ΟΜΟΡΦΗ ΚΑΙ ΠΑΡΑΞΕΝΗ ΠΑΤΡΙΔΑ….(Οδ. Ελύτης)

Άρθρο του κ. Χάρη Β. Κατσαρδή, Επικ. Καθηγητή Παιδιατρικής

Το συγκλονιστικό συμβάν στα Τέμπη, ανέδειξε την χρόνια παθογένεια του κράτους και τις οφθαλμοφανείς αντιφάσεις της Ελληνικής πραγματικότητας. Απέραντη λύπη μας πλημμύρισε από το τραγικό αποτέλεσμα της σύγκρουσης. Νοιώσαμε ντροπή για την κατάσταση στον ΟΣΕ και αποδώσαμε ευθύνες κατά το δοκούν. Καιρός να αναστοχαστούμε. “Ανακαλύψαμε” ξαφνικά ότι ο «Σταθμάρχης» ήταν ανεκπαίδευτος, ανίκανος για την θέση, αμόρφωτος κλπ.

1) Μα κάποιοι μεγαλόσχημοι δεν δαιμονοποίησαν την αριστεία αποκαλώντας την ρετσινιά; Μήπως όταν πρόκειται για σοβαρό θέμα υγείας δεν αναζητούμε τον καλύτερο γιατρό; Τότε είναι επιθυμητή η αριστεία; Στην περίπτωση του ΟΣΕ, των Σχολείων, της Δημόσιας Διοίκησης κλπ. όχι;

2)Την ανικανότητα του «κυρ-Βασίλη» δε θα την πιστοποιούσε η αξιολόγηση; Πως νοείται η ΑΔΕΔΥ να εθελοτυφλεί μετά το τελευταίο συμβάν και να καλεί σε διαδήλωση κατά της αξιολόγησης; Για παράδειγμα μόνο μία φορά να παρακολουθήσει κάποιος τηλεοπτικά παιχνίδια, όπου διαγωνίζονται τηλεθεατές ( ΡουκΖουκ, Αδύναμος Κρίκος) θα φρίξει από την ασχετοσύνη των νέων ανθρώπων, που γίνονται viralστα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης. Οπότε οι διοικούντες της ΟΛΜΕ (συνιστώσας της ΑΔΕΔΥ), τι περιμένουν για να αναλάβουν επιτέλους τις ευθύνες τους, ώστε να μην διασύρονται αδίκως και πολλοί εκπαιδευτικοί που φιλότιμα πασχίζουν να μάθουν γράμματα τα Ελληνόπουλα;

Η θέση της άρνησης  της αξιολόγησης ισοδυναμεί με εγκληματική ενέργεια κατά του Ελληνικού λαού, όπως προκύπτει από τα αποτελέσματα. Χωρίς χρονοτριβή οφείλει η κυβέρνηση να προχωρήσει στην άμεση αξιολόγηση, για να ξεχωρίσει η ήρα από το σιτάρι. Όσο για το ποιος θα είναι ο αξιολογητής, πρόκειται για «προφάσεις εν αμαρτίαις».

Σε όλες τις προηγμένες χώρες υπάρχει αξιολόγηση! Η κοινωνία τώρα είναι ώριμη για να υποστηρίξει τέτοιες μεταρρυθμίσεις, που θα μεταμορφώσουν την χώρα από την εποχή της παντοδυναμίας των οκνηρών και μέτριων, στην εποχή της επικράτησης των φιλότιμων, εργατικών και ικανών. Οι πραγματικά ευάλωτες ομάδες, που οπωσδήποτε χρειάζονται υποστήριξη, είναι πολύ λιγότερες, από αυτές που παρουσιάζονται.

Αυτό συμβαίνει διότιπαρεισφρέουν οι χρονίως βολεμένοι, οι καθ’ έξιν τεμπέληδες, που σαν οπισθοδρομική κομπανία αγωνίζονται να μην χάσουν τα προνόμιά τους. Ο Σόλων έλεγε ότι πρέπει να υποστηρίζουμε τους άνεργους και όχι τους άεργους.Όσο για το λεχθέν, ότι μεταξύ δύο εργαζομένων στο ίδιο αντικείμενο, δεν θα πρέπει να υπάρχει διαφορά αμοιβής, έστω και αν ο ένας αποδίδει 30πλάσια σε σύγκριση με τον άλλον, η ζωή έχει δώσει ήδη τηναπάντηση δια του Μ. Γκορμπατσόφ. Ο τελευταίος ανέφερε, ότι μεταξύ των πολιτών της Σοβιετικής Ένωσης κυκλοφορούσε το εξής: Αυτοί κάνουν πως μας πληρώνουν και εμείς κάνουμε πως δουλεύουμε. Η νοοτροπία αυτή είχε μεγάλη ευθύνη για το οικονομικό αδιέξοδο του τότε συστήματος

