Η αποκατάσταση της Δημοκρατίας γίνεται κάθε χρόνο πιο κούφια, πιο υποκριτική, πιο ανούσια. Όχι επειδή κάποιοι φόρεσαν φτερά ή έσυραν ουρές στις πλάκες του Προεδρικού, αλλά επειδή δίπλα στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, ποζάρουν άνθρωποι που κάποτε κρατούσαν τσεκούρια κατά της Δημοκρατίας – και σήμερα, τους απαλλάσσουμε κι από τις ευθύνες τους.

Άλλοτε ημέρα αναστοχασμού και ιστορικής μνήμης, η 24η Ιουλίου τείνει να εξελιχθεί σε αποκριάτικο πάρτι δημοκρατικής υποκρισίας. Το μόνο που δεν γιορτάζει πλέον στο Προεδρικό Μέγαρο είναι η ίδια η Δημοκρατία. Το κάνουν όλοι οι άλλοι: Οι φίλοι της, οι εχθροί της, οι ευκαιριακοί της ενοικιαστές, οι επαγγελματίες της ψευδοπατριωτικής πρόζας.

Δεν είναι απλώς προσβολή στη Δημοκρατία – είναι βεβήλωσή της. Ενώ υπάρχουν σοβαρότατες ενδείξεις για κακοδιαχείριση, αναθέσεις, διασπάθιση δημοσίου χρήματος και φωτογραφικές διαδικασίες, οι ευθύνες δεν θα διερευνηθούν, γιατί…οδηγούνται προς παραγραφή ταχέως. Ποιος τις απέκρυψε; Ποιος τις συγκάλυψε; Ποιος κρύφτηκε πίσω από την ευθυγράμμιση της κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας; Όλοι ξέρουμε.

Και το ερώτημα είναι απλό: Πώς μπορεί να τιμά τη Δημοκρατία ένας άνθρωπος που την πολέμησε; Και πώς γίνεται να απαλλάσσεται από τις υποχρεώσεις λογοδοσίας ένας υπουργός που την εκπροσωπεί, όταν οι ενδείξεις τον βαραίνουν;

Ας τελειώνουμε με τις κορδέλες και τις δεξιώσεις. Ας τελειώνουμε με την κοροϊδία. Αν η Δημοκρατία είναι μια μόνιμη σκηνογραφία για φωτογραφίες, τότε η μεταπολίτευση απέτυχε. Αν επιτρέπει να λερώνεται η επέτειός της από αυτούς που την εχθρεύτηκαν ή την εκμεταλλεύονται, τότε χάνει το νόημά της.

Και αν ο Πρωθυπουργός και οι υπουργοί του νομίζουν ότι μπορούν να μετατρέψουν την Ημέρα Αποκατάστασης της Δημοκρατίας σε Ημέρα Αποκατάστασης της Πολιτικής Αμνησίας, κάνουν λάθος. Η ιστορία θυμάται. Κι εμείς ακόμα περισσότερο.