Του Αχιλλέα Ροδίτη

Ένας Άνθρωπος με «Α» κεφαλαίο, που αποτελεί από τις πιο συμπαθείς, αγαπημένες κι αξιοθαύμαστες φιγούρες της ελληνικής τηλεόρασης που έχει ταυτίσει το όνομα του με την Τέχνη και το Θέατρο, διαθέτει τεράστιο εύρος γνώσης αλλά συνάμα είναι υπέρμαχος και λάτρης των «χαμηλών» προφίλ, των «προσγειωμένων», σεμνών συμπεριφορών και απεχθάνεται τα «δήθεν», τη φλυαρία και τις φανφάρες, μίλησε στην «Πολιτεία» για τη σημερινή πραγματικότητα, τη δημόσια Υγεία, την πανδημία και το πολιτικό σύστημα.

Η συνομιλία μας με τον δημοσιογράφο Ανδρέα Ροδίτη, παρουσιαστή της εκπομπής «Η ζωή είναι στιγμές» που απολαμβάνουμε κάθε Σάββατο μέσα από τη συχνότητα της ΕΡΤ 2, έγινε μέσω των social media. Κι ήταν για εμάς μια πρώτης τάξεως ευκαιρία για να δούμε μέσα απ’ τη δική του ξεχωριστή και πιο σεμνή «ματιά», πως διαμορφώνεται ο… κόσμος της πανδημίας, πώς η πανδημία άλλαξε, αν άλλαξε, τις ζωές μας κι αν μέσα από όλο αυτό που ζούμε ξεπηδά κάτι καινούργιο, ίσως πιο ελπιδοφόρο γιατί όχι και αισιόδοξο.

Έχει ιδιαίτερη αξία όταν οι απαντήσεις σε απλά κι αυτονόητα ερωτήματα – απορίες αναφορικά με μια πανδημία που όμως αγγίζουν την ουσία της ζωής, προέρχονται από έναν άνθρωπο ο οποίος έχει βιώσει «από μέσα» τι εστί… πρόβλημα υγείας. Μετά ειδικά από την περιπέτεια του με τον καρκίνο όταν έκλεισε η ΕΡΤ, για την οποία ο ίδιος μίλησε ανοιχτά πριν λίγους μήνες σε συνέντευξη του.

Και είναι σημαντικό όταν ο Ανδρέας Ροδίτης επιμένει αισιόδοξα λέγοντας πως «το καλό, στο τέλος νικάει». Επισημαίνοντας παράλληλα ότι όταν όλα αυτά που περνάμε τώρα γίνουν παρελθόν, «τότε μόνο θα αντιληφθούμε πόσο τεραστίων διαστάσεων τραγωδία βίωσε ξαφνικά ο πλανήτης». Και ταυτόχρονα παραθέτει μια πιο ψύχραιμη άποψη σε σχέση με την όποια επίρριψη ευθυνών γίνεται αβίαστα απ’ τον καθένα μας, υπογραμμίζοντας πως «μετά το πέρας της κρίσης θα μετρηθεί η στάση στο ύψος των περιστάσεων». Όσο για την Τέχνη; «Όσο κι αν πληγώθηκε, ως ‘αθάνατη’ που είναι, θα τα καταφέρει», μας λέει…

«ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟ ΚΑΛΟ ΝΙΚΑΕΙ»

Κάποτε, στο… κοντινό 2015 και εν μέσω οικονομικής κρίσης, είχατε ευχηθεί: «οι επόμενες γενιές στη χώρα μου να ταξιδέψουν με μπουνάτσα». Δυστυχώς τα προβλήματα συνεχίζονται και άξιο απορίας είναι αν είστε αισιόδοξος ότι τελικά αυτή η ευχή θα… πιάσει τόπο…

Τα προβλήματα θα συνεχίζονται πάντα στον πλανήτη, είτε τα αντιμετωπίζει κάποιος με αισιόδοξο ή απαισιόδοξο τρόπο και εγώ θα συνεχίσω να εύχομαι ότι καλύτερο για τις επόμενες γενιές. Κανείς δεν έπαθε τίποτα, το αντίθετο μάλιστα, ευχόμενος και ελπίζοντας πως το καλό, στο τέλος νικάει. 