3)Η μη επαρκής μόρφωση του «κυρ-Βασίλη» για την κατάληψη της θέσης που του αναλογούσε, είναι μοναδικό φαινόμενο στην Ελληνική κοινωνία; Ξεχάσαμε ότι Διοικητές ( ΕΥΠ, Νοσοκομεία κλπ), Σύμβουλοι σε ΔΕΚΟ και όχι μόνο, ακόμα και Υπουργοί κατά τα χρόνια της μεταπολίτευσης ήταν κατώτεροι του αναμενομένου; Την «τακτοποίηση» στο Δημόσιο δια της πλαγίας οδού, την συνειδητοποιήσαμε μόλις το τελευταίο διάστημα; Πριν τον “Σταθμάρχη” όλα κυλούσαν με παροιμιώδη αξιοκρατικό τρόπο από την μεταπολίτευση και εντεύθεν;

4)Υπήρξε μεγάλη οργή εναντίον της ιδιωτικοποίησης του ΟΣΕ, διότι εκεί αποδίδεται μεγάλο μέρος της ευθύνης για το γεγονός των Τεμπών. Με την διαφορά ότι οι ολιγωρίες και τα εγκληματικά λάθη κατά βάση βαρύνουν τον Δημόσιο ΟΣΕ και επιπλέον η «ιδιωτική» ΤΡΑΙΝΟΣΕ ανήκει στο Ιταλικό Δημόσιο! Επομένως τι ακριβώς συζητούμε και τί επιδιώκουμε;

5)Είναι δυνατόν να ξορκίζουμε οποιαδήποτε απευθείας ανάθεση και την ίδια στιγμή να ζητούμε εξηγήσεις γιατί δεν έγινε απευθείας ανάθεση για το ηλεκτρονικό σύστημα ασφαλείας του ΟΣΕ ώστε να τελειώσει έγκαιρα; Έχουμε φτιάξει ένα κυκεώνα γραφειοκρατικών και δικανικών διαδικασιών, ώστε τον κάθε Υπουργό να τον κρατάμε όμηρο μεταξύ της ακινησίας και της κατηγορίας για ύποπτη συναλλαγή. Στο μεταξύ το οποιοδήποτε έργο, λόγω των ενστάσεων μας στοιχίζει μεγαλύτερο ποσό και διαρκεί περισσότερο. Και όλα τα παραπάνω γίνονται τάχα για το συμφέρον του λαού! Σε αυτό το σημείο πρέπει να τονιστεί πως η κοινωνία απαιτεί Υπουργούς με γνώση, ευθυκρισία και όραμα, σε συνδυασμό με απαράμιλλο ήθος και θάρρος που να φιλοσοφούν άνευ.. πολακίας.

6)Η λεηλασία των καλωδίων και όχι μόνο, των εγκαταστάσεων του ΟΣΕ αποτελεί ουσιαστικό μέρος του προβλήματος, που επιμένουμε να μην μας ενδιαφέρει, λες και απασχολεί άλλους, ξένους προς εμάς ανθρώπους. Η ποινή κλοπής υλικών, από εγκαταστάσεις όπως του ΟΣΕ, μετατράπηκε από κακούργημα σε πλημμέλημα κατά την τελευταία βδομάδα της θητείας της προηγούμενης κυβέρνησης. Πρώην Υπουργός Δικαιοσύνης της τότε κυβέρνησης, είχε διατυπώσει επιφυλάξεις εις ώτα μη ακουόντων, για την επίσπευση της ψήφισης του συνολικού νομοσχεδίου. Η παρούσα κυβέρνηση επανέφερε την βαρύτητα της ποινής, αλλά δυστυχώς μετά το τραγικό ατύχημα στα Τέμπη. Είναι αδιανόητο να υπάρχει ατιμωρησία για γνωστές ομάδες πλιατσικολόγων και ασυνείδητους κλεπταποδόχους, προφανώς λόγω του πολιτικού κόστους.

