«Προτείνω, λοιπόν, ένθερμα οι εορτασμοί για τα 200 χρόνια να αφιερωθούν πρωτίστως στην συμβολή των αποδήμων Ελλήνων στον αγώνα για την απελευθέρωση», γράφει ο Αντώνης Διαματάρης.
Του Αντώνη Διαματάρη*
Δεν υπολογίζαμε να γιορτάσουμε τα 200 χρόνια από την έναρξη του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα, της Επανάστασης του 1821, κάτω από αυτές τις συνθήκες που δημιούργησε η πανδημία.
Ούτε όμως και οι απόδημοι Έλληνες της εποχής, οι εμπνευστές του αγώνα για την Επανάσταση, ξεκίνησαν τις προετοιμασίες υπό καλές συνθήκες.
Και εμείς οφείλουμε να γιορτάσουμε αυτό το κοσμοϊστορικό γεγονός, με τον καλύτερο δυνατό τρόπο που μπορούμε, και να αποδώσουμε τιμή και δόξα στη γενιά εκείνη που κατόρθωσε μετά από 400 χρόνια σκλαβιάς, να ανάψει τη σπίθα και να κατορθώσει το ακατόρθωτο για την εποχή.
Και, πάντως, ας έχουμε υπόψη μας ότι η Επανάσταση είχε μακρά διάρκεια.
Άρα και πολλές εκδηλώσεις μας μπορεί να διοργανωθούν αργότερα, π.χ. το φθινόπωρο, όταν οι συνθήκες με την πανδημία θα είναι πολύ καλύτερες.
Είναι ενδιαφέρον να σημειωθεί ότι μόνο 85 χρόνια μετά την εγκαθίδρυση του ελληνικού κράτους -1830- ιδρύθηκε στην αποδημία ο «Εθνικός Κήρυκας».
Στόχος της έκδοσής του, όπως και ο στόχος των αποδήμων που ενέπνευσαν και ξεσήκωσαν τους σκλαβωμένους Έλληνες, ήταν και παραμένει ο καθημερινός αγώνας υπέρ των ιερών και των οσίων του Έθνους.
Έχουμε πλήρη συναίσθηση λοιπόν από πού πηγάζει η υπερηφάνεια για την καταγωγή μας, πάνω στην οποία στηρίχτηκαν οι διανοούμενοι Έλληνες για να πείσουν τους διανοούμενους της εποχής ότι το όφειλαν στους Αρχαίους Έλληνες να συμβάλλουν για την απελευθέρωση των απογόνων τους.
Και δεν περιορίστηκαν μόνο στο θεωρητικό μέρος.
Οργάνωσαν την Φιλική Εταιρεία, συγκρούστηκαν στο πεδίο της μάχης με τους Οθωμανούς Τούρκους, θυσίασαν τις περιουσίες τους και συχνά και τη ζωή τους.
Και βέβαια ο πρώτος κυβερνήτης, ο Ιωάννης Καποδίστριας (18 Ιανουαρίου του 1828-27 Σεπτεμβρίου το 1831), που έβαλε τις βάσεις του ελληνικού κράτους – τον οποίο σκότωσαν- ήταν ένας σπουδαίος απόδημος.
Προτείνω, λοιπόν, ένθερμα οι εορτασμοί των αποδήμων Ελλήνων για τα 200 χρόνια να αφιερωθούν πρωτίστως στην συμβολή των αποδήμων Ελλήνων στον αγώνα για την απελευθέρωση.
Δεν υποστηρίζω την άποψη να μην αποδοθεί τιμή και δόξα στους ήρωες που αγωνίστηκαν στα πεδία των μαχών στο Μοριά και στη Ρούμελη, στη Χίο και στα Ψαρά, στις γυναίκες που χόρευαν τον χορό του Ζαλόγγου και αλλού για τη λευτεριά της πατρίδας.
Υποστηρίζω την άποψη να εστιάσουμε περισσότερο την προσοχή μας στους εορτασμούς στην προσφορά των αποδήμων γιατί και το αξίζουν και επειδή είναι απόδημοι και το παράδειγμα τους και το μήνυμα που εκπέμπουν είναι χρήσιμα στις νεότερες γενιές των αποδήμων.
Και γιατί αν δεν το κάνουμε εμείς, ας μην περιμένουμε από κανέναν άλλον να το κάνει.
*O Αντώνης Διαματάρης είναι εκδότης της ομογενειακής εφημερίδας «Εθνικός Κήρυκας» της Νέας Υόρκης. Το κείμενο αυτό εστάλη στην «Πολιτεία», με δημοσίευση και στον «Εθνικό Κήρυκα».
