του Αχιλλέα Ροδίτη (από εφημ. Πολιτεία)

Ο Ανδρέας Μαζαράκης ασχολήθηκε κατ’ αρχάς με τον συνδικαλισμό στον εργασιακό του χώρο, που ήταν και παραμένει ο χώρος της δημόσιας Υγείας. Λάτρης, επίσης, της τοπικής αυτοδιοίκησης, για την οποία πάντα δήλωνε την πεποίθηση ότι… «τα κόμματα δεν πρέπει να ασχολούνται».

Κι ότι οι τοπικές κοινωνίες θα πρέπει να συνθέτουν διαφορετικές απόψεις και να επιλέγουν τους ικανότερους και εντιμότερους, αφού και για αυτό έχει εκφραστεί με δηλώσεις του τύπου: «στην αυτοδιοίκηση υπάρχει ανεντιμότητα περισσότερο απ’ ότι στην κεντρική πολιτική σκηνή».

Πάντως, σε ένα διάστημα της ζωής του, που δεν ήταν μικρό, ο κ. Μαζαράκης ασχολήθηκε με την πολιτική, σε επίπεδο Προέδρου τις τοπικής Νέας Δημοκρατίας και μάλιστα εκλέχτηκε για τρεις συνεχόμενες θητείες!

Προσδοκούσε σε ένα σύγχρονο κόμμα, όπως τόνιζε, χωρίς αγκυλώσεις και στερεότυπα ή «ξύλινη» γλώσσα, ενώ ο πολιτικός του λόγος, όπως διατυπωνόταν μέσα από τις τότε ανακοινώσεις της οργάνωσης, ήταν πολλές φορές αντισυστημικός και αντισυμβατικός!

Αλλά σιγά σιγά θα περάσουμε στην άλλη του πλευρά, εκείνη για την οποία λίγοι τον ξέρουν, αν και από τότε που ασχολείτο με τα κοινά και την πολιτική φανέρωνε σημάδια… Μιλάμε για την Ποιητική πλευρά του! Καθώς και στις τότε ομιλίες και παρεμβάσεις του γινόταν έντονα αντιληπτό, αφενός το ότι ήταν πολύ καλός γνώστης της ελληνικής γλώσσας, αφετέρου όμως το ότι έκλεινε σχεδόν πάντα με στροφές ποιημάτων, ακόμα και Αριστερών ποιητών! Με έναν τέτοιο στίχο, για παράδειγμα, του Τάσου Λειβαδίτη, είχε κλείσει μια ομιλία του, λέγοντας: «¨Κι όταν δεν πεθαίνει ο ένας για τον άλλον, είμαστε κιόλας νεκροί…».

 

Η ΠΑΝΔΗΜΙΑ ΤΟΝ «ΕΚΑΝΕ» ΠΟΙΗΤΗ…

 

Τα τελευταία χρόνια, με αφορμή και την απομόνωση λόγω κορωνοϊού, άρχισε να ασχολείται με τον έμμετρο λόγο, γράφοντας ποιήματα με ερωτικό αλλά και με κοινωνικό χαρακτήρα. Άρχισε να τα δημοσιεύει μέσω του προφίλ του στο facebook, όπου έγινε ευρέως γνωστό το ταλέντο του και απ’ όπου αντλήσαμε πολλά τέτοια ποιήματά του.

Στον ίδιο, όπως λένε άνθρωποι του περιβάλλοντός του αλλά παραδέχεται και ο ίδιος, δεν του αρέσει να τα δημοσιεύσει, να τα εκδώσει. Θεωρεί ότι το να εκφράζεται ποιητικά και να μοιράζεται τις σκέψεις του με τους φίλους του, είναι κάτι που τον «γεμίζει» ψυχικά και του αρκεί.