7) Υποστηρίζεται η άποψη, ότι για όλα φταίει μόνο η σημερινή κυβέρνηση, επειδή «έσκασε» στα χέρια της η βόμβα. Ας υποτεθεί ότι ο ΟΣΕ είναι ένας ασθενής με σοβαρά προβλήματα που ευρίσκεται στο Νοσοκομείο και μεταφέρεται από Κλινική σε Κλινική και από γιατρό σε γιατρό, χωρίς ποτέ να αναρρώσει τελείως. Αν καταλήξει, είναι δυνατόν την ευθύνη να φορτωθεί ολοκληρωτικά μόνο ο τελευταίος γιατρός που τον ανέλαβε; Δεν μπορεί να σταθεί το επιχείρημα αυτό διότι αντιτίθεται στην κοινή λογική. Βεβαίως θα είναι ο πρώτος που θα λογοδοτήσει, αλλά και οι προηγούμενοι που τον αντιμετώπισαν, οφείλουν εξηγήσεις για την όλη εξέλιξη του περιστατικού.

8) Τα ΔΣ του ΟΣΕ και της Ρυθμιστικής Αρχής Σιδηροδρόμων δεν πρέπει να μας διαφωτίσουν για τα πεπραγμένα τους, τουλάχιστον από την πρώτη υπογραφή της σύμβασης για τον εκσυγχρονισμό του ηλεκτρονικού συστήματος στα τρένα;

9) Η γενικευμένη θλίψη και πικρία για τον άδικο χαμό των συνανθρώπων μας, προκάλεσε εκδηλώσεις διαμαρτυρίας που είχαν συγκεκριμένους στόχους. Μετά τα όσα έχουν δει το φως της δημοσιότητας περί σφικτού εναγκαλισμού του ΟΣΕ από τον συνδικαλισμό (πχ Εταιρεία Πρόοδος με καταδικαστικές αποφάσεις, μισθοί σιδηροδρομικών σε άγονες γραμμές δυσανάλογοι των προσφερόμενων υπηρεσιών), μήπως θα πρέπει να ζητηθεί και από εκεί μία εξυγίανση;

10)Η κατανοητή οργή για τον άδικο θάνατο 57 ανθρώπων, δεν δικαιολογεί την καταστροφή της μαρμάρινης πλάκας, για τα επίσης αδικοχαμένα άτομα της Marfin. Είναι το ίδιο ακατανόητο, με το να καταστραφεί στο μέλλον, ανάλογο μνημείο για τα θύματα των Τεμπών. Έχουμε βιώσει πολλές τραγωδίες στη χώρα μας εδώ και τριάντα χρόνια. Θυμόμαστε το “ΕΞΠΡΕΣ ΣΑΜΙΝΑ”,τηMarfin, την Μάντρα Αττικής, το Μάτι… Δεν νοιώθουμε υπερήφανοι για την κρατική αποτελεσματικότητα. Επιπλέον για τις δύο ως άνω τελευταίες, περίσσεψε η κυνικότητα, ο θεατρινισμός, η παντελής έλλειψη συγγνώμης και η ανάληψη ευθύνης. Σημειωτέον ότι από διάφορους “απαρηγόρητους” σημερινούς διαδηλωτές υπήρξε τότε εκκωφαντική σιωπή.

Για να είναι κανένας αξιόπιστος και συνεπής, θα πρέπει να δείχνει ΠΑΝΤΑ την έντονη δυσαρέσκειά του για τις μεγάλες αβελτηρίες της κρατικής μηχανής και όχι α λα κάρτ, με γνώμονα την Κομματική ταυτότητα. Η απολύτως δικαιολογημένη διαμαρτυρία για τα Τέμπη, όταν συνοδεύεται από βανδαλισμούς μνημείων αδυνατίζει την ισχύ των επιχειρημάτων και ίσως να προξενεί σκεπτικισμό για τη γνησιότητα των κινήτρων. Κύριος σκοπός είναι να διορθώσουμε το στρεβλό κράτος και όχι να βοηθήσουμε το όποιο Κόμμα της αρεσκείας μας. Στην πρώτη περίπτωση είμαστε πολίτες, στην δεύτερη γινόμαστε οπαδοί.

11)Τέλος, θέλουμε δεν θέλουμε, υπάρχει και η προσωπική ευθύνη, που τόσο λοιδορήθηκε τα τελευταία χρόνια. Η  ξαφνική απόφαση, στο τέλος της ημέρας, της αλλαγής του τρόπου χάραξης του σχεδιαγράμματος πορείας της αμαξοστοιχίας από αυτόματο σε χειροκίνητο, η άδεια «από την σημαία» και η χρήση διορθωτικού υγρού στην λογοδοσία του Σταθμού Λαρίσης, έχουν αναπόσπαστα μερίδιο ατομικής ευθύνης.

