Σε μια συνέντευξη εφ’ όλης της ύλης στην εφημερίδα “ΠΟΛΙΤΕΙΑ”, ο Αντ. ΠΕ Αχαΐας θυμάται την αρχή της πανδημίας, βαθμολογεί την Περιφερειακή Αρχή, μιλά για τον Ν. Φαρμάκη, στέλνει μηνύματα πριν την επόμενη κάλπη, και τονίζει: “Δεν ήρθαμε να ζεστάνουμε καρέκλες…”!

 

Του Αχιλλέα Ροδίτη

Είναι περισσότερο μια συζήτηση ψυχής, παρά μια τυπική συνέντευξη. Μια συζήτηση που ξεκίνησε με αφορμή προφανείς και εύλογες απορίες για το πόσο μεγάλη μπορεί να είναι η «μοναξιά» που νιώθει εκείνος στον οποίο πέφτει ο κλήρος να πάρει κρίσιμες αποφάσεις στη διάρκεια ενός… άγνωστου «πολέμου» όπως αυτού της πανδημίας.

Ή για το πόσο ικανοποιημένος μπορεί να είναι τελικά, από την επιλογή του να στηρίξει την περιφερειακή αρχή και να εμπιστευτεί τον επικεφαλής της που πιο πριν δεν γνώριζε. Ο Αντιπεριφερειάρχης Αχαΐας Χαράλαμπος Μπονάνος απαντά σε όλα, με λόγια καρδιάς. Μιλά για τον ίδιο, για την περιφερειακή αρχή, για τον Νεκτάριο… Βαθμολογεί τα πεπραγμένα και τονίζει τις διαφορές στόχων, νοοτροπίας και αντίληψης.

Διαβάστε όλη τη συνέντευξη του Χ. Μπονάνου στην εφημερίδα “Αχαϊκή Πολιτεία” και στο δημοσιογράφο Α. Ροδίτη:

Η… «ΜΟΝΑΞΙΑ» ΤΗΣ ΠΑΝΔΗΜΙΑΣ

«Ατέλειωτες ώρες εργασιακής μοναξιάς» πίσω από μια μάσκα σε συσκέψεις, περιγράφει ο Χ. Μπονάνος ανασύροντας μνήμες απ’ την εποχή της πανδημίας. 

 

 

Ερ:   Έμελλε η θητεία σας ως Αντιπεριφερειάρχης Αχαΐας να συμπέσει με την πρωτόγνωρη και πιο κρίσιμη περίοδο απ’ όλες, αυτή της πανδημίας. Και μετά, της ενεργειακής κρίσης και ενός πολέμου που μαίνεται. Ίσως πολλοί να ‘λεγαν: “απελθέτω απ΄ εμού το ποτήριον τούτο”. Για εσάς κε Μπονάνο, τι ισχύει;

Απ:  Είναι αλήθεια, ότι η θητεία μας σαν περιφερειακή αρχή, είχε μόνο έξι μήνες κανονικότητας και ο υπόλοιπος χρόνος ήταν σε κατάσταση έκτακτου ανάγκης με ειδικές συνθήκες κρίσης, που όμοιες τους καμία περιφερειακή αρχή δεν είχε γνωρίσει. Αυτό σημαίνει με απλά λόγια ότι έπρεπε να στρέψουμε την προσοχή μας, στην αντιμετώπιση μιας ασύμμετρης απειλής, μιας υγειονομικής κρίσης που σαν προτεραιότητα έβαζε την προστασία της ανθρώπινης ζωής, την στήριξη της κοινωνίας με συγκεκριμένα μέτρα.

Οι πολίτες είχαν κάνει την επιλογή τους με πρόσφατη εντολή και εμείς οφείλαμε να ανταποκριθούμε στα δύσκολα, εξαντλώντας τις αρμοδιότητες μας, κυρίως όμως δείχνοντας στην κοινωνία που αγωνιούσε, ότι θα ανταποκριθούμε στις ευθύνες μας, ότι θα δουλέψουμε για την προστασία της δημόσιας υγείας, συνεργαζόμενοι και ενώνοντας δυνάμεις και με την κεντρική κυβέρνηση και με τους θεσμούς της αυτοδιοίκησης πρώτου βαθμού.

