Φ. Ζαϊμης: «Ο πολιτικός αφιερώνεται στο κοινό καλό και ξεχνά τις προσωπικές του φιλοδοξίες»
Του Αχιλλέα Ροδίτη
Αυτή είναι μία εντελώς διαφορετική συνέντευξη του Φωκίωνα Ζαΐμη. Ο πιο ανθρώπινος Φωκίωνας παρουσιάζεται μπροστά μας, απαντώντας σε ερωτήματα που προφανώς όλοι σκεφτόμαστε, λόγω της παρακαταθήκης που έχει ως γόνος μιας ιστορικής οικογένειας και φέροντας ένα «βαρύ» όνομα, αλλά για τα οποία λίγες φορές μέχρι σήμερα είχε την ευκαιρία να μιλήσει δημόσια.
Μας αποκαλύπτει την υποχρέωση πολιτικής συμπεριφοράς που ορίζουν οι διαθήκες του Θρασύβουλου και του Αλέξανδρου Ζαΐμη. Μας μιλά για την αγάπη του για την Άπω Ανατολή, τον κήπο και τα σκυλάκια του, που του δίνουν διέξοδο στην καθημερινότητα, αλλά και για την πολιτική του κουλτούρα, που είναι ταυτισμένη με τον ανθρωπισμό, την αλληλεγγύη και τον σεβασμό στον συνάνθρωπο. Επισημαίνει τα ατού και τις παθογένειες της σημερινής ελληνικής κοινωνίας, ενώ αποσαφηνίζει ποιος είναι ο στόχος του ως Αντιπεριφερειάρχης Αχαΐας, μέσα από μια απάντηση με σαφή ανθρώπινα χαρακτηριστικά, χωρίς κόμματα και χρώματα.
Ομολογουμένως, δεν ήταν «μία ακόμα συνέντευξη». Ήταν μια συζήτηση στο γραφείο του, μετά από πολλές ώρες αδιάκοπης δουλειάς, αργά το βράδυ. Και πραγματικά, ήταν μια συζήτηση-έκπληξη, άκρως απολαυστική.
«Πιστεύω πολύ στις ηγετικές προσωπικότητες και στην πειθώ με το παράδειγμα, αλλά ταυτόχρονα θεωρώ ότι η επιτυχία έρχεται μόνον με στιβαρή ομαδική δουλειά. Μόνον οι καλλιτέχνες μπορούν να εξελίσσονται και να φθάνουν στην κορυφή μόνοι τους. Όχι η κοινωνία, όχι οι λαοί».
– Το να είστε απόγονος μιας οικογένειας με ιστορία ταυτισμένη με αυτή του έθνους, τι συναισθήματα σας προκαλεί και πώς επηρεάζει τον τρόπο με τον οποίο πορεύεστε στη ζωή;
«Ευθύνη και μόνον ευθύνη για την κοινωνία. Αυτό είναι το αντίδοτο στους πειρασμούς της καθημερινότητας και στην ματαιότητα της συγκέντρωσης άχρηστων υλικών πραγμάτων».
– Ανατρέχοντας στην παιδική σας ηλικία, θυμάστε σκέψεις ή άγχη που πήγαζαν από αυτή την οικογενειακή ιστορία; Υπήρχαν στιγμές που αυτή η κληρονομιά σας χαροποιούσε ή αντίθετα, σας βάραινε ως ευθύνη;
«Εννοείται. Ξεχνάς το ‘εγώ’ και προτάσσεις το ‘εμείς’. Είναι ένας δύσκολος αλλά ευλογημένος και γλυκός αγώνας. Ίσως το μόνο προνόμιο και συνάμα βαρίδι που έχω».
– Θυμάστε κάτι χαρακτηριστικό; Για παράδειγμα, ο πατέρας σας να σας μεταφέρει ιστορίες ή να σας καθοδηγεί για το πώς να σταθείτε απέναντι σε αυτή την κληρονομιά;
«Ασφαλώς. Από την διαθήκη του Θρασύβουλου Ζαΐμη, του πρωθυπουργού, αλλά και του γιου του, επίσης πρωθυπουργού και προέδρου της Ελληνικής Δημοκρατίας, Αλέξανδρου, αναφέρεται ρητά ότι: ‘ο πολιτικός της οικογένειας Ζαΐμη αφιερώνεται στην εξυπηρέτηση του κοινού καλού της χώρας και ξεχνά τις προσωπικές του φιλοδοξίες και την αναζήτηση προσωπικής περιουσίας. Προχωρά μόνον με την στήριξη από οικογένεια και φίλους και πορεύεται δημοκρατικά μόνον με την σύμφωνη γνώμη των πολιτών ώστε να είναι προσηλωμένος στο καθήκον και καθαρός’. Είναι ένα οικογενειακό αφήγημα που ξεκινά ως παραμύθι όταν είσαι παιδάκι, γίνεται γραφικό ή αστείο, όταν είσαι νέος και εξελίσσεται ως τεράστια ευθύνη και χρέος, στην ώριμη ζωή. Παράλληλα συνειδητοποιείς και απομυθοποιείς πολλά άλλα ταμπού και δόγματα που στοιχειώνουν την σύντομη ζωή μας. Η προσφορά στον άνθρωπο τελικά είναι ο τελικός στόχος για μια κοινωνία με ανθρώπινο πρόσωπο, ελληνικές διαχρονικές αξίες και ορθοδοξία».
