Τα χιονισμένα κατάλευκα βουνά του έγιναν άγονα καθώς, χρόνο με το χρόνο, η χιονόπτωση μειωνόταν. Οι πηγές και τα ρέματά του εξαφανίστηκαν και όταν έβρεξε, τα χωράφια πλημμύρισαν και τα σπίτια χάθηκαν στη λάσπη.

Οι κάτοικοι του ιστορικού αυτού χωριού των Ιμαλαΐων άρχισαν να φεύγουν εγκαταλείποντας έναν τόπο που άλλαξε δραματικά από την κλιματική κρίση.

Ένα μεταβαλλόμενο κλίμα

Οι ορεινές περιοχές του Χίντου Κους και των Ιμαλαΐων – που εκτείνονται από το Αφγανιστάν έως τη Μιανμάρ – διαθέτουν περισσότερο πάγο από οπουδήποτε αλλού εκτός της Αρκτικής και της Ανταρκτικής. Οι παγετώνες τους τροφοδοτούν μεγάλα ποτάμια που συντηρούν 240 εκατομμύρια ανθρώπους στα βουνά και ακόμη 1,65 δισεκατομμύρια κατοίκους στους πρόποδες.

Οι περιοχές που βρίσκονται σε τόσο μεγάλο υψόμετρο όμως υφίστανται τις επιπτώσεις των υψηλών θερμοκρασιών ταχύτερα από τις πεδινές περιοχές. Οι παγετώνες υποχωρούν και ο πάγος λιώνει, καθώς οι χιονοπτώσεις λιγοστεύουν, σύμφωνα με το Διεθνές Κέντρο για την Ολοκληρωμένη Ορεινή Ανάπτυξη ή ICMOD, που εδρεύει στο Κατμαντού.

Το Κούνγκα Γκουρούνγκ είναι ένα από τα πολλά χωριά που βρίσκονται στα Ιμαλάια και βιώνουν ήδη τις μη αναστρέψιμες επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής.

«Μετακομίσαμε επειδή δεν υπήρχε νερό. Χρειαζόμαστε νερό για να πιούμε και να καλλιεργήσουμε. Αλλά δεν υπάρχει εκεί. Τρία ρυάκια υπήρχαν και τα τρία στέρεψαν», όπως ανέφερε ο 54χρονος Γκουρούνγκ, μιλώντας στο Associated Press.

Η κλιματική κρίση αλλάζει αθόρυβα και μεθοδικά τον τρόπο με τον οποίο οι άνθρωποι έμαθαν να ζουν και να εργάζονται, αναδιαμορφώνοντας τη γεωργία, την πρόσβαση στο νερό και τα καιρικά πρότυπα, όπως επεσήμανε από την πλευρά του ο καθηγητής ανθρωπογεωγραφίας στο Πανεπιστήμιο του Έξετερ, Νιλ Άτζερ.

Κοινότητες αναγκάζονται να μετακινηθούν

Σε όλο τον κόσμο, τα ακραία καιρικά φαινόμενα λόγω της κλιματικής αλλαγής αναγκάζουν τις κοινότητες να μετακινηθούν, είτε πρόκειται για ισχυρές τροπικές καταιγίδες στις Φιλιππίνες και την Ονδούρα , είτε για ξηρασία στη Σομαλία είτε για δασικές πυρκαγιές στην Καλιφόρνια .

Το χωριό Σαμτζούνγκ όμως δεν είναι η μόνη κοινότητα που θα πρέπει να ξεκινήσει από το μηδέν μια νέα ζωή και να χτίσει ένα νέο τόπο, όπως σημείωσε η ειδική σε θέματα μετανάστευσης, Αμίνα Μαχαργιάν Amina Maharjan. Ορισμένα χωριά μετακινούνται μόνο σε μικρή απόσταση, αλλά «η λειψυδρία γίνεται χρόνια».

Η υποχώρηση των παγετώνων αποτελεί την πιο απτή και άμεση απόδειξη της κλιματικής κρίσης. Έως και το 80% του όγκου των παγετώνων στο Χίντου Κους και τα Ιμαλάια θα μπορούσε να εξαφανιστεί αυτόν τον αιώνα, εάν οι εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου δεν μειωθούν δραστικά, προειδοποίησε μια έκθεση του 2023.

Δεν έχει χιονίσει στο Άνω Μάστανγκ εδώ και τρία χρόνια, γεγονός που αποτελεί τρομερό πλήγμα για όσους ζουν και καλλιεργούν σε χωριά μεγάλου υψομέτρου. Η χιονόπτωση παραδοσιακά καθορίζει το πότε φυτεύονται οι καλλιέργειες κριθαριού, φαγόπυρου και πατάτας και επηρεάζοντας την υγεία των βοσκοτοπιών.

Για τον Σαμτζούνγκ, η ξηρασία ξεκίνησε γύρω στις αρχές του αιώνα. Τα παραδοσιακά σπίτια από λάσπη που χτίστηκαν για ένα ξηρό, κρύο και ορεινό κλίμα κατέρρευσαν καθώς οι βροχές των μουσώνων έγιναν πιο έντονες. Οι απότομες πλαγιές και οι στενές κοιλάδες της περιοχής μετατρέπουν τη βροχή σε ορμητικό νερό που καταστρέφει σπίτια και γεωργικές εκτάσεις, πυροδοτώντας ένα κύμα μετανάστευσης που ξεκίνησε πριν από μια δεκαετία.

Εύρεση χώρου για ένα νέο χωριό

Η μετακίνηση ενός χωριού — ακόμη και ενός με λιγότερους από 100 κατοίκους όπως το Σαμτζούνγκ— δεν ήταν απλή υπόθεση. Χρειάζονταν πρόσβαση σε νερό και κοντινές κοινότητες για να βρεθεί καταφύγιο στην περίπτωση φυσικών καταστροφών. Η μετανάστευση κοντά σε ελικοειδείς ορεινούς δρόμους θα επέτρεπε στους χωρικούς να εμπορεύονται τις καλλιέργειές τους και να επωφελούνται από τον αυξανόμενο τουρισμό.

Οι κάτοικοι θυμούνται πόσο δύσκολο ήταν να ξεκινήσουν από την αρχή. Οι οικογένειές τους πέρασαν χρόνια μαζεύοντας υλικά για να χτίσουν νέα σπίτια από λάσπη με φωτεινές τενεκεδένιες στέγες στις όχθες του ποταμού Κάλι Γκαντάκι, σχεδόν 15 χιλιόμετρα μακριά. Κατασκεύασαν καταφύγια για ζώα και κανάλια για να φέρουν νερό στα σπίτια τους. Μόνο τότε μπορούσαν να μετακομίσουν.

Θέλουν όμως να επιστρέψουν στον τόπο τους. Τους λείπει το παλιό τους σπίτι.

«Είναι ο τόπος καταγωγής μας. Θέλουμε να επιστρέψουμε. Αλλά δεν νομίζω ότι θα είναι ποτέ δυνατό» λένε στο Associated Press.