του Αχιλλέα Ροδίτη

Στην Πάτρα, στηρίζουμε τα τοπικά προϊόντα;

Ιδού ένα ερώτημα που αντιπροσωπεύει μια δικαιολογημένη απορία που από πολλούς εκφράζεται και διατυπώνεται σε πηγαδάκια και παρέες.

Πρόσφατα, σε συνέντευξη του στην «Πολιτεία», ο πρόεδρος του Επιμελητηρίου Αχαΐας και του ΕΦΕΠΑΕ, Πλάτων Μαρλαφέκας, μίλησε ευθέως γι’ αυτό το θέμα κάνοντας μάλιστα λόγο για μια βασική «παθογένεια» της πόλης μας, αποδεχόμενος το αρνητικό πρόσημο της υπόθεσης. Ότι, δηλαδή, όχι μόνο δεν στηρίζουμε τα τοπικά προϊόντα αλλά ότι και στην Εστίαση, ακόμα, δεν διαπιστώνουμε μια τακτική να προωθούνται τα «δικά» μας καλούδια. Αντιθέτως!

Έφερε ως παράδειγμα το «ούζο Μυτιλήνης», που λανσάρεται δεόντως όταν στην Πάτρα έχουμε υπέροχα και μοναδικά ούζα. Είναι σα να πας στο Ρέθυμνο ή τα Σφακιά, να καθίσεις στο καφενείο κι αντί για τσικουδιά να ρωτήσεις αν έχουν πατρινό τσίπουρο, ας πούμε. Σίγουρα θα σε κοιτάξουν κάπως περίεργα… (τουλάχιστον).

Χαρακτηριστικό είναι και το παράδειγμα για τον τοπικό Τύπο: Κάντε μια δοκιμή στην Καλαμάτα, τον Πύργο, την Λαμία, τον Βόλο και αλλού. Ρωτήστε τον περιπτερά τι εφημερίδες έχει. Πρώτα θα σας πει τις τοπικές, μετά τις αθηναϊκές.

Ξέρω ότι και ο προηγούμενος πρόεδρος της τοπικής Εστίασης, Σπύρος Στεργίου, έδωσε αγώνα για να γίνουν δράσεις ουσίας αναφορικά με τα τοπικά προϊόντα. Με στόχο να μπουν σ’ όλα τα μαγαζιά και να επικρατήσει η έμπρακτη διαφήμιση τους. Αλλά ακόμα είμαστε στην προσπάθεια…

Τι λοιπόν μας κάνει να έχουμε πάρει αυτόν τον δρόμο; Τι φταίει και οδηγηθήκαμε σ’ αυτή τη νοοτροπία; Διότι, στηρίζεις τον τόπο σου όταν στηρίζεις τα δημιουργήματα του. Και τους ανθρώπους του…