Άλλωστε στην διαδρομή μου, ιδιαίτερα στον χώρο της υγείας, με συγκεκριμένες πράξεις έχω αποδείξει ότι με ακολουθεί η ρήση του μεγάλου μας Νίκου Καζαντζάκη, «Να αγαπάς την ευθύνη, να λες εγώ θα σώσω τον κόσμο, αν δεν σωθεί θα φταίω μόνο εγώ και κανένας άλλος». Άρα η εμπειρία μου από θέσεις ευθύνης, μου είχε δείξει τον δρόμο της ευθύνης αλλά και για να σας θυμίσω σε κάθε παρουσία μου στην πρωτοκαθεδρία του συστήματος υγείας είχα να αντιμετωπίσω μόνο ειδικές συνθήκες.

Σημειώνω, ήμουνα διευθυντής μιας νομαρχιακής μονάδας υγείας του ΙΚΑ που είχε επιτακτική ανάγκη την εξυγίανση και τις ειδικές δυσκολίες για την κάθαρση από σκάνδαλα πλαστών συνταγογραφήσεων Αργότερα σαν Διοικητής του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου κλήθηκα να το λειτουργήσω με το 50% του προϋπολογισμού λόγω μνημονιακών συνθηκών, σε σχέση με τα προηγούμενα έτη, αλλά και να ανταποκριθώ στην δυσκολία των capital controls. Η παρουσία μου στην θέση προβολής είναι συνδεδεμένη με τα δύσκολα και όχι με μια ανέμελη βόλτα στο πάρκο…

 

Ερ:   Πόσο δύσκολο ήταν να παρθούν αποφάσεις; Φαντάζομαι ότι τα διλήμματα ήταν πολλά και σύνθετα. Ίσως και βασανιστικά, να υποθέσω…;

 Απ:   Ατέλειωτες ώρες εργασιακής μοναξιάς, πίσω πολλές φορές από μια μάσκα σε συσκέψεις, οι επικοινωνίες για την χάραξη της επιτελικής στρατηγικής και της πορείας ευθύνης σε πρωτόγνωρες καταστάσεις που θα έπρεπε να συνθέσεις διαφορετικές απόψεις για επιλογές, παράλληλα όμως να δράσεις με συγκεκριμένους στόχους που θα έδιναν πειστικές απαντήσεις στην αγωνία της κοινωνίας.

Από κάθε τμήμα της συλλογικότητας της κοινωνίας, ερωτήσεις, εκκλήσεις για βοήθεια είτε αυτό σήμαινε προμήθεια και χορήγηση μέσων ατομικής προστασίας, είτε στήριξη των υγειονομικών σχηματισμών με συγκεκριμένους πόρους που έπρεπε να κατευθυνθούν εκεί που πονάει το σύστημα υγείας ή ακόμα και η κραυγή αγωνίας από ελεύθερους επαγγελματίες που αποζητούσαν την στήριξη της περιφερειακής αρχής γιατί έβλεπαν οι δουλειές τους να χάνονται, να τις αφανίζει η μετά από εκατό χρόνια επανάληψη μιας απειλής για την δημόσια υγεία, η πανδημία.

Ανταποκριθήκαμε; Θα έλεγα άμεσα και προβάλλοντας κυρίως το ανθρώπινο πρόσωπο στην πολιτική. Μόνο για την στήριξη του συστήματος υγείας στην περιοχή μας και χωρίς να είμαστε υπουργείο υγείας διαθέσαμε 28 εκατ. ευρώ, (υποδομές ΜΕΘ, τεχνολογικός εξοπλισμός και μισθοδοσία επικουρικού προσωπικού για την κάλυψη κενών), ενώ στον τομέα της πραγματικής οικονομίας διαθέσαμε σε μικρές επιχειρήσεις τουλάχιστον 60 εκατ. ευρώ για να κρατήσουμε τις θέσεις εργασίας στην περιοχή μας.