Συμπερασματικά, δυστυχώς η τραγωδία των Τεμπών μπορεί να αποδοθεί πρωτίστως στην ποιότητα του κράτους μας. Δικά μας δημιουργήματα είναι και ο ακατάλληλος «κυρ-Βασίλης» και οι σταθμάρχες που την συγκεκριμένη ώρα “άλλος για Χίο τράβηξε και άλλος για Μυτιλήνη”. Εμείς που δεν αντιδράσαμε και δεν αντιδρούμε στον “ωχαδερφισμό”, ή στο “τι ψάχνεις τώρα”. Εμείς που έχουμε ξαναδεί το μπλάνκο στο χαρτί, την άδεια από την σημαία και όχι μόνο δεν αντιδράσαμε, αλλά το θεωρήσαμε και καμάρι μας που το καλύψαμε. Που πιέσαμε τον πολιτευτή μας να μας διορίσει πιλότο σε αεροπλάνο, όταν και το δίπλωμα αυτοκινήτου” φροντίσαμε” και μας το έφεραν στο σπίτι.

Φταίει επίσης ο κάθε πολιτευτής που ψηφίζουμε και αξιοποιώντας κάθε περιθώριο ρουσφετιού, μοίρασε θέσεις σε ημέτερους και ίσως κάποιος από αυτούς να έβαλε και το δάκτυλο στο μέλι. Και οι “εργολαβίες” καλά κρατούν ανέκαθεν. Μετά το κράτος έχει ευθύνη η κυβέρνηση, η κάθε κυβέρνηση που είχε την ευθύνη της χώρας τουλάχιστον τα τελευταία 15 χρόνια, με προεξάρχουσα την σημερινή. Όχι μόνο γιατί “έτυχε στην βάρδια της” η συμφορά, αλλά γιατί υποσχέθηκε ότι θα μεταμορφώσει ότι στρεβλό κληρονόμησε.

Πρέπει να κτυπήσει ηχηρό καμπανάκι, ότι η χαλαρότητα στον τομέα του ΟΣΕ της έριξε σκιά σε άλλους τομείς, που είχε με πολύ κόπο επιτύχει εντυπωσιακά αποτελέσματα. Της πιστώθηκαν τα άμεσα και γενναία αντανακλαστικά μετά το συμβάν, που δεν είχαμε συνηθίσει, αλλά η πρόληψη έχει μεγαλύτερη αξία.Τρίτη αιτία, αλλά όχι έσχατη, είναι η έλλειψη ατομικής ευθύνης από τους εμπλεκόμενους Σταθμάρχες. Ανεκδιήγητοι!

Με βάση το ρητό “ουδέν κακόν αμιγές καλού”, παρότι φαίνεται οξύμωρο, ίσως αυτή η τραγωδία μας αφυπνίσει και αλλάζοντας τελείως τακτική μέσω αυστηρής αυτοκριτικής, επιλέξουμε στις προσεχείς εκλογές, πολιτευτές με αναμφισβήτητο ήθος και ρεαλιστικό όραμα.Αλλιώς είναι σίγουρο πως στο μέλλον, θα ξανακούσουμε το αποκρουστικό: « Έγινε τράκα… Αμάαν»!

ΥΓ. Επειδή πλησιάζει η ώρα της εκλογικής διαδικασίας και η απόφαση των πολιτών είναι σημαντική, καλό θα ήταν ο κάθε ψηφοφόρος να προσέξει διότι, όπως είπε ο Καγκελάριος Μπίσμαρκ, τα μεγαλύτερα ψέματα λέγονται μετά το κυνήγι, κατά τη διάρκεια του πολέμου και πριν τις εκλογές! Επιπλέον για να απαλλαγεί από το τέρας του λαϊκισμού, να φιλτράρει τις “εύπεπτες” λύσεις που του προτείνονται. Σε αυτό θα τον βοηθήσουν ίσως οι στίχοι ενός επιθεωρησιακού τραγουδιού της δεκαετίας του ’70, που αφορούσαν βιοπαλαιστή με οικονομικά προβλήματα: “Του Μηνά του μπετατζή/ κάποιος πρέπει να του πει/ν΄ αγοράσει δυο βαπόρια/ να μην έχει στεναχώρια”.

Χάρης Β. Κατσαρδής

Επικ. Καθηγητής Παιδιατρικής