσεις» αφού πάντα μιλά χωρίς περιστροφές αλλά όπως τα νιώθει και τα σκέφτεται…

Η ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ:

• Κωνσταντίνε, είσαι Έλληνας του εξωτερικού. Ποιο είναι το πρώτο πράγμα που αυτή σου η «ιδιότητα» σε κάνει να σκέφτεσαι και να θες να πεις;

Είναι η έννοια της απόστασης – όχι μόνο η γεωγραφική, αλλά και η συναισθηματική. Απόσταση από το φαγητό, τον ήλιο, τη γλώσσα στους δρόμους, τις μικρές καθημερινές συνήθειες. Αυτό που θέλω να πω είναι πως, όσο κι αν προσαρμοστείς, κουβαλάς την Ελλάδα μέσα σου ακόμα κι αν η χώρα που ζεις σε αγκαλιάζει. Αλλά είναι και δημιουργικό, γιατί σε μαθαίνει να βλέπεις και την Ελλάδα πιο καθαρά, με αγάπη αλλά και με κριτική σκέψη.

– Πώς είναι αλήθεια η ζωή στην Αγγλία και ποιες είναι οι διαφορές με την ελληνική πραγματικότητα;

Η ζωή στο Λονδίνο είναι γρήγορη, απαιτητική και συχνά μοναχική. Υπάρχει μια πολύ έντονη επαγγελματική πειθαρχία: ο κόσμος δουλεύει σκληρά, οι ρυθμοί είναι αυστηροί και η συνέπεια θεωρείται αυτονόητη, όχι προτέρημα. Σε αντίθεση με την Ελλάδα εδώ κυριαρχεί η τυπικότητα και ο επαγγελματισμός, με μια αποστασιοποιημένη ευγένεια. Όσον αφορά τη ζωή γενικότερα, οι άνθρωποι στην Αγγλία διεκδικούν περισσότερο τον προσωπικό τους χώρο και χρόνο. Υπάρχει μεγαλύτερος σεβασμός στην ατομικότητα, κάτι που έχει τα καλά του, αλλά πολλές φορές συνοδεύεται από συναισθηματική ψυχρότητα.  Στα ζητούμενα της κοινωνίας, θα έλεγα πως υπάρχει σαφώς πιο έντονη κοινωνική οργάνωση και δομές που λειτουργούν. Στην Αγγλία η ζωή είναι πιο δομημένη, αλλά λιγότερο αυθόρμητη.

• Απώτερος στόχος, να φανταστώ, η… επιστροφή στην Ελλάδα; Κι αν «ναι», γιατί…;

Ο απώτερος στόχος είναι, πράγματι, η επιστροφή — αλλά όχι με τρόπο ρομαντικό ή παρορμητικό. Περισσότερο ως μια συνειδητή επιλογή, όταν οι συνθήκες το επιτρέψουν και όταν μπορέσω να επιστρέψω φέρνοντας πίσω και κάτι ουσιαστικό: εμπειρία, γνώση, ωριμότητα, ενδεχομένως και διαφορετική οπτική. Ο λόγος; Η Ελλάδα είναι ρίζα. Είναι ο τόπος όπου νιώθω «ολόκληρος» — όχι γιατί όλα λειτουργούν τέλεια, αλλά γιατί υπάρχει μια αίσθηση ταυτότητας που δύσκολα μεταφέρεται αλλού. Δεν είναι εύκολο να γυρίσεις. Πολλές φορές η Ελλάδα απογοητεύει. Αλλά πάντα σου θυμίζει γιατί άξιζε να φύγεις: για να δεις καθαρότερα τι αγαπάς και τι θέλεις να αλλάξεις — πρώτα μέσα σου και ίσως, αν μπορείς, και γύρω σου. 

ΕΠΕΛΕΞΑ ΝΑ ΚΑΝΩ… ΣΤΗΝ ΑΚΡΗ 

• Να πάμε στην πολιτική; Ξεκινώ από το την τελευταία σου κομματική ιδιότητα, αυτή του υπευθύνου Μητρώου για το Κίνημα Δημοκρατίας στην Αχαΐα. Έπαψες λόγω εργασίας σου στο εξωτερικό ή για άλλους λόγους;

Έπαψα και για επαγγελματικούς λόγους αλλά και γιατί ενώ πίστεψα αρχικά στο όλο εγχείρημα και στην ενότητα, τελικά ξεκίνησαν τοπικά αντιπαραθέσεις άνευ ουσίας, με αποτέλεσμα να μην επικεντρωθούμε στο πώς θα φέρουμε την αχαϊκή κοινωνία πιο κοντά μας μέσω θέσεων και προτάσεων του κινήματος. Επέλεξα λοιπόν να κάνω στην άκρη με μια δόση πικρίας και απογοήτευσης κυρίως για τοπικά στελέχη.

