Του Αχιλλέα Ροδίτη

Συμπολίτες ανάμεσα μας, σε Πάτρα και Δυτική Ελλάδα, παρακολουθούν με πιο δυνατό άγχος τις εξελίξεις, επειδή έχουν κάποιον δικό τους εγκλωβισμένο στη δίνη του πολέμου. Άλλωστε μόνο στην Πάτρα ζουν μόνιμα περισσότεροι από 75 μετανάστες απ’ την Ουκρανία.

Η «Πολιτεία» συνάντησε κάποιους από αυτούς, καταγράφοντας την αγωνιώδη προσπάθεια τους να σώσουν τα δικά τους άτομα που βρίσκονται εκεί.

ΤΟ ΖΕΥΓΑΡΙ ΠΟΥ ΗΤΑΝ ΝΑ ΓΥΡΙΣΕΙ ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΠΡΟΛΑΒΕ

Μία από τις πιο χαρακτηριστικές περιπτώσεις, είναι αυτή του Κώστα Λιακόπουλου και της συζύγου του Αλίζας Ναζαρένκο (κεντρική φωτογραφία) από την γειτονική Ηλεία. Ο πατέρας του Χρήστος Λιακόπουλος  μίλησε στην «Πολιτεία» απευθύνοντας έκκληση να βρεθεί μια λύση για να γυρίσει ο γιος του και η Ουκρανή νύφη του.

Το ζευγάρι αναχώρησε για την πόλη Πολτάβατα Χριστούγεννα για να είναι μαζί με την οικογένεια του κοριτσιού και είχαν εισιτήριο επιστροφής για τις 28 Φεβρουαρίου. «Αλλά, τους πρόλαβε ο πόλεμος και δεν έχουν δρόμο διαφυγής», τονίζει ο κ. Χρήστος Λιακόπουλος.

Τα δύο παιδιά είναι καλά στην υγεία τους και διαμένουν σε μια πόλη που δεν είναι στο «μάτι του κυκλώνα» των βομβαρδισμών και των στρατιωτικών επιχειρήσεων. «Αν και το δυσάρεστο είναι ότι η πόλη αυτή βρίσκεται στο κέντρο της τεράστιας χώρας και δεν έχουν τρόπο να διαφύγουνστα σύνορα προς καμία κατεύθυνση», σημειώνει.

Παράλληλα, προβληματική είναι η επικοινωνία. «Συχνά δεν έχει καθόλου σήμα και δεν είναι εύκολο να επικοινωνώ με τα παιδιά μου τακτικά για να ξέρω σε τι κατάσταση βρίσκονται», τονίζει κύριος Χρήστος.

«ΜΑΡΑΘΩΝΙΟΣ» ΜΕ ΠΡΕΣΒΕΙΕΣ ΚΑΙ ΣΥΝΔΕΣΜΟ

Τις τελευταίες ημέρες έχει επιδοθεί σε αληθινό «μαραθώνιο» για να βρει λύση, χωρίς αποτέλεσμα μέχρι τώρα. «Είμαι σε συνεχή επαφή και με τον Σύνδεσμο Ελληνο-Ουκρανικής Φιλίας, στην Πάτρα, που προσπαθούν οι εκπρόσωποι του να με βοηθήσουν με κάθε τρόπο. Αλλά και με τον Ελληνικό Ερυθρό Σταυρό. Δυστυχώς όμως δεν υπάρχει αποτέλεσμα κι ο χρόνος… τρέχει», δηλώνει.

Έχοντας στη φωτογραφία του βάλει το άσπρο περιστέρι της ειρήνης, μιλά και για τη δική του πολύχρονη θητεία ως εθελοντής κι εργαζόμενος σε κέντρα φιλοξενίας προσφύγων πολέμου (Μόρια και αλλού) και δηλώνειμε νόημα: «Ποιος να το πίστευε ότι εγώ, που έχω ασχοληθεί τόσο πολύ με τους πρόσφυγες θύματα πολέμου, θα ζούσα τέτοιο εφιάλτη…»!

 ΤΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ ΤΟΥ ΚΩΣΤΑ…

Μία μέρα μετά το ξέσπασμα του πολέμου, ο Κώστας Λιακόπουλος έγραψε μεταξύ άλλων στο προφίλ του στο φέισμπουκ:«Χρόνια τώρα όλοι λένε πως η δύναμη κρίνεται στον πόλεμο. Εσύ που βλέπεις αυτό που γράφω…

• Ξέρεις τι σημαίνει να νιώθεις ασφαλής;
• Ξέρεις τι σημαίνει να νιώθεις ανοιχτός και ελεύθερος;
• Ξέρεις τι σημαίνει να έχεις τις δικές σου επιλογές;

Σου εύχομαι ποτέ να μην έρθεις στην θέση που θα πρέπει να πάρεις απόφαση ή ακόμα και αν δεν έχεις επιλογή.

Είναι ωραίο να είσαι θεατής , είναι ωραίο απλά να τα «ακούς» σαν τρίτος ή τέταρτος… αλλά το μόνο που σου εύχομαι είναι.. ποτέ να μην έρθει η στιγμή για να νιώσεις τι σημαίνει: Να μην είσαι ασφαλής, να μην νιώθεις ανοιχτός και ελεύθερος, να μην έχεις επιλογές.

Θέλω να ευχαριστήσω όλους αυτούς για το ενδιαφέρον και τις προσπάθειες που κάνουν για να με βοηθήσουν. Εσείς και πολλοί άλλοι μας δίνετε κουράγιο για το τι έχουμε καταφέρει έως τώρα».