Η ΑΠΩ ΑΝΑΤΟΛΗ
– Αλλάζοντας θέμα, παρατηρήσαμε στο γραφείο σας ένα έντονο «χρώμα» Άπω Ανατολής, με φωτογραφίες και αναμνηστικά. Μιλήστε μας γι’ αυτό το ιδιαίτερο δέσιμο.
«Από μικρός είχα μια έλξη στην Άπω Ανατολή, συνόδευσα τον πατέρα μου στην Ταιβάν το 1980 ως μαθητής. Είδα από τότε απίστευτα πράγματα να υλοποιούνται εκεί που δύσκολα πάει κανείς. Πολλά χρόνια αργότερα (2000) ξαναπήγα, ως εργαζόμενος στην πληροφορική, σε πολλές χώρες της Ασίας και είδα και πάλι τις οικονομικές και πολιτικοκοινωνικές αλλαγές στην ευρύτερη περιοχή και θαύμασα τον συνδυασμό της οικονομικής ανάπτυξης, της κοινωνικής δικαιοσύνης αλλά και των μεγάλων έργων. Εξαιρετικό παράδειγμα αυτού του θαύματος, η σημερινή Κίνα. Βέβαια, άλλος κόσμος, εντελώς διαφορετικός από την Ευρώπη. Δεν τον κρίνεις απλά. Ή τον αποδέχεσαι ως έχει ή τον απορρίπτεις. Εγώ τον αποδέχομαι αλλά ο σημερινός Έλληνας αμφιβάλλω αν μπορεί αυτό να το αποδεχθεί. Η Δύση θα πρέπει να επαναπροσδιορίσει την πορεία της βασιζόμενη στην ισότιμη συμμετοχή στην κοινωνία με βάση τον ανθρωπισμό, την ελευθερία έκφρασης, αλλά και τον σεβασμό στα ανθρώπινα δικαιώματα και τον σεβασμό στον δημόσιο χώρο».
Ο ΑΓΝΩΣΤΟΣ ΦΩΚΙΩΝΑΣ
– Υπάρχει κάτι που να αποτελεί διέξοδο για τον Φωκίωνα Ζαΐμη στη δύσκολη καθημερινότητά του;
«Ο κήπος μου, τα σκυλάκια, αλλά προπάντων οι φίλοι από την Πάτρα που συμφωνούμε σε πολλά από οποιαδήποτε κοινωνική ομάδα. Είμαι απόφοιτος δημοσίου Λυκείου και δημοσίου Πανεπιστημίου, έχω δουλέψει στο εξωτερικό και την Ελλάδα, στον ιδιαίτερα ανταγωνιστικό ιδιωτικό τομέα πάνω από 30 χρόνια και πιστεύω στην ανέλιξη με βάση την αξία σου, την εργατικότητά σου κι όχι τις γνωριμίες σου».
– Αν γυρνούσε ο χρόνος πίσω, υπάρχει κάτι που έχετε μετανιώσει ή κάτι που θα το κάνατε διαφορετικά;
«Θα ήμουν πιο αυστηρός με αυτούς που ενσυνείδητα κοροϊδεύουν την κοινωνία και τελικά κοροϊδεύουν τον ίδιο τους τον εαυτό. Η δικαίωση όμως και η τιμωρία τους έρχεται στην γη και όχι στον παράδεισο. Αυτό είναι το μόνο σίγουρο».
– Ποιο θεωρείτε πως είναι το μεγάλο ατού της ελληνικής κοινωνίας και αντίθετα, ποια η μεγαλύτερη παθογένειά της που πρέπει να διορθώσουμε;
«Το φιλότιμο, η ιστορία και η γλώσσα μας αποτελούν τα ατού μας, ο ατομικισμός όταν υπερ-τρέφεται ως εγωισμός χωρίς όρια και αξίες, είναι η μέγιστη παθογένεια μας».
Ο ΑΝΤΙΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΡΧΗΣ
– Ως αντιπεριφερειάρχης Αχαΐας, ποιο είναι το μεγάλο διακύβευμα της αποστολής που έχετε αναλάβει;
«Έργο για την κοινωνία και τους πολίτες χωρίς κόμματα και χρώματα, χωρίς παρωπίδες. Μικρά και μεσαία έργα για την καθημερινότητα και μεγάλα έργα για τις επόμενες γενιές και την χώρα. Πιστεύω πολύ στις ηγετικές προσωπικότητες και στην πειθώ με το παράδειγμα, αλλά ταυτόχρονα θεωρώ ότι η επιτυχία έρχεται μόνον με στιβαρή ομαδική δουλειά. Μόνον οι καλλιτέχνες μπορούν να εξελίσσονται και να φθάνουν στην κορυφή μόνοι τους. Όχι η κοινωνία, όχι οι λαοί».
ΑΧΑΪΚΗ ΠΟΛΙΤΕΙΑ / ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
