Του Αχιλλέα Ροδίτη

«Είναι μεγάλη η χαρά μου σήμερα, ο Γιάννης μου πέτυχε το ακατόρθωτο, να εισαχθεί με αξιοκρατικά κριτήρια σε πλήρη υποτροφία για διδακτορικές σπουδές PhD στο τμήμα Ηλεκτρολόγων Μηχανικών του πανεπιστημίου του Yale των ΗΠΑ, το οποίο συγκαταλέγεται στα 5 καλύτερα πανεπιστήμια του κόσμου (Ivy League).

Ο δρόμος ήταν μακρύς και επίπονος για να φθάσεις στο στόχο σου. Συγχαρητήρια λεβέντη μου!! Περηφάνια και ευτυχία είναι τα συναισθήματα μου για σένα, αστέρι μου! ‘Όταν είσαι αητός σου πρέπουν μόνο κορυφές κι ΕΣΥ κατάφερες αυτό που σου αξίζει. Φτάσε όπου δε μπορείς – Ν. Καζαντζακης’».

Αυτά ήταν τα λόγια που έγραψε η πρώην Πρόεδρος του Συλλόγου Γονέων & Κηδεμόνων του νομού Αχαΐας Δήμητρα Παναγιωτοπούλου – Πανίτσα, με αφορμή την τεράστια επιτυχία του παιδιού της, του 23χρονου, σήμερα, Γιάννη Πανίτσα. Και η ικανοποίηση για τους καρπούς που απέδωσε το μεγάλωμα του γιου της απ’ την ίδια και τον σύζυγο της, δεν είναι μόνο δική της. Είναι όλης της πόλης! Γιατί δεν είναι δα και τόσο λίγο, η Πάτρα να καμαρώνει ένα τέκνο της που την δοξάζει με υποτροφία στο Yale University.

Ο Γιάννης αφοσιώθηκε ευθύς εξ αρχής σ’ ένα σκοπό. Πέτυχε την είσοδο του στο Πανεπιστήμιο Πατρών, πήγε αμέσως στρατό υπηρετώντας μάλιστα στις Ειδικές Δυνάμεις και τέλος έβαλε πλώρη για την μεγαλύτερη επιτυχία όλων. Δε μπορούμε παρά να απολαμβάνουμε τέτοιες επιτυχίες που είναι «φωτεινά» παραδείγματα που έρχονται από τη νέα γενιά αυτής της πόλης και αναπτερώνουν την ελπίδα για το μέλλον της τοπικής κοινωνίας.

Γι’ αυτό η «Πολιτεία» δίνει πάντοτε ξέχωρη σημασία και προσοχή σε ιστορίες που αφορούν τα Πατρινόπουλα. Διότι μέσα απ’ το δικό τους «παράθυρο» βλέπουμε ένα ακόμα ωραιότερο «αύριο».  Δεν μπορούσαμε λοιπόν να μην συναντήσουμε τον Γιάννη Πανίτσα και να του ζητήσουμε να μας εξομολογηθεί όλα όσα περιτριγυρίζουν αυτές τις ώρες το μυαλό και την ψυχή του… 

ΤΑ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ

Ερ:  Γιάννη, κατ’ αρχάς πες μας τις πρώτες σκέψεις και τα πρώτα συναισθήματα όταν έμαθες αυτή σου την επιτυχία… Τι είναι για σένα αυτή η επιτυχία;

Απ:  Μόλις έμαθα ότι έγινα αποδεκτός από το Yale University δεν μπορούσα να το πιστέψω. Νόμιζα ότι ήταν ένα όνειρο. Το πρώτο πράγμα που έκανα, ήταν να μοιραστώ το ευχάριστο γεγονός με την οικογένεια μου. Αισθάνομαι απόλυτα ικανοποιημένος και δικαιωμένος μετά από τόσα χρόνια σκληρής και εντατικής μελέτης. Ήταν ένα όνειρο που το σκεφτόμουν από την πρώτη μέρα που εισήλθα στο τμήμα Ηλεκτρολόγων Μηχανικών και Τεχνολογίας Υπολογιστών του Πανεπιστημίου Πατρών.

Η ΥΠΟΤΡΟΦΙΑ

Ερ:  Πες μας λίγο πώς συντελέστηκε η επιτυχία. Βάσει ποιων προϋποθέσεων κατέκτησες την υποτροφία, δηλαδή;

Απ:  Για να γίνεις αποδεκτός από πανεπιστήμια παγκόσμιας φήμης όπως το Yale University πρέπει να διαθέτεις  δεξιότητες και ειδικευμένες γνώσεις πάνω στο ερευνητικό κομμάτι που θέλεις να αφοσιωθείς. Σημαντικό ρόλο για την αποδοχή, διαδραμάτισε ο τελικός  βαθμός του διπλώματος μου, οι συστατικές επιστολές από τους καθηγητές μου, το βιογραφικό μου, η εργασιακή μου εμπειρία αλλά και η εκπλήρωση των στρατιωτικών μου υποχρεώσεων ως έφεδρος ανθυπολοχαγός.

