Δεκάδες βρέφη και παιδιά, θύματα ενδεχομένως του μεγάλου λοιμού του 5ου αιώνα, έφερε στο φως ανασκαφή στα τείχη της Θεσσαλονίκης.
Κατά τη διάρκεια της ανασκαφής, εντοπίστηκαν 21 κεραμοσκεπείς παιδικές ταφές και ένας κιβωτιόσχημος παιδικός τάφος, οι εγχυτρισμοί με τα δεκάδες αγγεία σχεδόν στοιβαγμένα το ένα πάνω στο άλλο στα ανώτερα στρώματα, που υποδηλώνουν την αυξημένη παιδική θνησιμότητα και την επείγουσα ανάγκη ενταφιασμού σε έναν περιορισμένο χώρο.
Οι πυκνές ταφές είναι πιθανόν να συνδέονται με την θανατηφόρα επιδημία της πανώλης, που έπληξε την αυτοκρατορία του Ιουστινιανού τη διετία 451-452 αποδεκατίζοντας το ένα τέταρτο του πληθυσμού στην Κωνσταντινούπολη και στις παραθαλάσσιες πόλεις της ανατολικής μεσογείου.
Βρέφη και παιδιά ήταν θαμμένα σε 212 ταφές. Αναπτύσσονται εκατέρωθεν του νότιου πύργου του προτειχίσματος το οποίο λειτουργούσε ως περίβολος ή σημείο αναφοράς για παιδικό κοιμητήριο.
Τα βρεφικά σώματα συνόδευε μια ψηφίδα ή ένα κομμάτι από δάπεδο με ψηφίδες, τα οποία θεωρούμε ότι πιθανόν αποκολλούσαν από ερειπωμένα ιερά ή μαρτύρια. Δεν είναι σίγουρο ότι τα αγγεία προορίζονταν αποκλειστικά για τους ενταφιασμούς ή είχαν προγενέστερη λειτουργική χρήση και χρησιμοποιήθηκαν μετά τον ξαφνικό θάνατο των παιδιών.
Το εύρημα ανακοινώθηκε στο 33ο συνέδριο, για το αρχαιολογικό έργο στη Μακεδονία και τη Θράκη.