• Έχοντας θητεύσει λοιπόν σε οργανωτικές θέσεις κομμάτων, προγενέστερα και στον ΣΥΡΙΖΑ), έχεις φαντάζομαι εμπειρία για ένα απολογιστικό συμπέρασμα της σημερινής κατάστασης…

Ο ΣΥΡΙΖΑ θυμίζει «ασθενή κλινικά νεκρό» που απλά περιμένει να τραβήξουν την πρίζα. Έχει χάσει την επαφή με την κοινωνία πάρα πολλά χρόνια τώρα και ουσιαστικά τα μέλη του βρίσκονται σε μια στάση αναμονής για το τι θα κάνει ο Α. Τσίπρας ώστε να μεταπηδήσουν στο νέο κόμμα. Αυτό φαίνεται από τις παραιτήσεις και δηλώσεις στελεχών στο πρόσφατο συνέδριο. Το Κίνημα Δημοκρατίας καθυστέρησε να οργανωθεί ενώ είχε προοπτικές και το μομέντουμ μετά το περίφημο συνέδριο στο Γκάζι με τα γνωστά σε όλους μας αντιδημοκρατικά γεγονότα και έμεινε πίσω. Αν έρθει κοντά στην κοινωνία με σοβαρές προτάσεις στα καθημερινά προβλήματα τότε έχει μέλλον, αν μείνει μόνο σε δράσεις ακτιβισμού τότε θα δυσκολευτεί πολύ να κερδίσει τον χώρο της κεντροαριστεράς.

Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ

ΜΕ… ΓΕΜΙΖΕΙ ΜΕ ΑΙΣΘΗΜΑ ΚΟΥΡΑΣΗΣ 

• Τι σκέφτεσαι γενικά για την πολιτική κατάσταση στη χώρα; Πώς θα ήθελες να εξελιχθεί;

Η κατάσταση με γεμίζει με ένα αίσθημα κούρασης, ίδια πρόσωπα, ίδιες νοοτροπίες και δομές που δεν βοηθούν στην παραγωγή πολιτικής για την κοινωνία. Ιδιαίτερα στον χώρο της κεντροαριστεράς βλέπουμε «βιλαέτια» που απλά εξυπηρετούν προσωπικούς και κομματικούς σκοπούς. Αυτό έχει οδηγήσει και τους νέους να μην πιστεύουν στην πολιτική και πως μπορεί να έρθει ουσιαστική αλλαγή οδηγώντας στην αδιαφορία και τον θυμό. Στην σκακιέρα αυτή τη στιγμή κυρίαρχη είναι η δεξιά γιατί δεν έχει αντίπαλο. Η εξέλιξη που θα ήθελα να δω είναι η δημιουργία ενός σχηματισμού στον χώρο της κεντροαριστεράς με σύγχρονες ιδέες και προτάσεις σύμφωνα με τις ανάγκες της κοινωνίας του σήμερα. Και φυσικά νέα πρόσωπα μπροστά και αφού το έφερε η κουβέντα δεν πιστεύω πως ένα νέο εγχείρημα από τον Α. Τσίπρα θα πετύχει κάτι τέτοιο. Η κοινωνία του έδωσε 17% απέναντι στην χειρότερη κυβέρνηση της μεταπολίτευσης και μετά την παραίτησή του έγιναν πολλά στον ΣΥΡΙΖΑ και η σκιά του πάντα υπήρχε από πάνω.

ΚΑΙ Η… ΠΑΤΡΑ

• Και τέλος, ξέρω ότι ασχολείσαι και με τα Δημοτικά της Πάτρας. Για το παρόν και το μέλλον της πόλης, τι άποψη έχεις;

Η πόλη αυτή τη στιγμή είναι ένα μεγάλο εργοτάξιο χωρίς να υπάρχει και συγκεκριμένος

σχεδιασμός, όπως φαίνεται. Αντίστοιχα έργα στο εξωτερικό γίνονται σε πιο σύντομους χρόνους και πρώτα τελειώνει ένα έργο πριν ξεκινήσει το επόμενο. Η πατραϊκή κοινωνία πλέον έχει αρχίσει να κουράζεται από μια δημοτική αρχή που είχε την εμπιστοσύνη της. Χρειάζεται μια ομάδα ανθρώπων που θα αγαπάει την πόλη και θα έχει όρεξη να φτιάξει την Πάτρα του 2050. Να αναπτυχθεί επιχειρηματικά, τουριστικά και να δίνει λύσεις στην καθημερινότητα της πόλης και κυρίως η απο-κομματικοποίηση της. Δεν είναι σοβαρό να απενεργοποιούνται τα σχόλια στα social media του Δήμου, για να μην φαίνονται οι αντιδράσεις. Άλλο Περισσός, άλλο Δήμος της Πάτρας…

ΑΧΑΪΚΗ ΠΟΛΙΤΕΙΑ / ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