Το καρναβάλι είναι ήδη εδώ και οδεύουμε στις πιο έντονες στιγμές του. Είναι όμως ολοφάνερο ότι η πόλη δεν προσελκύει τουρίστες – καρναβαλιστές νωρίτερα από την κορύφωση αυτής της μεγάλης γιορτής. Πρόσφατα η «Πολιτεία» αποκάλυψε το «σχέδιο» της δημοτικής επιχείρησης «Πατρινό Καρναβάλι» για να φέρει στην Πάτρα γονείς με παιδιά, οικογένειες, με στόχευση ώστε η επισκεψιμότητα να αυξηθεί από τα μέσα Φλεβάρη. Κάτι τέτοιο, όμως, δεν φαίνεται να γίνεται αισθητό. Δεν επιτυγχάνεται όμως ένας τέτοιος στόχος επειδή, απλά, το σκεφτήκαμε ή επειδή το θέλουμε ή το ονειρυεόμαστε.

Επιτυγχάνεται στη βάση ενός μακρόπνοου στρατηγικού σχεδιασμού ο οποίος έχει διαμορφωθεί μετά από πολλή μελέτη, έχει προκύψει μέσα από υπερκομματική και διαπαραταξιακή προσέγγιση. Ένας σχεδιασμός που θα πρέπει να τεθεί σε εφαρμογή βήμα – βήμα, κατά γράμμα, που θα περιλαμβάνει την πρόβλεψη του… «κάνω κάτι τώρα που θα δω το αποτέλεσμά του πολύ αργότερα». Αν όχι, μην περιμένεις τίποτα θεαματικό να συμβεί.  Έτσι, αναμένουμε και φέτος να «βουλιάξει» η πόλη. Αλλά να «βουλιάξει» μόνο το τελευταίο τριήμερο. Και το θέμα επίσης είναι… «από τι θα ‘βουλιάξει’»;

Διότι αν έχουμε πάλι φέτος μόνο τα νέα παιδιά που έχουν στο μυαλό τους όχι την εικόνα και υψηλή αισθητική του θεσμού, αλλά μόνον την κουλτούρα του… «πίνω, σκαρφαλώνω σε πινακίδες, φανάρια και μαρκίζες, βουτάω στα συντριβάνια…κλπ κλπ», τότε το ‘χουμε χάσει το παιχνίδι πατριώτη! Οφείλουμε να ανασκουμπωθούμε και να επαναφέρουμε σε ορατή θέση την ουσία του καρναβαλιού, μια ουσία που θα πρέπει να «περνά» σε όλους τους συμμετέχοντες. Από τον πιο μικρό μέχρι τον πιο μεγάλο. Διότι δεν είναι μόνο το οικονομικό, τα έσοδα της πόλης στο καρναβάλι. Είναι η ίδια η ποιότητα του θεσμού.