Η πανδημία έφερε τα πάνω – κάτω. Αλλά επειδή αυτή η φράση είναι πολύ γενικόλογη, θα ήθελα να μας πείτε με τη δική σας ματιά, τί άλλαξε. Τι άλλαξε προσωρινά και τι μόνιμα… Στους ανθρώπους και τις σχέσεις τους, στην κοινωνία την ίδια, αλλά και στην οικονομία… 

Ξεκινώντας από το τέλος να πω κάτι που όλοι αναγνωρίζουμε πως άλλαξε δραματικά τα πράγματα στους οικονομικούς δείκτες. Όσον αφορά τους ανθρώπους και την κοινωνία γενικότερα η πανδημία μας αγρίεψε, μας μείωσε την υπομονή μας και εν τέλει μας διαίρεσε. Όταν κάποτε με το καλό όλα αυτά γίνουν παρελθόν, τότε μόνο θα αντιληφθούμε πόσο τεραστίων διαστάσεων τραγωδία βίωσε ξαφνικά ο πλανήτης. 

«ΚΑΘΕΝΑΣ ΕΧΕΙ ΤΑ ΟΡΙΑ ΤΟΥ»

Επίσης έχετε πει ότι θαυμάζετε τον ταπεινό, χαμογελαστό και αξιοπρεπή άνθρωπο. Άραγε η πανδημική κρίση… μας έκανε πιο ταπεινούς; 

Ακόμα πιστεύω πως άνθρωποι με αυτές τις ιδιότητες στον  χαρακτήρα τους, θα παραμείνουν ίδιοι. Φυσικά ο καθένας έχει τα όρια του. Αλλά σε γενικές γραμμές «βασιλικός και αν μαραθεί την μυρωδιά την έχει». Κανείς δεν μπορεί να είναι απόλυτος σε περίοδο κρίσης ακόμα και για τον ίδιο του τον εαυτό.

Πιστεύετε ότι το πολιτικό σύστημα στέκεται στο ύψος των περιστάσεων;

Η πανδημία του κορωνοϊού ήταν πρωτόγνωρη και για το πολιτικό σύστημα.

Λάθη και αδυναμίες ακόμη κανείς δεν μπορεί υπεύθυνα να προσδώσει. Η στάση στο ύψος των περιστάσεων θα μετρηθεί μετά το πέρας της κρίσης.

Τα νοσοκομεία… στενάζουν! Ή μάλλον, ακριβέστερα, στενάζουν οι «ήρωες» της… πρώτης γραμμής, από την κόπωση. Κι επειδή είστε άνθρωπος που βιώσατε πολλά σε νοσοκομεία, και εξαιτίας της δικής σας περιπέτειας με την υγεία, σίγουρα θα έχετε άποψη για την επικρατούσα κατάσταση. Ποια είναι αυτή, λοιπόν;

Δυστυχώς είναι δύσκολο στη πατρίδα μας να βλέπουμε τα πράγματα πάνω από μικροπολιτικές και παραμορφωτικούς κομματικούς καθρέφτες. Πράγματι οι ήρωες της τελευταίας διετίας βρίσκονται μεσ’ στα νοσοκομεία. Πως μπορεί να είναι άραγε η κατάσταση στο ΕΣΥ όταν μαζί με καρκίνους, εμφράγματα, εγκεφαλικά και τροχαία πρέπει να διαχειριστεί και χιλιάδες ασθενείς από την πανδημία.

ΤΕΧΝΗ ΚΑΙ ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΣ

Αντιστοίχως πόσο μεγάλο πιστεύετε πως είναι το πλήγμα της πανδημίας στα «νοσοκομεία» της ψυχής και του πνεύματος, δηλαδή στην Τέχνη και τον Πολιτισμό;

Φυσικά υπήρξε πλήγμα πρωτίστως οικονομικό και δευτερευόντως πολιτιστικό. Η τέχνη όμως είναι αθάνατη και πάντα τα καταφέρνει. Το ίδιο και ο αθλητισμός.

Από αυτή τη συνέντευξη, ποιο από τα μηνύματα που έχετε να δώσετε, θα επιλέγατε για να κρατήσουν οι αναγνώστες;

Ποτέ δεν επιλέγω απόψεις μου για να κρατήσουν οι αναγνώστες ή οι τηλεθεατές. Ο καθένας ανάλογα με τα εφόδια του και την κρίση του θα κρατήσει ότι νομίζει.