Σύμφωνα με πληροφορίες έχει γράψει πάνω από 250 ποιήματα ενώ έχει επίσης γράψει και θεατρικά έργα! Και αναφορικά με τα ποιήματά του, κάποια τα έχει μελοποιήσει κιόλας! Παραπάνω από δέκα ή δώδεκα. Και το πιο χαρακτηριστικό, είναι ότι πολλά ποιήματά το έχουν μελοποιηθεί από τον γνωστό Αριστερό συνθέτη Σπύρο Σαμοϊλη.

Πληροφορίες, επίσης, αναφέρουν ότι συγγενικό του πρόσωπο, και συγκεκριμένα, ο γαμπρός του, αποφάσισε πρόσφατα να τα μαζέψει και να τα συγκεντρώσει σε ένα τεύχος προκειμένου, τουλάχιστον, να μην χαθούν στο χάος του διαδικτύου και του χρόνου.

 

Ο ΚΕΦΑΛΟΝΙΤΗΣ, Ο ΙΑΤΡΟΣ

ΚΑΙ ΜΑΡΑΘΩΝΟΔΡΟΜΟΣ…

Βέβαια στην καλλιτεχνική του υπόσταση δεν μπορεί να παραβλεφθεί και η αθλητική, αφού, ως γνωστόν, ήταν επί χρόνια πρόεδρος των Μαραθωνοδρόμων. Και επίσης, δεν μπορεί να παρακαμφθεί η Κεφαλλονίτικη πτυχή του. Εκεί απ’ όπου κατάγεται. Μεγάλωσε σε μια φτωχική 12μελή οικογένεια για την οποία πάντα μιλά με υπερηφάνεια, χρησιμοποιώντας την φράση «οι φτωχοί αλλά τίμιοι γονείς μου»!

Μάλιστα ο πατέρας του, μόλις στα 50 του, έφυγε από τη ζωή στην καρδιολογική κλινική του νοσοκομείου «Άγιος Ανδρέας», εκεί όπου ο ίδιος έμελλε να γίνει Συντονιστής Διευθυντής χρόνια αργότερα. Και όπως συνήθιζε να λέει στους συναδέλφους του, έβλεπε στο πρόσωπο των ασθενών του, τον ίδιο του τον πατέρα!

Συμφοιτητής του, μας λέει: «τον θυμάμαι κάποιες φορές νυσταγμένο στην κλινική των Αθηνών που κάναμε την πρακτική μας. Μπορεί να είχε έρθει απευθείας από τη νυχτερινή του βάρδια ως νοσοκόμος, στην παθολογική κλινική του νοσοκομείου «Αλεξάνδρα» όπου εργαζόταν παράλληλα για να βγάλει τα προς τω ζειν»!

 

Ο ΜΕΝΤΟΡΑΣ ΤΟΥ ΚΑΙ ΟΙ ΦΙΛΟΙ ΤΟΥ

Ο Ανδρέας Μαζαράκης το έλεγε όπου στεκόταν, ότι πολιτικός του μέντορας υπήρξε ο Βασίλης Μπεκίρης, τον οποίο γνωρίζει από τα παιδικά του χρόνια. Τον θαυμάζει για την ειλικρίνειά του, την μετριοπάθεια, την σταθερότητα στις απόψεις. Αλλά και την εντιμότητα και λεβεντιά του, που αμφότερες τις χαρακτηρίζει ως «αδιαμφισβήτητες» στο πρόσωπο του πρώην Υπουργού.

Βέβαια είναι γνωστό ότι είναι διαχρονικός φίλος του πρώην Πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά διατηρώντας ιδιαίτερους δεσμούς με την σύζυγό του Γεωργία Κρητικού – Μαζαράκη. Τον «κέρδισε» ως φίλο κι ο νυν Υπουργός Υγείας Άδωνις Γεωργιάδης, για τον οποίο λέει πως εκτίμησε τη συνέπειά του στις σχέσεις με φίλους του, την εργατικότητα, την αποτελεσματικότητα και ευστροφία του.