Φυσικά οι αποφάσεις αυτές δεν ήταν εύκολες, ήταν διλημματικού χαρακτήρα, μιας και είχαμε να διαχειριστούμε πεπερασμένους πόρους από ένα φτωχό ΠΕΠ. Άρα, έπρεπε κάτι να αφήσουμε σε δεύτερη μοίρα και σε κάτι άλλο να δώσουμε προτεραιότητα. Την στιγμή μάλιστα που αυτή η περιφερειακή αρχή έκανε τα πρώτα βήματα της μετά από μια δεκαετή οικονομική κρίση, με ανοιχτές πληγές στην περιφέρεια μας που έπρεπε άμεσα να επουλωθούν. Η σύνθεση και η σωστή επιλογή προτεραιοτήτων ήταν και βασανιστική και απαιτούσε να κατέχεις την κουλτούρα της συνεννόησης.

 

ΣΥΜΒΑΝΤΑ «ΧΑΡΑΓΜΕΝΑ» ΣΤΟ ΜΥΑΛΟ

 

«Δεν ήρθαμε να ζεστάνουμε καρέκλες» υπογραμμίζει ο Αντ. Π.Ε. Αχαΐας. Υποστηρίζοντας: «αλλάξαμε το γκρίζο, δώσαμε άλλη προοπτική…»

 

Ερ:    Θυμάστε κάτι πολύ χαρακτηριστικό να μας περιγράψετε; Κάτι που δεν θα σβήσει ποτέ απ’ το μυαλό σας;

Απ:    Οι μνήμες από τα πρώτα βήματα της διαχείρισης της υγειονομικής κρίσης είναι σταθερές. Για να υπενθυμίζουν εικόνες και προφορικές φράσεις που θα με ακολουθούν πάντα. Δυο όμως χαρακτηριστικές εικόνες μπορώ να σας μεταφέρω:

Μόλις ξέσπασε η παγκόσμια κρίση και όταν κάθε υγειονομικός θεσμός έψαχνε τα αντανακλαστικά του και τον βηματισμό του, και πριν φτάσει στα σύνορα μας, θυμάμαι χαρακτηριστικά το τηλεφώνημα του Νεκτάριου Φαρμάκη με τις φράσεις του αποτυπωμένες στο μυαλό μου… Είχε ήδη ενημερωθεί από την κεντρική κυβέρνηση και το γραφείο Πρωθυπουργού, ότι αυτό που έρχεται για την χώρα μας είναι κάτι το πρωτόγνωρο, το ασύνηθες, το εφιαλτικό.

«Χάρη, μας περιμένουν δύσκολες μέρες, είσαι ο αρμόδιος για θέματα δημόσιας υγείας, πάρε το παιχνίδι επάνω σου». Δηλαδή, άλλη μια θητεία δημόσιας θέσης στα δύσκολα, στα αχαρτογράφητα, στα εξαιρέσιμα. Να η ευθύνη του Καζαντζάκη που σας έλεγα.

 

Εδώ, πλέον, τα… master στην δημόσια υγεία και τα βιβλία της βιβλιοθήκης έπρεπε να μεταφραστούν σε δράσεις, σε συγκεκριμένες αποδείξεις ότι βρισκόμαστε στην κατάλληλη θέση και ότι δεν θα φανούμε ελλιποβαρείς. Η δεύτερη εικόνα με χρώματα μεγάλης αγωνίας, είναι όταν πλέον στην γειτονική μας Ιταλία ο «Αρμαγεδδών», χτυπάει αλύπητα και είναι θέμα χρόνου η επίσκεψη του και σε μας.

Στο γραφείο μου οι δυο φίλοι μου, αλλά και συμπτωματικά, τα δυνατά μυαλά στον πόλεμο της πανδημίας… Ο Γώγος και ο Παναγιωτακόπουλος για την πνευματική ώσμωση στο θέμα της θωράκισης του λιμανιού μας και τον συγκεκριμένο βηματισμό άμυνας για τον περιορισμό της διασποράς του ιού, μια συνάντηση πολύ πριν από την επίσκεψη του εφιάλτη με σημαντικές αποφάσεις. Βέβαια εδώ σημειώνω, για την ακρίβεια των γεγονότων, ο αιφνιδιασμός ήρθε εκ των έσω από την καταγεγραμμένη εκδρομή στο Ισραήλ.

