Του Αχιλλέα Ροδίτη

Το Δημογραφικό εξελίσσεται στον μεγάλο εχθρό που πάνω απ’ όλα και απ’ όλους πρέπει να αντιμετωπιστεί όσο ακόμα μένουν ανοιχτά τα περιθώρια.

Προ ημερών ο πρώην γενικός γραμματέας του υπουργείου Δικαιοσύνης, Διδάκτωρ Νομικής και Τομεάρχης Προστασίας του Πολίτη στο ΠΑΣΟΚ, Μαρίνος Σκανδάμης, χαρακτήρισε το Δημογραφικό ως τον «Μαρασμό του έθνους». Επισημαίνοντας ότι η πρόσφατη απογραφή αποκάλυψε αυτό που εδώ και καιρό γνωρίζαμε, δηλαδή την τραγική μείωση του πληθυσμού της χώρας. Υπογραμμίζοντας ότι το ζήτημα αναδεικνύεται στο σημαντικότερο πρόβλημα μας, «δηλαδή, στο μεγάλο εθνικό μας ζήτημα», ανέφερε εμφατικά. Επειδή αφορά, όπως σημειώνει, την ίδια την ύπαρξη του έθνους, την γεωπολιτική ισχύ του, αλλά αγγίζει άμεσα όλη τη δομή της κοινωνίας από την οικονομική – παραγωγική ευρωστία της ως τις ασφαλιστικές παροχές και τα συνταξιοδοτικά δικαιώματα. Εν ολίγοις, τόσο άμεσο και ζωτικής σημασίας είναι το θέμα.

Αλλά και ένα ακόμη στέλεχος του ΠΑΣΟΚ, η ιατρός Κατερίνα Σολωμού, χαρακτήρισε το Δημογραφικό ως την «Μεγάλη βόμβα για το παρόν και το μέλλον της χώρας». Δίνοντας έμφαση στα δυσοίωνα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ που, όπως είπε, «διολισθαίνουν επικίνδυνα για την πληθυσμιακή πορεία της χώρας στις ερχόμενες δεκαετίες» και εφιστώντας την προσοχή στις τεράστιες κοινωνικές ανακατατάξεις που θα προκληθούν αλλά και στη φυγή εργαζομένων στο εξωτερικό, δηλαδή ένα νέο κύμα μεταναστών μετά από αυτό που η Ελλάδα έζησε στα μνημονιακά χρόνια. «Όσα συζητάμε σήμερα για την οικονομία, την κοινωνία, το κράτος, και το μέλλον, σε λίγες δεκαετίες δεν θα έχουν πια καμία σημασία, σε μία χώρα χωρίς ενεργό, οικονομικά και αναπαραγωγικά, πληθυσμό», κατέληγε στην επισήμανση της.

Ο ΠΛΗΘΥΣΜΟΣ ΜΕΙΩΘΗΚΕ

ΜΙΣΟ ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΟ ΤΟ 2011-2020

Μέσω της «Πολιτείας» σήμερα ο πρόεδρος του Συλλόγου των Ελλήνων Ανέργων Πτυχιούχων & Μέλος στο Διοικητικό Συμβούλιο του Ινστιτούτου Εργασίας της ΓΣΕΕ, Γιώργος Δημητριάδης, συνεισφέρει σοκαριστικά στοιχεία για τη σκληρή πραγματικότητα που βιώνουμε και ίσως παραβλέπουμε μπρος στα πιο θορυβώδη θέματα της επικαιρότητας ή τα πιο κατεπείγοντα προβλήματα της καθημερινότητας.

Λέγοντας ότι:

«Από το 1980 έχει ξεκινήσει η μείωση του πληθυσμού στην  Ελλάδα και σήμερα προβάλλεται στις πρώτες θέσεις υπογεννητικότητας. Σύμφωνα με την ΕΛΣΤΑΤ, τη δεκαετία 2011-2020 μειώθηκε ο πληθυσμός κατά 450.000, ενώ μέχρι το 2040 θα υπάρξουν 950.000 περισσότεροι θάνατοι από ότι γεννήσεις. Και το ισοζύγιο θανάτων-γεννήσεων θα είναι αρνητικό μέχρι και το 2050».

Με αφορμή τα παραπάνω ο ίδιος σχολιάζει:

«Δυστυχώς την τελευταία δεκαετία  λόγω της οικονομικής κρίσης και λόγω της μετανάστευσης πολλών νέων ανθρώπων στο εξωτερικό τα ποσοστά αυξήθηκαν ακόμα περισσότερο και ραγδαία. Η ανεργία, οι επισφαλείς συνθήκες εργασίας, η ανησυχία για το μέλλον μέσω μιας πανδημίας, μιας ενεργειακής κρίσης και ακρίβειας, έχει κάνει τους νέους έρμαια μιας καθημερινότητας που σκοτώνει την αξιοπρέπεια τους, τα όνειρα τους και κυρίως την ελπίδα για ζωή. Καθώς αδυνατούν πλέον να δημιουργήσουν δική τους οικογένεια κι είναι ακατόρθωτο να ανταποκριθούν στο υψηλό οικονομικό κόστος και τις αυξημένες οικονομικές απαιτήσεις».

