Η σοδειά αγοράζεται φθηνότερα κι από πέρυσι, αλλά το κόστος παραγωγής υπερδιπλασιάστηκε. Αγρότες φοβούνται ότι δεν θα μπορέσουν να σπείρουν ξανά, ηχώντας συναγερμό για επερχόμενη έλλειψη προϊόντων!
Του Αχιλλέα Ροδίτη
Όχι μόνο «μπαίνουν μέσα» οι αγρότες φέτος, καθώς πωλούν χονδρική σε πολύ μικρότερες τιμές κι από πέρυσι, αλλά το χειρότερο είναι το σήμα κινδύνου που εκπέμπουν για την επερχόμενη επισιτιστική κρίση που είναι προ των πυλών, αφού η αδυναμία κέρδους τους στερεί τη δυνατότητα να σπείρουν ξανά και του χρόνου να έχουν σοδειά.
Το καμπανάκι ηχεί μέσω της «Πολιτείας» και ο αγρότης στη Δυτική Αχαΐα, παλιός συνδικαλιστής του κλάδου των ανθρώπων της υπαίθρου, Σάκης Μαυρόγιαννης, κάνοντας μέσω της εφημερίδας μια πλήρη περιγραφή της κατάστασης, χωρίς υπερβολές. Μιας κατάστασης που όμως είναι παραπάνω από ζοφερή και προμηνύει αλυσιδωτές επιπτώσεις που θα αγγίξουν τον καθένα εξ ημών στο άμεσο μέλλον, μέσω έλλειψης προϊόντων.
ΑΓΡΟΤΕΣ ΣΕ ΑΔΙΕΞΟΔΟ
Ο κ. Μαυρόγιαννης παράγει καρπούζια, φράουλες και σταφύλια. Όπως λέει, η φετινή χρονιά ήταν καταστροφική. «Μόνο απ’ τα καρπούζια βγάλαμε απλώς ένα μεροκάματο». Και δίνοντας την πλήρη και πρακτική ανάλυση, χρησιμοποιώντας ως παράδειγμα τα σταφύλια, λέγοντας ότι «είναι απλά μαθηματικά».
Συγκεκριμένα περιγράφει: «Πέρυσι πωλούσαμε χονδρική γύρω στα 25 με 30 λεπτά. Φέτος πουλάμε κάτω από 15 λεπτά. Ένα στρέμμα αμπέλι, που βγάζει δύο με δυόμιση τόνους σταφύλι, απαιτεί κόστος παραγωγής γύρω στα 550 ευρώ. Με 15 λεπτά, λοιπόν, το πολύ να πάρεις 300 ευρώ. Άρα έχεις ήδη ‘μπει’ μέσα κατά 250 ευρώ».
Σημειώνοντας ότι έτσι καθίσταται απαγορευτικό για έναν αγρότη να ξανασπείρει. Με άλλα λόγια, «δεν θα έχουμε την ίδια σοδειά του χρόνου», προειδοποιεί.
ΡΕΥΜΑ ΚΑΙ ΕΡΓΑΤΕΣ
Βέβαια σε αυτό συντελούν κι άλλες παράμετροι. Προπαντός ο υπερδιπλασιασμός του κόστος παραγωγής εξαιτίας του ρεύματος. Ο κ. Μαυρόγιαννης δίνει δύο χαρακτηριστικά παραδείγματα για το ρεύμα: «Αγρότης που πέρυσι πλήρωσε ρεύμα 5.000 ευρώ, φέτος πήρε λογαριασμό 13.000 ευρώ. Και άλλος που πέρυσι πλήρωσε 10.000 ευρώ, φέτος κλήθηκε να δώσει 27.000 ευρώ».
Πρόσθετος παράγοντας που επιβαρύνει το συνολικό κόστος της παραγωγής, είναι και η αύξηση κατά τουλάχιστον 70% του κόστους εργασίας για εργάτες. Και αυτό εφόσον αυξήθηκαν τα μεροκάματα λόγω της έλλειψης εργατών γης, ένα φαινόμενο που προέκυψε μετά την φυγή πολλών μεταναστών προς άλλα ευρωπαϊκά κράτη όπου οι απολαβές και οι συνθήκες εργασίας στα χωράφια είναι καλύτερες. «Πώς λοιπόν να μπεις στη διαδικασία να προγραμματίσεις μια νέα σοδειά, αν ξέρεις ότι θα την πουλήσεις σε τιμή που δεν σου δίνει κέρδος, ότι θα κληθείς να πληρώσεις πανάκριβο ρεύμα, αλλά και θα ξέρεις από πριν ότι δεν θα έχεις εργάτες για να την μαζέψουν και μεγάλος μέρος της θα σαπίσει και θα πεταχτεί», καταλήγει.
ΣΤΑ ΤΑΡΤΑΡΑ ΟΙ ΕΞΑΓΩΓΕΣ
Μοναδική «ανάσα» για τους αγρότες ήταν και είναι οι εξαγωγές. Όμως η διαμορφωθείσα κατάσταση διεθνώς, ειδικά μετά την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία, άλλαξε τα δεδομένα. Δεδομένου μάλιστα ότι η Ρωσική αγορά ήταν κυρίαρχος προορισμός εξαγωγής για προϊόντα της Δυτικής Αχαΐας ειδικά. Οι αγρότες της Δυτικής Αχαΐας έχουν να λένε για τις «πληγές» που άνοιξε αυτός ο πόλεμος στη ροή των εξαγωγών, με αποτέλεσμα να χαθεί ένα σημαντικό «αποκούμπι» του πρωτογενούς τομέα ο οποίος σε μεγάλο βαθμό «άνθιζε» και στηριζόταν στις ποσότητες που εξάγονταν.
(ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ: ΑΧΑΪΚΗ ΠΟΛΙΤΕΙΑ)