 

2023, ΕΤΟΣ ΝΕΑΣ ΚΑΛΠΗΣ

Ερ:  Το 2023 είναι έτος εκλογών. Πλησιάζει λοιπόν η στιγμή που ως πολιτικό πρόσωπο που διαχειρίζεται τις τύχες ενός νομού θα ζητήσει ψήφο εμπιστοσύνης από τους πολίτες. Τι θα τους πείτε κοιτάζοντας τους στα μάτια;

Απ:    Πράγματι το έτος που διανύουμε είναι η δοκιμασία της κάλπης, η στιγμή των πολιτικών εξετάσεων, η χρονιά που θα δοκιμαστεί η δική μας αλήθεια, το έργο που έχουμε να παρουσιάσουμε για την έγκριση ή την απόρριψη από τους πολίτες.

Μπορώ ξεκάθαρα να τους παρουσιάσω ένα μετρήσιμο έργο που μπορεί να συγκριθεί με έργο προηγούμενων περιφερειακών αρχών δεκαετίας. Μπορώ να τους πω ότι δεν ήρθαμε να ζεστάνουμε καρέκλες αλλά στο δύσκολο διάστημα αυτό αλλάξαμε το γκρίζο, δώσαμε άλλη προοπτική στην περιφερειακή μας ενότητα, μπορούμε να ελπίζουμε με αισιοδοξία σε καλύτερες μέρες για όλους μας.

Δεν είναι ρητορικά σχήματα, είναι η ανατροπή μιας φθίνουσας πορείας που έχει να κάνει με την βελτίωση των όρων στην πραγματική οικονομία. Δεν είναι μόνο η καταγεγραμμένη από την eurostat, μείωση της ανεργίας από το 24% του 2019 στο 14 % στις αρχές του 2022, αλλά και η δρομολόγηση μετά από επίμονες διεκδικήσεις με ουσία, έργων που αλλάζουν την προοπτική της περιοχής μας.

Θυμίζω επιγραμματικά:

δρόμος Πατρών Πύργου, φυσικό αέριο, το τρένο – επιτέλους – στην περιφερειακή μας ενότητα, έργα υποδομών για αντιπλημμυρική θωράκιση, αρκετά χιλιόμετρα ασφαλτόστρωσης, ενεργειακές αναβαθμίσεις κτιρίων, όπως του ΠΓΝΠ και αλλά πολλά που όταν έρθει η ώρα του απολογισμού θα ειπωθούν, για να μην απασχολώ τις γραμμές της εφημερίδας σας.

Όμως εκεί που έχουν συνηθίσει και επιδοκιμάζουν τον Μπονάνο σαν δημόσιο πρόσωπο είναι οι δράσεις ευαισθησίας του για τα ανθρώπινα, και εκεί είναι το δέσιμο με τον Νεκτάριο. Ανταποκριθήκαμε, δεν κρυφτήκαμε. Δεν γίναμε ουρά καμίας κεντρικής εξουσίας. Αντιδράσαμε σε λάθος πορείες δημόσια γιατί δεν είμαστε οσφυοκάμπτες.

Βαθμολογεί με το… «10 το καλό» την περιφερειακή αρχή Φαρμάκη. «Είναι το πολιτικό κεφάλαιο που έβαλε σε πρώτη προτεραιότητα τον Άνθρωπο»…

 

Ερ:   Πόσο σας ικανοποίησε τελικά η παράταξη που εμπιστευτήκατε για να είστε υποψήφιος της; Και με άριστα το “10” πόσο θα την βαθμολογούσατε; 

Απ:   Ξέρετε, με πάτε πίσω με το ερώτημα αυτό, στις αρχές. Όταν πήρα την απόφαση να συνδέσω την πολιτική μου τύχη με την πορεία του Νεκτάριου. Πραγματικά στην περιφερειακή μας ενότητα, δεν ήταν τότε γνωστός. Αυτό που λέμε στις μετρήσεις της κοινής γνώμης αναγνωρίσιμος.

Όμως από την πρώτη συνάντηση μας με κέρδισε και αυτό που ήταν χαρακτηριστικό της σύνδεσης μας ήταν και η πολιτική του παιδεία. Κυρίως όμως ότι μοιραζόμαστε κοινές ευαισθησίες πάνω σε ζητήματα απλά καθημερινότητας.

