Τον γολγοθά τους συνεχίζουν να ανεβαίνουν οι επιτυχόντες στο διαγωνισμό για τα 400άρια σε Κρήτη και Πελοπόννησο με την κατάληξη της διαγωνιστικής διαδικασίας να παραμένει μετέωρη για περισσότερα από δύο χρόνια.

Την ώρα που ο ΔΕΔΔΗΕ στέλνει επιστολές στους δικαιούχους για να ανανεώσουν τις εγγυητικές, στις 15 Νοεμβρίου εκδικάζεται η προσφυγή που έχει καταθέσει εναντίον της απόφασης του Διαχειριστή και της ΡΑΑΕΥ να συνεχιστεί ο διαγωνισμός ο πρόεδρος του ΣΠΕΦ κ. Στέλιος Λουμάκης, με την οποία συνεκδικάζονται οι προσφυγές και άλλων ιδιωτών που δεν κατάφεραν να προκριθούν επικαλούμενοι την κατάρρευση του συστήματος.

Όπως τονίζει στο «newmoney» ο επικεφαλής του ΣΠΕΦ, η απόφαση αυτή η οποία εκδικάζεται εξ αναβολής της δίκης που είχε προσδιοριστεί τον περασμένο Ιούνιο αποτελεί κλειδί για την έκβαση του διαγωνισμού καθώς έχει ακυρωτικό χαρακτήρα και θα κρίνει αν θα προχωρήσει ή όχι ο διαγωνισμός.

Η πολύμηνη αναμονή λειτουργεί σε βάρος όσων κατάφεραν να πάρουν αύξοντα αριθμό καταχώρησης και να περάσουν στο επόμενο στάδιο που είναι η χορήγηση των όρων σύνδεσης. Σήμερα, με εξαίρεση την περιοχή των Κυκλάδων που οι όροι σύνδεσης έχουν δοθεί στους δικαιούχους που συμμετείχαν στο διαγωνισμό (χωρίς παρατράγουδα), η χορήγηση της δημοπρατούμενης ισχύ των 86 MW για τα δίκτυα της Πελοποννήσου και των 140 MW για την Κρήτη έχει εκτροχιαστεί λόγω τεχνικών και άλλων προβλημάτων. Όσοι δεν πρόλαβαν να ολοκληρώσουν εγκαίρως την υποβολή των αιτήσεων και των δικαιολογητικών κατήγγειλαν παρατυπίες, οι οποίες πάγωσαν το διαγωνισμό με παρέμβαση της Ρυθμιστικής Αρχής Ενέργειας.

Τα απόνερα αυτής της διαδικασίας πληρώνουν σήμερα οι επιτυχόντες καθώς καλούνται να παρατείνουν τις εγγυητικές τους που πλέον έχουν λήξει και να επωμιστούν το ανάλογο κόστος, διαφορετικά ο ΔΕΔΔΗΕ τους προειδοποιεί ότι καταπίπτουν.

Όπως αναφέρουν αρμόδιες πηγές με γνώση των εξελίξεων, επιπλέον των εγγυητικών οι επενδυτές που δεν έχουν δική τους γη επωμίζονται το κόστος των μισθωμάτων που έχουν συνάψει για να εγκαταστήσουν τα φωτοβολταϊκά. Αντίστοιχο όμως κόστος προκαλείται και για εκείνους που η γη τους ανήκει καθώς η πολύμηνη δέσμευσή της τους στερεί έσοδα από μισθώματα που θα είχαν συνάψει για καλλιέργειες. Κάποιοι μάλιστα εξ αυτών επισημαίνουν ότι για να γλιτώσουν το τραπεζικό κόστος που επιβάλλει εγγυήσεις (collateral) για την ανανέωση της εγγυητικής έχουν απευθυνθεί σε ασφαλιστικές εταιρείες καταβάλλοντας επιτόκιο 5%. Η μόνη διευκόλυνση που φαίνεται να τους παρέχει σε πρώτη φάση ο Διαχειριστής είναι η προσκόμιση εγγυητικής διάρκειας αντί για δύο έτη, μόνο για ένα.