Λίγες εβδομάδες αφότου ανατέθηκε στο Αζερμπαϊτζάν η διοργάνωση της φετινής, 29ης κατά σειρά Διάσκεψης των Ηνωμένων Εθνών για την Κλιματική Αλλαγή (COP29), η Socar, η κρατική εταιρεία πετρελαίου και φυσικού αερίου του, λάνσαρε ένα «τμήμα πράσινης ενέργειας».

Σύμφωνα ωστόσο με πρόσφατη έκθεση γερμανών εμπειρογνωμόνων, οι επιχειρήσεις της στον τομέα των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας παραμένουν ασήμαντες.

Αντιθέτως, η Socar, από κοινού με τους εταίρους της, σχεδιάζει να αυξήσει την ετήσια παραγωγή φυσικού αερίου του Αζερμπαϊτζάν από 37 δισ. κυβικά μέτρα σήμερα σε 49 δισ. κυβικά μέτρα το 2033.

Ο (από 21ετία) πρόεδρος της χώρας, Ιλάμ Αλίεφ, έχει χαρακτηρίσει τα αποθέματα ορυκτών καυσίμων της «δώρο Θεού».

Ο υπουργός Οικολογίας και Φυσικών Πόρων του, Μουχτάρ Μπαμπάγεφ, ο οποίος θα εκτελέσει χρέη προέδρου της COP29, εργαζόταν στη Socar επί 26 χρόνια.

Ο πρόεδρος της Socar, Ροβσάν Νατζάφ, είναι μέλος της οργανωτικής επιτροπής της Διάσκεψης.

Δεν είναι λοιπόν να απορεί κανείς που η Παπούα Νέα Γουινέα,

μια χώρα ιδιαίτερα ευάλωτη στην υπερθέρμανση του πλανήτη, ανακοίνωσε πως θα μποϊκοτάρει την COP29 χαρακτηρίζοντάς τη «χάσιμο χρόνου», ούτε που η Διεθνής Διαφάνεια προειδοποίησε πως η Διάσκεψη η οποία ανοίγει τη Δευτέρα στο Μπακού «κινδυνεύει να γίνει ένα νέο φόρουμ για τα συμβόλαια και τη διπλωματία των ορυκτών καυσίμων».

Στην πραγματικότητα, εστιάζοντας στην ανάγκη προστασίας του κλίματος και όχι στην ενεργειακή εξάρτηση της ΕΕ από το Αζερμπαϊτζάν (η Socar συμφώνησε πρόσφατα να αυξήσει τις εξαγωγές φυσικού αερίου στην ΕΕ κατά 17% έως το 2026) μπαίνει κανείς στον πειρασμό να πει πως η COP29 ναυάγησε πριν καν ξεκινήσει.

Πρόεδρος των ΗΠΑ άλλωστε (επαν)εξελέγη ένας σκεπτικιστής του κλίματος, όπως κομψά αποκαλούνται οι αρνητές της κλιματικής αλλαγής, που απέσυρε στη διάρκεια της πρώτης του θητείας τη χώρα του από τη Συμφωνία του Παρισιού για το Κλίμα (2015), από τον στόχο δηλαδή να περιοριστεί η αύξηση της παγκόσμιας θερμοκρασίας στον 1,5°C.

Ο Ντόναλντ Τραμπ έχει ήδη ανακοινώσει ότι μία από τις πρώτες του ενέργειες θα είναι να επιτρέψει πάλι την άντληση πετρελαίου στον Αρκτικό Κύκλο στην Αλάσκα. Κι ένα αγαπημένο του προεκλογικό σύνθημα έλεγε: «Γεωτρήσεις, baby, γεωτρήσεις».

«Ο χρόνος μας τελειώνει»

«Παίζουμε με τη φωτιά· αλλά δεν μπορούμε να συνεχίσουμε να παίζουμε με τη φωτιά.

Ο χρόνος μας τελειώνει» επισήμανε από την πλευρά του το προφανές ο γ.γ. του ΟΗΕ, Αντόνιο Γκουτέρες.

Σύμφωνα με το Περιβαλλοντικό Πρόγραμμα του ΟΗΕ, ακόμα και αν τηρούνταν οι υποσχέσεις περιορισμού των εκπομπών CO2 που έχουν δώσει οι χώρες με ορίζοντα το 2030, η παγκόσμια θερμοκρασία θα όδευε προς μια καταστροφική αύξηση της τάξης των 2,6°C-2,8°C.

Επειδή όμως δεν τηρούνται, οδεύει προς μια αύξηση της τάξης των 3,1°C. Και όλοι είδαμε, και στην Ισπανία πρόσφατα και στην Αττική το καλοκαίρι, τι σημαίνει μια αύξηση μόλις 1,3°C.

Θεωρητικά, οι φετινές συνομιλίες εκπροσώπων κάπου 200 χωρών θα επικεντρωθούν στο πώς θα χρηματοδοτηθεί η «απομάκρυνση από το πετρέλαιο και το φυσικό αέριο» – αυτός ο ασαφής στόχος που συμφωνήθηκε τελικά στην περσινή COP28 στο Ντουμπάι, ακόμα ένα πετροκράτος, έπειτα από τρεις δεκαετίες συνομιλιών.

Χώρες απολυταρχικές

(σύμφωνα με το ΕΔΑΔ, το Αζερμπαϊτζάν έχει παραβιάσει την Ευρωπαϊκή Σύμβαση για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα 263 φορές από το 2001) και διεφθαρμένες (το Αζερμπαϊτζάν κατατάσσεται τακτικά κοντά στις τελευταίες θέσεις του Δείκτη Αντίληψης της Διαφθοράς της Διεθνούς Διαφάνειας) κάνουν ότι κόπτονται και αναλαμβάνουν για δύο εβδομάδες επικεφαλής της παγκόσμιας προσπάθειας αντιμετώπισης της κλιματικής κρίσης: υπάρχει ήδη όρος για αυτό το φαινόμενο, λέγεται greenwashing, πράσινο ξέπλυμα.