ΣΤΟ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΟ ΕΠΟΠΤΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΤΟΥ ΠΡΟΤΥΠΟΥ ΛΥΚΕΙΟΥ

Έπειτα από μία μακρά πορεία συμμετοχής του Απόστολου Καπρούλια στα συνδικαλιστικά όργανα των εκπαιδευτικών, (Πρόεδρος των Ιδ. Εκπαιδευτικών ν. Αχαΐας, Αντιπρόεδρος της ΕΛΜΕ Ζακύνθου, Μέλος των Υπηρεσιακών Συμβουλίων -ΠΥΣΔΕ Κεφαλονιάς και ΑΠΥΣΔΕ Ιονίων Νήσων), ήρθε τώρα, με την μετάθεσή του στην Πάτρα, και η επιλογή του, ως Τακτικού Μέλους με θητεία, στο Επιστημονικό Εποπτικό Συμβούλιο του Προτύπου Γενικού Λυκείου Πατρών.

Είναι, αναμφίβολα, άξια λόγου η αναφορά στο πρόσωπό του, στο οποίο η «Πολιτεία» έχει αναφερθεί ξανά ζητώντας και καταγράφοντας τις πάντα τεκμηριωμένες και με καθαρότητα  επιστημονικές του απόψεις κυρίως σε θέματα που αφορούν την Παιδεία. Καθότι πρόκειται για έναν εκπαιδευτικό ο οποίος συνδυάζει άριστα την συνδικαλιστική με την επιστημονική του δράση.

Να σημειωθεί ότι η επιλογή των Μελών στα Επιστημονικά αυτά Συμβούλια πραγματοποιείται με απόφαση της Διοικούσας Επιτροπής των Προτύπων και των Πειραματικών Σχολείων του Υπουργείου Παιδείας, Θρησκευμάτων και Αθλητισμού, κατόπιν σχετικής προκήρυξης. Η διαδικασία περιλαμβάνει την, ανά Περιφερειακή Διεύθυνση Εκπαίδευσης, βαθμολογική αποτίμηση των ακαδημαϊκών, των διδακτικών και των παιδαγωγικών προσόντων των υποψηφίων, από τους οποίους και επιλέγονται δύο εκπαιδευτικοί του σχολείου ως Τακτικά και δύο ως Αναπληρωματικά Μέλη.

Στο Επιστημονικό Εποπτικό Συμβούλιο συμμετέχουν, πέραν των δύο εκπαιδευτικών του σχολείου, ένας/μία Καθηγητής/τρια Πανεπιστημίου ως Πρόεδρος, ο/η Σύμβουλος Παιδαγωγικής Ευθύνης του σχολείου και ο/η Διευθυντής/ντρια της σχολικής μονάδας. Όπως μάλιστα και ο Απόστολος Καπρούλιας επεσήμανε σε σχετική ερώτησή μας για την λειτουργία των ΕΠ.Ε.Σ., «πρόκειται για έναν επιτυχημένο θεσμό, ο οποίος επικυρώνει την αυτοδυναμία των σχολικών αυτών μονάδων, συνδράμει στην βελτιστοποίηση της διαδικασίας λήψης των αποφάσεων, ενθαρρύνει την καινοτομία και την έρευνα. Με άλλους όρους, διαμορφώνει τις προϋποθέσεις ανάπτυξης της εκπαιδευτικής αριστείας και, κατά αυτόν τον τρόπο, επιβεβαιώνει με τον πλέον προφανή τρόπο την ανάγκη –και από αυτήν την άποψη- της εδραίωσης στους σχολικούς οργανισμούς ενός συμμετοχικού μοντέλου ηγεσίας και διοίκησης».