Με ένα μακροσκελές άρθρο του στην Washington Post ο Ισραηλινός ιστορικός και καθηγητής του τμήματος ιστορίας στο Εβραϊκό Πανεπιστήμιο της Ιερουσαλήμ Νόα Χαράρι, σκιαγραφεί τους στόχους της Χαμάς πίσω από την εισβολή στις 7 Οκτωβρίου και τους στρατηγικούς στόχους του Ισραήλ στην περιοχή οι οποίοι όπως φαίνεται δεν επιτυγχάνονται.

Στην ανάλυση που δημοσιεύεται στην αμερικανική εφημερίδα γίνεται σαφές πως ένας από τους στόχους που ήθελε να πετύχει η ισλαμιστική τρομοκρατική οργάνωση δεν ήταν άλλος από το να εμποδίσει το Ισραήλ και τον Μπενιαμίν Νετανιάχου να ολοκληρώσει το σχέδιό του για συμφιλίωση με τον αραβικό κόσμο, γι’ αυτό και επέλεξε να χτυπήσει λίγο πριν την υπογραφή της συμφωνίας με τη Σαουδική Αραβία.

Την ίδια ώρα επισημαίνεται ότι η Χαμάς πέτυχε τον στόχο της και κέρδισε τον Νετανιάχου νοκ άοτ, αφού με την επίθεσή της κατάφερε να προκαλέσει ισχυρή αντίδραση του Ισραήλ η οποία με την σειρά της προκάλεσε συναισθήματα μίσους στον Αραβικό Κόσμο όπως προκλήθηκαν και στους Ισραηλινούς μετά τις σφαγές της Χαμάς.

Διαβάστε την ανάλυση της Washington Post:

Μετά την υπογραφή συνθηκών ειρήνης με τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα και το Μπαχρέιν, το Ισραήλ βρισκόταν στα πρόθυρα της υπογραφής μιας ιστορικής συνθήκης ειρήνης με τη Σαουδική Αραβία. Αυτή η συμφωνία θα ήταν το μεγαλύτερο επίτευγμα του πρωθυπουργού Μπενιαμίν Νετανιάχου σε ολόκληρη την καριέρα του. Θα εξομάλυνε τις σχέσεις μεταξύ του Ισραήλ και μεγάλου μέρους του αραβικού κόσμου. Κατόπιν επιμονής των Σαουδαράβων και των Αμερικανών, οι όροι της συνθήκης αναμενόταν να περιλαμβάνουν σημαντικές παραχωρήσεις προς τους Παλαιστίνιους, με στόχο την άμεση ανακούφιση των δεινών εκατομμυρίων εξ αυτών στα κατεχόμενα εδάφη και την επανεκκίνηση της ειρηνευτικής διαδικασίας μεταξύ Ισραήλ και Παλαιστινίων.

Η προοπτική της ειρήνης και της εξομάλυνσης αποτελούσε θανάσιμη απειλή για τη Χαμάς. Από την ίδρυσή της το 1987, αυτή η φονταμενταλιστική ισλαμιστική οργάνωση δεν αναγνώρισε ποτέ το δικαίωμα ύπαρξης του Ισραήλ και δεσμεύτηκε για ασυμβίβαστο ένοπλο αγώνα. Στη δεκαετία του 1990, η Χαμάς έκανε ό,τι περνούσε από το χέρι της για να διαταράξει την ειρηνευτική διαδικασία του Όσλο και όλες τις μετέπειτα ειρηνευτικές προσπάθειες.

Για περισσότερο από μια δεκαετία, οι ισραηλινές κυβερνήσεις με επικεφαλής τον Νετανιάχου εγκατέλειψαν όλες τις σοβαρές προσπάθειες για ειρήνευση με τις πιο μετριοπαθείς παλαιστινιακές δυνάμεις, υιοθέτησαν μια όλο και πιο επιθετική πολιτική όσον αφορά την κατοχή των αμφισβητούμενων εδαφών και υιοθέτησαν ακόμη και τις δεξιές μεσσιανικές ιδέες της εβραϊκής υπεροχής.

Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, η Χαμάς επέδειξε εκπληκτική αυτοσυγκράτηση στις σχέσεις της με το Ισραήλ και οι δύο πλευρές φάνηκε να υιοθετούν μια δύσκολη αλλά λειτουργική πολιτική βίαιης συνύπαρξης. Αλλά στις 7 Οκτωβρίου, ακριβώς όταν η κυβέρνηση Νετανιάχου βρισκόταν στο κατώφλι μιας σημαντικής τομής για την περιφερειακή ειρήνη, η Χαμάς χτύπησε με όλη της τη δύναμη.