Αλλά και κάτι ακόμα. Δεν έκρυψε ποτέ την βαθιά εκτίμησή του και προς τον συνάδελφό του, νυν Δήμαρχο Πατρέων Κώστα Πελετίδη. Για τον οποίο δήλωσε πρόσφατα: «αν και προέρχεται από ένα μικρό κόμμα κατορθώνει να βρίσκεται στις προτιμήσεις ψηφοφόρων απ’ όλο το πολιτικό φάσμα. Κι αυτό είναι κατεξοχήν ενωτικό»!

 

ΜΕΡΙΚΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΤΟΥ

ΘΑΝΑΤΟΣ ΓΡΑΦΕΙ ΣΤΗ ΜΑΡΚΙΖΑ

Μες στη γενικευμένη τρέλα

ηχούνε πένθιμες καμπάνες,

νεκρά παιδιά ξυπνούν οι μάνες

‘’άνοιξ’ τα μάτια σου και γέλα’’

Ο κόσμος φόρεσε τα γκρίζα,

τ’ αγαπημένο του το χρώμα,

σκιές στο ματωμένο χώμα,

θάνατος γράφει στη μαρκίζα.

Ανδρέας Μαζαράκης

 

======================

40 ΧΡΟΝΙΑ ΓΙΑΤΡΟΣ

Σαράντα χρόνια γιατρός, που αν έλεγα την αλήθεια θα ‘ταν σαρανταπέντε, λες και νιώθω την ανάγκη να κρύψω τα χρόνια μου, σαν τις γεροντοκόρες στις βρύσες του χωριού.

Έδωσα μάχες, που άλλες έχασα, άλλες τις κέρδισα. Κατάφερα ν’ αποφύγω το Βατερλό.

Έγραψα κ’ έσβησα χιλιάδες ριτσέτες, άπειρα γιατρικά.

Όμως, ένα μεγάλο παράπονο, παραμένει άσβεστο μέσα μου.

Δεν μπόρεσα να συνταγογραφήσω …..ούτ’ ένα

ΗΛΙΟΒΑΣΙΛΕΜΑ.

Ανδρέας Μαζαράκης 05/10/23

 

============================

 

ΣΤΟ ΠΑΛΙΟ ΜΟΥ ΣΥΡΤΑΡΙ

Στο παλιό μου συρτάρι

έχω κρύψει τον ήλιο,

το γιομάτο φεγγάρι,

όλα τ’ άστρα μαζί.

Στο παλιό μου συρτάρι

τρυφερές αναμνήσεις,

σκονισμένο δοξάρι

σε παλιό μαγαζί.

Στο παλιό μου συρτάρι

η χαρά και η θλίψη,

στης ψυχής το κελάρι

παλιωμένο κρασί.

Στο παλιό μου συρτάρι

έχ’ ατόφιο χρυσάφι,

το κλειδί να μου πάρει

δεν θ’ αφήσω κανείς.

Ανδρέας Μαζαράκης 24/07/2023

 

============================

 

ΔΗΜΟΣΙΟΣ ΥΠΑΛΛΗΛΟΣ

Δημόσιος υπάλληλος

ετών εξήντα δύο,

ήταν ο πιο κατάλληλος

απ’ όλους στο γραφείο.

Φίλος με το διευθυντή,

κουστούμι και γραβάτα,

του έλεγε το κάθε τι

και πέρναγε……γαμάτα.

Δεν είχε φίλους γκαρδιακούς

δεν είχ’ ούτε φαμίλια

κι όταν του άλλαζες ρυθμούς,

κατέβαζε καντήλια

Τώρα βγήκε στη σύνταξη,

μετράει ξαναμετράει,

πόσα η ζωή του έταξε

και πόσα του χρωστάει.

Σ’ ένα χαρτοκιβώτιο

βάζει τα πράγματά του,

μόνος μ’ ένα γραμμόφωνο

στην άδεια κάμαρά του.

Ανδρέας Μαζαράκης 08/07/2023

 

===============================