Εκτός από το μάζεμα των ελιών, η έλλειψη σε εργάτες γης απειλεί συνολικά την αγροτική παραγωγή στο άμεσο μέλλον
Του Αχιλλέα Ροδίτη
Σε ευθεία απειλή για όλη την αγροτική δραστηριότητα εξελίσσεται η έλλειψη εργατών γης, που σε επίπεδο Αχαΐας η «Πολιτεία» έχει εντοπίσει και αναδείξει εδώ και πολύ καιρό.
Το πρόβλημα συνεχίζει να υπάρχει και να ταλανίζει τον αγροτικό τομέα της περιοχής. Είναι δε, χαρακτηριστικό το γεγονός ότι ακόμα κι αν φτάσαμε στα μισά του Γενάρη, ούτε οι… μισές ελιές δεν έχουν μαζευτεί ακόμα, με την χονδρική τιμή πώλησης του ελαιολάδου να έχει ήδη ξεπεράσει την αντίστοιχη περυσινή.
Συνήθως η διαδικασία του μαζέματος είχε ολοκληρωθεί το αργότερο προς τα τέλη Νοεμβρίου με αρχές Δεκέμβρη, όμως φέτος είναι ακόμα σε εξέλιξη. Ιδιοκτήτες ελαιόδεντρων κάνουν αγώνα δρόμου για να συγκεντρώσουν το επαρκές ανθρώπινο δυναμικό και επειδή οι διαθέσιμοι εργάτες είναι δυσεύρετοι αφενός πληρώνουν μεγαλύτερα μεροκάματα σε σχέση με προηγούμενες περιόδους, αφετέρου αναγκάζονται να περιμένουν την… σειρά τους, αφού τηρείται προτεραιότητα λόγω της αυξημένης ζήτησης.
«Είναι γεγονός ότι οι ελιές φέτος έμειναν αμάζευτες», δηλώνει ο Τομεάρχης Αγροτικής Ανάπτυξης του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝ.ΑΛ. και Πρόεδρος του Γεωτεχνικού Επιμελητηρίου Πελοποννήσου και Δυτικής Στερεάς Ελλάδας κ. Θανάσης Πετρόπουλος, επιβεβαιώνοντας πλήρως το μέγεθος του προβλήματος. Ενός προβλήματος που φυσικά δεν αφορά μόνο τις ελιές, αλλά συνολικά όλη την αγροτική παραγωγή. Γι’ αυτό κρούει ταυτόχρονα τον κώδωνα του κινδύνου για όσα επίκεινται να συμβούν βραχυπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα, εάν, όπως λέει, δεν επιλυθεί οριστικά και αποτελεσματικά το πρόβλημα της έλλειψης εργατών γης.
Προϊδεάζει, δηλαδή, για το τι θα σημάνει η έλλειψη «χεριών» για τις καλλιέργειες, όσο οδεύουμε προς την άνοιξη και το καλοκαίρι. Καθώς είναι ορατός ο κίνδυνος, τεράστιες ποσότητες προϊόντων να μείνουν αμάζευτες στα χωράφια, (ό,τι συνέβη και πέρυσι αλλά σε μικρότερη κλίμακα), ενώ η έλλειψη εργατών θα οδηγήσει στην αύξηση του κόστους συγκομιδής, με συνέπεια να καταντά ασύμφορη για τους παραγωγούς.
ΠΡΟΒΛΕΠΕΤΑΙ Η ΕΙΣΟΔΟΣ 5.000 ΕΡΓΑΤΩΝ ΓΗΣ
Θ. Πετρόπουλος: «θα είναι… σταγόνα στον ωκεανό»
Ως γνωστόν, προς κύρωση στη Βουλή κατατέθηκε η συμφωνία Ελλάδας – Αιγύπτου για την εποχική απασχόληση στον πρωτογενή τομέα 5.000 εργατών γης. Με την υπό κύρωση συμφωνία καθορίζονται οι όροι εισόδου και διαμονής των πολιτών της Αραβικής Δημοκρατίας της Αιγύπτου στην Ελλάδα, με σκοπό την απασχόλησή τους στον αγροτικό τομέα.
Η συμφωνία υπεγράφη στο Κάιρο, στις 22 Νοεμβρίου 2022, από τον αναπληρωτή υπουργό Εξωτερικών, Μιλτιάδη Βαρβιτσιώτη και τον Αιγύπτιο βοηθό υπουργό Εξωτερικών, Ίχαμπ Νασρ. Περιλαμβάνει όλες τις απαιτούμενες προβλέψεις που επιτρέπουν αφενός στους Έλληνες εργοδότες του αγροτικού τομέα να έχουν τη δυνατότητα να μετακαλούν ετησίως εργάτες γης από την Αραβική Δημοκρατία της Αιγύπτου για την κάλυψη των αναγκών τους στον πρωτογενή τομέα, αλλά και στους πολίτες της Αραβικής Δημοκρατίας της Αιγύπτου να εισέρχονται στην ελληνική επικράτεια με σκοπό την προσωρινή διαμονή και εργασία τους.
