Εξορμώντας από πρόχειρο αεροδρόμιο στην περιφέρεια της Απουλίας στη νότια Ιταλία, πετούσε πάνω από την Αδριατική και τις γιουγκοσλαβικές ακτές μαζί με άλλους συναδέλφους του με τα μονοθέσια «Μάστανγκ» με τις κόκκινες ουρές του 332ου (Αφροαμερικανικού) Σμήνους Δίωξης, για να συνοδεύσει τα βαριά βομβαρδιστικά «Β-17», και «Β-24», που απογειώνονταν από την νότια Αγγλία για να χτυπήσουν μέσα στο Γ’ Ράιχ.
«Μας αφήνει παρακαταθήκη το θάρρος του, την ανθεκτικότητά του, την τρομερή δεξιότητά του και επιμονή του ενάντια στον ρατσισμό, τις προκαταλήψεις και άλλα δεινά», αναφέρει σε ανακοίνωσή του εκπρόσωπος του ιδρύματος «Αεροπόροι Τασκίγκι». «Είμαστε για πάντα ευγνώμονες για τη θυσία του και θα κρατήσουμε άσβεστη τη μνήμη του».
Οι αφροαμερικανοί αεροπόροι βγαίνουν στο προσκήνιο
Όταν το 1940 ο Φραγκλίνος Ρούζβελτ επανεξελέγη πρόεδρος των ΗΠΑ, υποσχέθηκε να επιτρέψει σε αφροαμερικανούς να εκπαιδευτούν ως μάχιμοι πιλότοι. Μετά την επίθεση των Ιαπώνων στο Περλ Χάρμπορ, τον Δεκέμβριο του 1941, και την είσοδο της Αμερικής στον πόλεμο, η ανάγκη για ετοιμοπόλεμους μάχιμους πιλότους αυξήθηκε δραματικά.
Εκείνη την εποχή η πολεμική αεροπορία δεν ήταν ξεχωριστός κλάδος των αμερικανικών ενόπλων δυνάμεων, και ενώ δεκάδες εκατοντάδες νέοι Αμερικανοί συνέρρεαν στα στρατολογικά γραφεία για κατάταξη, το Ναυτικό αρνούνταν να δεχτεί στις τάξεις του Αφροαμερικανούς που ήθελαν να εκπαιδευτούν ως πιλότοι, βάσει ενός παλαιότερου κανονισμού που ήθελε τους «έγχρωμους» Αμερικανούς να προσφέρουν λιγότερο μάχιμες υπηρεσίες στο Ναυτικό. Η μοναδική ευκαιρία για έναν Αφροαμερικανό «να κυνηγήσει τ’ όνειρό του», και να γίνει πολεμικός πιλότος, ήταν η Αεροπορία Στρατού.
Η Τασκίγκι, μια πόλη της Αλαμπάμα των ΗΠΑ, αποτέλεσε τη «Μέκκα» για την εκπαίδευση όλων των Αφροαμερικανών πιλότων της Αεροπορίας Στρατού στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Οι καλές καιρικές συνθήκες της περιοχής, και το αεροδρόμιο στις εγκαταστάσεις του οποίου εκπαιδεύονταν ήδη Αφροαμερικανοί πιλότοι για να λάβουν πολιτικό δίπλωμα ήταν ο κυριότερος λόγος που επιλέχθηκε ο χώρος αυτός. Οι πρώτοι μαθητές της σχολής άρχισαν να εκπαιδεύονται τον Ιούλιο του 1941, και ολοκλήρωσαν τις σπουδές τους εννιά μήνες αργότερα.
Εκεί το 1943 στάλθηκε ο Χάρντι ως εκπαιδευόμενος πιλότος της Αεροπορίας Στρατού, μόλις 17 χρονών, και αποφοίτησε το 1944 ως ανθυπολοχαγός – πιλότος δίωξης σε μονοκινητήρια αεροσκάφη. Πολέμησε με το πρώτο αμιγώς αφροαμερικανικό 332ο Σμήνος Δίωξης, του 15ου Αεροπορικού Στόλου, με βάση την Ιταλία.
Ο Χάρντι θυμάται σε συνέντευξή του το 2015 πως όταν τελείωνε η αποστολή της συνοδείας των βομβαρδιστικών, εάν είχε ακόμα αρκετή βενζίνη στο ντεπόζιτο, κατέβαινε χαμηλά και πολυβολούσε φορτηγά ή μαούνες που έβρισκε μπροστά του.
Όπως αναφέρει ο Ντάνιελ Χόλμαν, του ιστορικού τμήματος της USAF, «οι αεροπόροι της Τασκίγκι αντιμετώπισαν δύο εχθρούς, τους Ναζί στο εξωτερικό και τον ρατσισμό στην πατρίδα, και πολέμησαν πραγματικά για να είναι οι άλλοι ελεύθεροι».
Με το τέλος του πολέμου ο Χάρντι αποστρατεύτηκε για να επανέλθει το 1948 στην ενεργό δράση με την Αεροπορία των ΗΠΑ στον πόλεμο της Κορέας, όπου πετούσε ως συγκυβερνήτης με τα θηριώδη «Β-29». Σε μια αποστολή ένας ανώτερος αξιωματικός τον ανακάλεσε από προγραμματισμένη πτήση, λόγω του χρώματός του. Σ’ εκείνη την αποστολή το συγκεκριμένο αεροσκάφος καταρρίφθηκε πάνω από την Β. Κορέα.
Πηγή φωτογραφίας: U.S. Air Force, Senior Airman Malcolm Mayfield