ΟΙ ΘΥΣΙΕΣ

Ερ:  Περιέγραψε μας όλη αυτή τη διαδρομή μέχρι την επίτευξη του στόχου σου. Φαντάζομαι πως ήταν δύσκολη, αγχώδης, κοπιαστική. Πόσο όμως; Μετέφερε μας τις στιγμές που δεν θα ξεχάσεις ποτέ και που ίσως η περιγραφή τους να μπορεί να είναι χρήσιμη για όποιον άλλον θα ‘θελε να κατακτήσει μια παρόμοια επιτυχία…

Απ:  Η αλήθεια είναι ότι η διαδρομή μου μέχρι την σημερινή μέρα ήταν αρκετά κοπιαστική και επίπονη. Το τμήμα Ηλεκτρολόγων Μηχανικών και Τεχνολογίας Υπολογιστών φημίζεται για την δυσκολία του μιας και περιλαμβάνει αρκετά μαθήματα τα οποία απαιτούν χρόνο και κατανόηση εις βάθος. Για να διακριθείς στο συγκεκριμένο τμήμα πρέπει να είσαι σε θέση ώστε να θυσιάσεις ορισμένα πράγματα που σε ευχαριστούσαν και σε χαλάρωναν διότι το πρόγραμμα σπουδών είναι αρκετά πιεστικό. Μια χαρακτηριστική στιγμή που δεν θα ξεχάσω είναι όταν σταμάτησα την ενασχόληση μου με το ποδόσφαιρο, λόγω των πολλών εργαστηριακών ασκήσεων του τμήματος.

ΤΟ ΠΛΑΝΟ

Ερ:  Πάμε στο πρακτικό μέρος. Ποιο είναι τώρα το επόμενο βήμα; (πού πάς, πότε, πού βάζεις πλέον τον πήχη)

Απ:  Το επόμενο πλέον βήμα είναι η ομαλή προσαρμογή στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής. Τον προσεχή Σεπτέμβριο θα μετακομίσω στο New Haven ώστε να αρχίσω τις μεταπτυχιακές μου σπουδές στο τμήμα Electrical Engineering του Yale University.

ΤΑ ΣΤΗΡΙΓΜΑΤΑ

Ερ:  Πέρα από τη μελέτη και την δική σου αποφασιστικότητα και ικανότητα, τι άλλο ή ποιοι άλλοι πιστεύεις ότι σε βοήθησαν και θες ενδεχομένως να ευχαριστήσεις;

Απ:  Πέρα από την προσωπική μου προσπάθεια, η συγκεκριμένη επιτυχία δεν θα ερχόταν αν δεν είχα ένα σύνολο ανθρώπων που με στήριξαν και πίστεψαν σε μένα. Γι’ αυτό  το λόγο θα ήθελα να ευχαριστήσω την οικογένεια μου και πιο συγκεκριμένα την μητέρα μου, γιατί πάντα ήταν στο πλευρό μου και με ενθάρρυνε. Μου παρείχε ότι χρειαζόμουν και με εμψύχωνε  ειδικά σε καταστάσεις εντόνου άγχους και στρες κατά την διάρκεια της εξεταστικής περιόδου.  Επίσης, θα ήθελα να ευχαριστήσω όλους τους καθηγητές που συνεργάστηκα και με βοήθησαν να εξελιχθώ ολόπλευρα. Τέλος, θα ήθελα να ευχαριστήσω μερικούς καλούς μου φίλους – συμφοιτητές διότι με το συναγωνισμό και την διαρκή επικοινωνία μαζί τους κατάφερνα να γίνομαι ολοένα και καλύτερος

ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ

Ερ:  Πως διαμορφώνεται πλέον το όνειρο ζωής σου; Πώς σκέφτεσαι τον εαυτό σου μετά από 10 χρόνια, για παράδειγμα;

Απ:  Η αλήθεια είναι ότι δεν το έχω σκεφτεί ακόμα. Κανείς δεν μπορεί να γνωρίζει το τι θα γίνει σε μερικά χρόνια. Το μόνο που θέλω είναι να αισθανθώ  χαρούμενος και ικανοποιημένος όταν  κοιτάξω τον χρόνο προς τα πίσω.