ΟΙ ΝΕΟΙ ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΟΝΤΑΙ

Είναι γεγονός ότι στην Ελλάδα του σήμερα μόλις το 1/3 των ανθρώπων που βρίσκονται σε αναπαραγωγική ηλικία εργάζεται. «Επιπλέον, η ελλιπής πολιτική για τα νέα ζευγάρια εν μέσω μη επαρκούς κοινωνικής πρόνοιας και ασφάλειας, φειδωλής μέριμνας και εισοδηματικής υποστήριξης αλλά και αδυναμίας προστασίας της μητρότητας, δυσχεραίνουν περισσότερο την απόκτηση παιδιών», προσθέτει ο κ. Δημητριάδης.

Όταν όμως η ανάπτυξη μιας χώρας εξαρτάται από τους εργαζομένους, αποτελεί προαπαιτούμενο να υπάρχουν περισσότεροι οικονομικά ενεργοί πολίτες. «Με άλλα λόγια, πρέπει να ενταχθεί στην αγορά εργασίας το νεανικό ανθρώπινο δυναμικό και παράλληλα να γεννιούνται κάθε χρόνο περισσότερα παιδιά», συμπληρώνει ο εκπρόσωπος της ΓΣΕΕ.

Τονίζοντας ότι σε κάθε άλλη περίπτωση δεν μπορούν να διατηρηθούν υψηλοί ρυθμοί ανάπτυξης, γεγονός που συμπαρασύρει το ΑΕΠ. Και η μείωση της παραγωγικότητας στην εργασία με την αποδυνάμωση του εργατικού δυναμικού θα έχουν δυσμενείς επιπτώσεις στην οικονομία και την κοινωνία.

Ήδη, όπως τονίζεται, το ποσοστό του πληθυσμού που εργάζεται στην Ελλάδα είναι πολύ χαμηλό σε σχέση με τις άλλες Ευρωπαϊκές χώρες, «γι’ αυτό η Ελλάδα καταλαμβάνει μια από τις πρώτες θέσεις της κατάταξης στην ανεργία των νέων σύμφωνα με τη Eurostat».

ΤΙ ΠΡΟΤΕΙΝΕΤΑΙ

Ερ: Ποιο όμως μπορεί να είναι το αντίδοτο στη «νόσο» της μείωσης του πληθυσμού και δη των εργαζομένων της πιο παραγωγικής ηλικίας;

Απ:  Χρειαζόμαστε ένα ισχυρότερο και πιο στοχευμένο κοινωνικό κράτος, ένα διαφορετικό παραγωγικό μοντέλο που θα στοχεύει στη νέα γενιά, δίνοντάς της τη δυνατότητα της ισότιμης συμμετοχή στην αγορά εργασίας. Με την ένταξη των νέων στην αγορά εργασίας θα παραχθεί πλούτος στη χώρα, ο οποίος θα διαχυθεί στην κοινωνία. Σήμερα το μοντέλο αυτό αφορά λίγους, ενώ αφήνει στο περιθώριο την πιο παραγωγική ηλικιακή ομάδα. Πρέπει λοιπόν να ληφθούν άμεσα γενναία μέτρα στήριξής για τη νέα γενιά που να αφορούν κυρίως την απασχόληση, την περίθαλψη, τη στέγη, και το φορολογικό σύστημα ώστε να παραμείνουν οι νέοι στη χώρα μας και να διεκδικήσουν ένα καλύτερο επίπεδο ζωής.

Ερ:  Ποια μέτρα θεωρούνται αναγκαία;

Απ:  Νέες και μόνιμες θέσεις εργασίας με ασφαλιστική κάλυψη και σταθερό ωράριο. Κίνητρα στους νέους να δημιουργήσουν τις δικές τους επιχειρήσεις στην περιοχή τους. Μείωση της φορολογίας και γραφειοκρατίας για τους νέους. Στήριξη των γυναικών στην αγορά εργασίας (τώρα το ποσοστό συμμετοχής τους είναι 44,5%, το  χαμηλότερο στην Ευρωπαϊκή Ένωση, γι’  αυτό και θα πρέπει να υπάρξει άμεση προστασία των δικαιωμάτων των γυναικών με μεγαλύτερες άδειες τοκετού και ελαστικά ωράρια, για να μπορούν να παραμένουν στην αγορά εργασίας). Ειδικές άδειες μητρότητας αλλά και πατρότητας, όπως και ενίσχυση των επιδομάτων των παιδιών. Προσπάθεια αποκέντρωσης με προγράμματα οικονομικής ανάπτυξης της υπαίθρου, ώστε να μειωθεί η εσωτερική μετανάστευση. Ειδική μέριμνα για τις πολύτεκνες οικογένειες. Δυνατότητα κοινωνικής κατοικίας από το κράτος στα νέα ζευγάρια. Να μπορούν να νοικιάζουν σπίτια σε χαμηλές τιμές και έτσι να αποκλιμακωθούν τα ενοίκια. Σήμερα οι κατοικίες αυτές ανέρχονται μόλις στις 100 ενώ στην Πορτογαλία φτάνουν τις 26.000!

Από την έντυπη έκδοση της Αχαϊκής Πολιτείας: