Του Νίκου Αντωνόπουλου, τ. Αντιδημάρχου Πατρέων

Μέσα σε λίγες ημέρες έφυγαν από τη ζωή δυό σημαντικές προσωπικότητες της Αχαΐας.

Μόλις χθες η Βάσω Παπανδρέου, που είχε αποσυρθεί διακριτικά από τα κοινά.

Η Βάσω  Παπανδρέου ήταν η πιό ισχυρή γυναίκα πολιτικός της χώρας, ιδιαίτερα αποτελεσματική  και χωρίς να αρέσκεται σε φανφάρες ή τυμπανοκρουσίες.

Έδρασε αποφασιστικά για την επίλυση πολλών σοβαρών προβλημάτων της Ελλάδας,  σε όποιο υψηλό πόστο κι αν υπηρέτησε, ως Επίτροπος της ΕΟΚ  για τις Κοινωνικές Υποθέσεις, Υπουργός Ανάπτυξης, Εσωτερικών,  Δημοσίων  Έργων κ.α.

Αλλά και στην Αχαΐα , πρόσφερε πολλά  και αθόρυβα, ενδεικτικά δε αναφέρω μερικά.

Πρωταγωνίστησε  για  στην επιτάχυνση ολοκλήρωσης της Ζεύξης Ρίου-Αντιρρίου, που εγκαινίασαν και διαφημίσθηκαν άλλοι με μηδαμινή συνεισφορά.

Το ίδιο επέτυχε και με τα υστερούντα Ολυμπιακά Έργα.

Προώθησε  την ολοκλήρωση της Μεγάλης Περιμετρικής της Πάτρας και τον Αυτοκινητόδρομο Κορίνθου-Πατρών που είχε καθηλωθεί ενώ μεγάλα τους τμήματα  κινδύνευαν με κατάρρευση.

Ως Επίτροπος της ΕΟΚ βοήθησε, όποτε χρειάσθηκε το Δήμο Πατρέων και συνέβαλλε σε πολλές ευρωπαϊκές ενισχύσεις υπέρ της πόλεως, επί δημαρχίας Α. Καραβολα.

Παρά τις ισχυρές πιέσεις που δεχόταν, από αδηφάγα ιδιοτελή συμφέροντα  παραχώρησε ως αρμόδια υπουργός στο Δήμο Πατρέων το 1998 ένα τεράστιο ανεκτίμητο δώρο.

Τα 310 στρέμματα του έλους της Αγυιάς, της Πλαζ  και του Κάμπινγκ, που ανήκαν ιδιοκτησιακά στο δημόσια και τον ΕΟΤ.

Θέσπισε ειδικό τέλος στο Καζίνο του Ρίου υπέρ του Δήμου Πατρέων.

Μετά τις μεγάλες θανατηφόρες πλημμύρες του Γλαύκου και του Διακονιάρη, ανέλαβε  με ρητή εντολή του Πρωθυπουργού Σημίτη και  ξελάσπωσε τα  αποτελματωμένα επί δεκαετίες περιώνυμα αυτά έργα.

Βοήθησε όσο κανείς άλλος τον Δήμο Αιγίου και το αποφασιστικό  Δήμαρχο Αλέκο Μέγαρη, να ολοκληρώσουν από τους πρώτους δήμους της χώρας το αποχετευτικό  του δίκτυο τον βιολογικό καθαρισμό στη Μυρτιά, το 1989,  όταν η Πάτρα  βρισκόταν σε μηδενικό σημείο και συναντούσε λυσσώδεις αντιδράσεις που ευτυχώς υπερβήκαμε.

Προγραμμάτισε, βελτίωσε και ολοκλήρωσε, το νέο δρόμο Ακράτας-Ζαρούχλας  προς Τσιβλό που ήταν αποκομμένος επί χρόνια από τις κατολισθήσεις.

Ίσως και ένα τάμα για το προγονικό χωριό της την ορεινή  Βαλιμή  που ποτέ δεν ξέχασε.

Ήταν ικανή και αποτελεσματική σε όσα σοβαρά θέματα χειρίσθηκε. Αν και πρώτη βουλευτής της Β’ Αθηνών, ενδιαφέρθηκε ιδιαίτερα για την πληγείσα από την αποβιομηχάνιση και μαζική ανεργία Αχαΐα. Δυστυχώς από τότε η περιοχή μας,  παραμένει πολύ εξασθενημένη πολιτικά και αναπτυξιακά

Οι διάφοροι ελάσσονες υφυπουργοί, δεν μπορούν σήμερα  να προσφέρουν ουσιωδώς το παραμικρό, στη χειμαζόμενη περιφέρειά μας. Ούτε υπάρχει φυσικά σοβαρή κυβερνητική πολιτική όταν οι δρόμοι Πούντας-Καλαβρύτων και Πατρών – Καλαβρύτων μένουν ημιτελείς και άκρως επικίνδυνοι  επί δεκαετίες.

Δυστυχώς η Περιφέρειά μας και ιδίως η Αχαΐα στερούνται αξιόπιστης και ισχυρής εκπροσώπησης στα κέντρα κυβερνητικής και περιφερειακής ισχύος.

Συνέπεια αυτής της αδυναμίας είναι να σβήνουν την καλή ιδέα τις φιλοκυβερνητικής περιφέρειας για τα μεγάλα κοινωφελή ενεργειακά πάρκα Μεσολογγίου και Πηνειού.

Την άρδευση της Δυτικής Αχαίας, την ολοκλήρωση του σιδηροδρομικού δικτύου και την πλήρη αεροπορική ανάπτυξη του Αεροδρομίου του Αράξου.

Ο ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΑΛΟΓΕΡΟΠΟΥΛΟΣ

Πριν από τη Βάσω Παπανδρέου, έφυγε απρόσμενα, ο έμπειρος, πρωτοβουλιακός και δημιουργικός Δήμαρχος Αιγιάλειας Δημήτρης Καλογερόπουλος, που μαζί με τους πολύ άξιους συνεργάτες του, επιτέλεσαν σημαντικό ανορθωτικό έργο στον υπέροχο αλλά σχεδόν διαλυμένο Δήμο του.

Παρέλαβαν μια  Αιγιάλεια που επί μια 20ετία ήταν  πνιγμένη,  μέσα σε δεκάδες χιλιάδες τόνους  σκουπιδιών, σε οικονομικά ελλείμματα και λύματα, χωρίς ύδρευση και αποχέτευση, αναπλάσεις, όραμα και προοπτική

Αυτά συνέβαιναν λόγω κακοδιοίκησης, σε μια από τις πιο χαρισματικές περιοχές της χώρας με μεγάλο πολιτισμό και μοναδική φυσική ομορφιά.

Ένα πολύτιμο αναξιοποίητο διαμάντι στο στέμμα της  ονειρικής Ελλάδας..

Οι διάδοχοί του θέλω να πιστεύω, ομονοούντες και συλλογικά δρώντες, πως θα συνεχίσουν και θα αναβαθμίσουν ακόμη πιο ψηλά, το οφειλόμενο έργο που τόσο έχει ανάγκη η Αιγιάλεια, όπως εύστοχα και εύψυχα τόνισε, στον επικήδειο αποχαιρετισμό του,  ο πολλά υποσχόμενος ερευνητής επιστήμονας γιός του Κώστας.

Αυτά τα λίγα θέλησα  να τονίσω, ως ένα φόρο τιμής απέναντι σε δυό τόσο σημαντικά δημόσια πρόσωπα, όχι από  κάποιο κομματικό καθήκον ή μια προσωπική υποχρέωση  αλλά ως μια ειλικρινή μαρτυρία και  ανάγκη προβολής, των δύο αυτών καλών παραδειγμάτων και σοβαρών πολιτικών προσώπων, που τόσο μεγάλη και δραματική έλλειψη έχουν η Αχαΐα και η Δυτική Ελλάδα λόγω απουσίας σοβαρού κυβερνητικού ενδιαφέροντος, ώστε να ανακάμψουν και να αναδειχθούν στο επίπεδο που τους αξίζει.