Η Χαμάς έσφαξε εκατοντάδες Ισραηλινούς πολίτες, με τους πιο φρικιαστικούς τρόπους που μπορούσε να επινοήσει. Ο άμεσος στόχος ήταν να εκτροχιαστεί η ειρηνευτική συμφωνία Ισραήλ-Σαουδικής Αραβίας. Ο μακροπρόθεσμος στόχος ήταν να σπείρει σπόρους μίσους στα μυαλά εκατομμυρίων ανθρώπων στο Ισραήλ και σε ολόκληρο τον μουσουλμανικό κόσμο, εμποδίζοντας έτσι την ειρήνη με το Ισραήλ για τις επόμενες γενιές.

Η Χαμάς γνώριζε ότι η επίθεσή της θα έκανε τους Ισραηλινούς να θυμώσουν, να αναστατωθούν από τον πόνο και την οργή, και οι τρομοκράτες υπολόγιζαν ότι το Ισραήλ θα ανταποδώσει με μαζική ισχύ, προκαλώντας τεράστιο πόνο στους Παλαιστίνιους.

Βίντεο του ισραηλινού στρατού από την «εξουδετέρωση» του κορυφαίου διοικητή της Χαμάς

Η κωδική ονομασία που έδωσε η Χαμάς στην επιχείρησή της είναι ενδεικτική: al-Aqsa Tufan. Η λέξη “tufan” σημαίνει πλημμύρα. Όπως ο βιβλικός κατακλυσμός που είχε σκοπό να καθαρίσει τον κόσμο από την αμαρτία, ακόμη και με το κόστος της σχεδόν εξολόθρευσης της ανθρωπότητας, έτσι και η επίθεση της Χαμάς είχε στόχο να προκαλέσει καταστροφή βιβλικής κλίμακας.

Δεν ενδιαφέρεται η Χαμάς για τα δεινά που προκαλεί αυτός ο πόλεμος στους Παλαιστίνιους πολίτες;

Ενώ οι μεμονωμένοι ακτιβιστές της Χαμάς έχουν σίγουρα διαφορετικά συναισθήματα και στάσεις, η κοσμοθεωρία της οργάνωσης δεν υπολογίζει τη δυστυχία των ατόμων. Οι πολιτικοί στόχοι της Χαμάς υπαγορεύονται από θρησκευτικές φαντασιώσεις.

Σε αντίθεση με εκείνους κοσμικών κινημάτων όπως η Οργάνωση για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης, οι απώτεροι στόχοι της Χαμάς δεν είναι αυτού του κόσμου. Για τη Χαμάς, οι Παλαιστίνιοι που σκοτώνονται από το Ισραήλ είναι μάρτυρες που απολαμβάνουν αιώνια ευδαιμονία στον ουρανό. Όσο περισσότεροι σκοτώνονται, τόσο περισσότεροι μάρτυρες.

Όσον αφορά αυτόν τον κόσμο, σύμφωνα με τις απόψεις της Χαμάς και άλλων φονταμενταλιστικών μουσουλμανικών ομάδων, ο μόνος βιώσιμος στόχος για μια ανθρώπινη κοινωνία στη Γη είναι η άνευ όρων προσήλωση στα ουράνια πρότυπα καθαρότητας και δικαιοσύνης. Επειδή η ειρήνη συνεπάγεται πάντα συμβιβασμούς σε αυτό που οι άνθρωποι θεωρούν δικαιοσύνη, η ειρήνη πρέπει να απορριφθεί και η απόλυτη δικαιοσύνη πρέπει να επιδιωχθεί με κάθε κόστος.

Αυτό, παρεμπιπτόντως, εξηγεί ένα περίεργο πρόσφατο φαινόμενο μεταξύ της ριζοσπαστικής αριστεράς σε πολλές δυτικές δημοκρατίες, συμπεριλαμβανομένων ορισμένων φοιτητικών οργανώσεων στο Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ. Απαλλάσσουν τη Χαμάς από κάθε ευθύνη για τις φρικαλεότητες που διαπράχθηκαν στο Be’eri, στο Kfar Azza και σε άλλα ισραηλινά χωριά, ή για την ανθρωπιστική κρίση στη Γάζα. Αντίθετα, οι οργανώσεις αυτές επιρρίπτουν το 100% της ευθύνης στο Ισραήλ.