Αυτά τα μικρά, όμως για μας πολύ μεγάλα, ήταν ο συνδετικός κρίκος της πολιτικής και ανθρώπινης σχέσης μας. Δηλαδή, τα τηλεφωνήματα του, οι παρεμβάσεις του για το να σταθούμε πλάι και να διεκδικήσουμε για πολίτες που εγκλωβίζονταν σε γραφειοκρατικά ζητήματα ή για την βοήθεια που έπρεπε να προσφέρουμε σε θέματα υγείας, για έναν άνθρωπο απελπισμένο που ένιωθε να τον πνίγει ένα απρόσωπο σύστημα, αυτό που εγώ ονομάζω στην πράξη, «δράση αλληλεγγύης».

Όλα αυτά, με κάνουν αβίαστα να λέω… βάζω το 10 το καλό για το πολιτικό κεφάλαιο που έβαλε στην πρώτη προτεραιότητα του τον Άνθρωπο. Ξέρετε, και μόνο η μεγάλη επένδυση που πρώτη φορά κάναμε στην περιφέρεια μας για την υποστήριξη της μοναχικής διαβίωσης με το «κλικ ζωής», θα μπορούσε να δώσει την καλύτερη βαθμολογία σε μια περιφερειακή αρχή που έδειξε ότι απεχθάνεται το ξύλινο, το στημένο, το πολίτικαλ κορέκτ, αλλά δείχνει ένα ανθρώπινο πρόσωπο σε μια σκληρή εποχή μηδενισμού αξιών.

 

ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΣΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΕΣ

Ερ:     Το διακύβευμα για το από δω και πέρα, για το μετά το 2023, ποιο είναι για τη Δυτική Ελλάδα; Με ποιο κριτήριο οι πολίτες να κάνουμε την επιλογή την ώρα της κάλπης;

Απ:     Έχουμε μια σημαντική δύναμη στα χέρια μας που πρέπει να την αξιολογήσουμε, να μην την υποβαθμίσουμε και να κάνουμε την κατάλληλη επιλογή. Πρέπει την κρίσιμη στιγμή να έχει μνήμες, παραστάσεις, εικόνες συγκριτικές, μακριά από μικροκομματικούς φανατισμούς και χρωματικούς υπολογισμούς.

Εμείς στο διάστημα αυτό αποβάλαμε κάθε τι που θα χρωμάτιζε, θα απέκλειε, θα έβαζε στο περιθώριο, θα διαχώριζε σε «δικούς μας» και «δικούς τους». Δεν μπήκαμε στην λογική του κομματικού διχασμού και του εγκλωβισμού σε μια μονοσήμαντη και μονοδιάστατη πολιτική που θα πέρναγε από πολιτικούς μας φίλους. Πολιτευτήκαμε με το χρώμα της ανεξάρτητης τοπικής διακυβέρνησης που έχει υποχρέωση αυθεντικά να μεταφέρει την φωνή της διεκδίκησης, χωρίς να περιμένει τα εύσημα της κομματικής πειθαρχίας.

Και οι πολίτες καλούνται την κρίσιμη ώρα να επιλέξουν όχι κομματικά φερέφωνα, όχι στρατευμένες ανταποκρίσεις, αλλά ελεύθερα και άξια άτομα που μάχονται και παρουσιάζουν έργο για μια καλύτερη ζωή στην περιφέρεια μας και είμαι βέβαιος ότι θα κρίνουν, και άξια πρόσωπα, και δράσεις που βελτιώνουν την ζωή τους.

Η εποχή του κομματικού ινστρούχτορα με το μοίρασμα σταυρωμένων ψηφοδελτίων έχει παρέλθει. Η κοινωνία είναι έτοιμη και ώριμη να επιβραβεύσει αυτούς που δουλεύουν, αυτούς που έχουν κοινωνική διαδρομή με αποδείξεις σε δύσκολες εξετάσεις συλλογικότητας. Επενδύουμε στην ελπίδα και στην αισιοδοξία για μια καλύτερη ζωή…

 

Από την έντυπη έκδοση της Αχαϊκής Πολιτείας: