Μια συγκινητική ανάμνηση και συνάμα βαθυστόχαστη παρατήρηση έκανε ο Καθηγητής Σεισμολογίας Άκης Τσελέντης μέσω της προσωπικής του σελίδας στο φέισμπουκ. Περνώντας από το λιμάνι του Φισκάρδοιυ, του τόπου καταγωγής του.
“Απόψε στο βραδινό που περίπατο γύρω από το λιμάνι του Φισκάρδου πέρασα μπροστά από το σπίτι που μεγάλωσα.
Φάτσα θάλασσα τα βράδια άκουγα τα κύματα που έσκαγαν στα βράχια. Για αυτό και η αγάπη μου για τη θάλασσα. Ρεύμα δεν υπήρχε, μια λάμπα πετρελαίου όλη και όλη.
Το σχολείο ένα εξατάξιο δημοτικό με μια μόνο δασκάλα 2 Χμ από το σπίτι που πήγαινα κάθε μέρα με τα πόδια και όταν έβρεχε κρατώντας μια τεράστια ομπρέλα και θυμάμαι μια φορά όταν ήμουν στη πρώτη με σήκωσε ο Μαίστρος και με έριξε στη θάλασσα!
Έτσι μαθαίναμε γράμματα τότε, ούτε ιδιαίτερα ούτε laptop ούτε τίποτα από αυτά που έχουν τα παιδιά σήμερα. Η Τσάντα μου ήταν ένα πάνινο σακούλι και μέσα αντί για τετράδια είχα ένα μαυροπίνακα και μια κιμωλία”.
