Αυτό που συνέβη με τον δημοσιογράφο Παναγιώτη Ρηγόπουλο και στελέχη του ΠΑΜΕ δεν το έχουμε ξαναζήσει.

Ο Ρηγόπουλος πήγε για ρεπορτάζ (δεν ήταν απεργοσπάστης, αφού η Ένωση Συντακτών είχε δώσει άδεια για δημοσιογραφική κάλυψη), δέχθηκε επίθεση, χτυπήματα και στο τέλος τον έβρισε και η διοίκηση του Εργατικού Κέντρου Πάτρας, αποκαλώντας τον αντικομμουνιστή και άλλα παρόμοια. Δηλαδή, όποιος αφού τρώει ξύλο καλεί την Αστυνομία και πηγαίνει στο Νοσοκομείο, είναι αντικομμουνιστής; Τι θα έπρεπε να κάνει ο Ρηγόπουλος; Να δηλώσει δημόσια «ευχαριστώ το ΚΚΕ που με έδειρε»;

Ανεξάρτητα από το αν το ΚΚΕ και η δημοτική Αρχή δεν χωνεύουν τον Παναγιώτη Ρηγόπουλο, το ότι δέχθηκε επίθεση είναι βέβαιο. Άλλωστε, φαίνεται στο βίντεο και το έχουν καταθέσει δύο μάρτυρες. Η φύλακας του Αρχαίου Ωδείου και ο γκαλερίστας Θεόδωρος Μαλλιάς, στην γκαλερί του οποίου κατέφυγε ο δημοσιογράφος για να σωθεί. Μάλλον θα πρέπει να αλλάξει τακτική το Εργατικό Κέντρο σε τέτοιες περιπτώσεις. Καλή η αλληλεγγύη σε κάποια από τα μέλη του, αλλά και η συγγνώμη ανθρώπινη πράξη είναι. Θα μπορούσαν τα στελέχη του να τον πλησιάσουν με ευγένεια και να τον ενημερώσουν πως δεν επιθυμούν βιντεοσκόπηση.

Είχαν κάθε δικαίωμα. Όχι όμως να επιτεθούν και να τον αρχίσουν στις σφαλιάρες, σκίζοντάς του και το μπουφάν. Και ας μη μας πουν τώρα ότι όλο αυτό το σχεδίασε ο Ρηγόπουλος ως προβοκάτσια. Ας σκύψουν το κεφάλι και ας ζητήσουν μια συγγνώμη. Αυτό θα ήταν το πρέπον.

ΑΧΑΪΚΗ ΠΟΛΙΤΕΙΑ / ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