Θυμίζουμε ότι ήδη στην Περιφέρεια Δυτικής Ελλάδας έχουν πραγματοποιηθεί στοχευμένες συσκέψεις ξεχωριστά και στις τρεις Περιφερειακές Ενότητες (Αχαΐα, Ηλεία και Αιτωλοακαρνανία) ώστε να καταγραφούν τα κενά και οι ανάγκες σε αριθμό εργατών.
Όμως για τον κ. Θανάση Πετρόπουλο, όλη η παραπάνω κινητοποίηση θα αποτελέσει «σταγόνα στον ωκεανό» καθώς, όπως επισημαίνει, οι ανάγκες πανελλαδικά είναι απείρως μεγαλύτερες. Συγκεκριμένα, υποστηρίζει ότι… μόνο για την συγκομιδή μήλων στην περιοχή Πέλλας, «απαιτούνται 20.000 εργάτες» και ότι σε όλη την ελληνική επικράτεια ο αριθμός των αναγκών εκτινάσσεται κατ’ ελάχιστο στα 100.000 άτομα. «Ως εκ τούτου, οι 5.000 εργάτες δεν μπορούν να καλύψουν το κενό», προσθέτει.
Έφυγαν 220.000 εργάτες από την Ελλάδα!
Όπως προσφάτως έχει αποκαλύψει ο Πρόεδρος του ΓΕΩΤΕΕ Πελοποννήσου και Δυτικής Στερεάς Ελλάδας την τελευταία διετία έχουν αποχωρήσει από την χώρα μας περισσότεροι από 220.000 αλλοδαποί εργάτες. Και δεν είναι ότι η συντριπτική πλειοψηφία τους επέστρεψε πίσω στην πατρίδα, αλλά μετανάστευσε κεντρικότερα ή βορειότερα στην Ευρώπη, αναζητώντας καλύτερες συνθήκες δουλειάς και ευνοϊκότερους όρους διαβίωσης. Χώρες όπως η Ιταλία, η Γαλλία και η Ολλανδία, για παράδειγμα, έγιναν οι δημοφιλέστεροι προορισμοί διότι περιόρισαν τον χρόνο που χρειάζεται κάποιος για να εκδώσει άδεια παραμονής και εκμηδένισαν την ταλαιπωρία. Μόλις σε μια εβδομάδα, ένας αλλοδαπός έχει έτοιμα τα χαρτιά του! Επίσης, οι συνθήκες εργασίες είναι αναβαθμισμένες αλλά και τα μεροκάματα ακόμα μεγαλύτερα, με αποτέλεσμα το κέρδος να γίνεται πιο ελκυστικό για τους ίδιους. Έτσι, είναι λίγοι οι εργάτες που έφυγαν απ’ την Ελλάδα και γύρισαν στον τόπο τους. Οι περισσότεροι, απλώς κάλυψαν θέσεις εργασίες στην υπόλοιπη Ευρώπη.
Γιατί όχι Έλληνες;
Ο κ. Θανάσης Πετρόπουλος απαντά και σε μια ακόμα σημαντική διάσταση του όλου θέματος. Πρώτα απ’ όλα, στο «γιατί» οι κενές αγροτικές θέσεις δεν καλύπτονται από Έλληνες. Το μεγάλο εμπόδιο είναι το οικονομικό. «Διότι δεν συμφέρει» είναι η απάντηση του κ. Πετρόπουλου ο οποίος εξηγεί ότι το μεροκάματο που απαιτείται για έναν Έλληνα εργάτη καθίσταται ασύμφορο για τον παραγωγό, με δεδομένη και την «έκρηξη» του όλου κόστους παραγωγής. Ενώ το μεροκάματο σε έναν αλλοδαπό είναι σαφώς πιο προσιτό, όταν μάλιστα τα χρήματα που εισπράττει έχουν δεκαπλάσια αξία για την οικογένεια που συντηρεί πίσω στην πατρίδα του. Αλλά δεν είναι μόνο οικονομικό το θέμα. Έχει να κάνει με την τεχνογνωσία, να έχει κάποιος εμπειρία να στο να ασχοληθεί με τη δύσκολη και απαιτητική αγροτική δουλειά και να ξέρει πώς να μαζέψει καρπούς.
Από την έντυπη έκδοση της Αχαϊκής Πολιτείας:
