Γ. ΚΑΡΒΟΥΝΙΑΡΗΣ: Γιατί στηρίζω Νίκο Ανδρουλάκη

Facebook
Twitter
karvouniaris_giorgos-10

Του Γιώργου Καρβουνιάρη*

Το ΠΑΣΟΚ βρίσκεται εδώ και λίγο καιρό σε διαδικασία εσωκομματικών εκλογών για την ανάδειξη Προέδρου με αφορμή ένα ζήτημα που τέθηκε από το βράδυ των ευρωεκλογών (ή από κάποιους με όχι και τόσο επίσημο τρόπο, ακόμα και νωρίτερα) με ένα βασικό ζητούμενο: Χρειαζόμαστε ηγεσία που να μπορέσει να μας θέσει σε τροχιά εξουσίας. Να βρεθούμε δηλαδή σε δυναμική και ποσοστά αντίστοιχα με αυτά του 2009 και νωρίτερα.

Πραγματικά δε νομίζω ότι υπάρχει μέλος, φίλος ή στέλεχος του ΠΑΣΟΚ που να μη θέλει κάτι τέτοιο. Βέβαια από το 2009 μέχρι σήμερα έχουν περάσει 15 χρόνια. Μια δεκαπενταετία που το κόμμα μας φλέρταρε ακόμα και με την εξαφάνιση ενώ ήταν αδύνατο να διανοηθεί κανείς ότι θα φιλοδοξούσαμε κάτι καλύτερο από ένα ανεκτό μονοψήφιο ποσοστό.

Ακόμα και αν μέσα μας πιστεύαμε πως όλα αυτά θα αλλάξουν, όσοι είχαμε δημόσιο λόγο αποφεύγαμε να το θέσουμε ευθέως γιατί ο κίνδυνος να θεωρηθούμε αιθεροβάμονες και φαντασιόπληκτοι ήταν κάτι παραπάνω από ορατός.

Τη ίδια στιγμή ο κόσμος του ΠΑΣΟΚ, κρυβόταν στο περιθώριο της πολιτικής κονίστρας, οι σημαίες κρύφτηκαν στα μπαούλα και αντιμετωπιζόμασταν ως πιθανό συμπλήρωμα κάποιου «ισχυρού» κόμματος για ενδεχόμενη κυβερνητική συνεργασία. Τίποτε περισσότερο. Μοναδική και όχι καν αναγκαία χρησιμότητα.

Ευτυχώς αυτά ανήκουν στο παρελθόν. Με τις πρωτοβουλίες της αείμνηστης Φώφης Γεννηματά, ξεπεράσαμε τον κίνδυνο του πολιτικού θανάτου και υπό την ηγεσία του Νίκου Ανδρουλάκη βρεθήκαμε σε διψήφια ποσοστά με ανοδική πορεία. Οι σημαίες βγήκαν από τα σεντούκια και υψώθηκαν περήφανα στον ουρανό από τους φίλους του ΠΑΣΟΚ. Σταμάτησαν όλοι να μας βλέπουν ως είδος μουσειακής πολιτικής και ξανασυστηθήκαμε στην κοινωνία ανοίγοντας και πάλι τα γραφεία μας σε όλη τη χώρα με μια φρεσκάδα πολιτικού λόγου και ουσίας, φέρνοντας τις αξίες τις σοσιαλδημοκρατίας, κοντά στον πολίτη, εκλαϊκεύοντας τις προτάσεις για τις λύσεις στα αδιέξοδα που ζει.

Τον πολίτη που φιλοδοξούσε να βγει από το τέλμα και να βρει και πάλι την ελπίδα…

Να επιστρέψουμε όμως και πάλι στο αρχικό δίλημμα που μας οδήγησε στην εκλογική διαδικασία που διανύουμε.

Χρειαζόμαστε μια ηγεσία που θα μπορέσει να συσπειρώσει τον προοδευτικό κόσμο και να νικήσει τη Ν.Δ.; Φυσικά και ΝΑΙ!

Ποιος ή ποια μπορεί να υλοποιήσει καλύτερα κάτι τέτοιο; Είναι λογικό ότι σε μια τέτοια ερώτηση ο υποστηρικτής ή πολιτικός φίλος κάθε υποψηφίου θα ανέφερε τον υποψήφιο ή την υποψήφια της αρεσκείας του.

Σημασία όμως δεν έχει ποιος πιστεύει ο κάθε σύντροφος ή φίλος ότι μπορεί να υλοποιήσει κάτι τέτοιο αλλά πως αυτό μπορεί να προκύψει στην πραγματικότητα. Και στην πράξη είδαμε ότι αυτό έχει ήδη γίνει περισσότερες από μία φορές. Και αυτός που το έκανε πράξη ήταν ο Νίκος Ανδρουλάκης.

Ξεπερνώντας λοιπόν την (πραγματικά πολύ καλή και απίστευτα καλοπληρωμένη προπαγάνδα της Ν.Δ. στα ΜΜΕ «αυτός δεν κάνει») ας δούμε το πολύ πρόσφατο παράδειγμα με αφορμή την αρχειοθέτηση του σκανδάλου των υποκλοπών με απόφαση του Αρείου Πάγου.

Μέχρι τώρα η κυρίαρχη αντίληψη ήταν ότι το σκάνδαλο των υποκλοπών δεν ωφελούσε πολιτικά τον Ανδρουλάκη, παρά το γεγονός ότι υπήρξε θύμα του. Τώρα πλέον αυτό το σκάνδαλο είναι το πεδίο σύγκλισης των προοδευτικών κομμάτων στη μάχη κατά της κυβέρνησης. Με πρωτοβουλία του ΠΑΣΟΚ και του Προέδρου του που ποτέ δεν υπαναχώρησε αλλά έδωσε και συνεχίζει να δίνει έναν αγώνα απέναντι σε θεούς και δαίμονες, για το κράτος δικαίου στην Ελλάδα. Και κατάφερε να συσπειρώσει όλο τον προοδευτικό κόσμο και τις πολιτικές δυνάμεις που κάποτε λοιδορούσαν αυτό το εγχείρημα.

Σε πρώτη φάση ο Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ είχε αναγκάσει τον Πρωθυπουργό να ζητήσει συγνώμη και να αποπέμψει κορυφαίους συνεργάτες του. Τώρα συσπείρωσε την αντιπολίτευση σε μία πολιτική μάχη που δείχνει στην κοινωνία την πραγματική εικόνα μιας κυβέρνησης που βουλιάζει στα σκάνδαλα, τη συγκάλυψή τους και την απόλυτη αδιαφάνεια στο δημόσιο βίο.

Το ίδιο ακριβώς είχε κάνει ο Νίκος Ανδρουλάκης με την περίπτωση της «μονταζιέρας» στην προσπάθεια συγκάλυψης του «εγκλήματος» των Τεμπών. Η πρόταση μομφής προκάλεσε τέτοια τραύματα στη κυβέρνηση που υποχρέωσε τον Πρωθυπουργό, προκειμένου να μην φανεί πλήρως η πολιτική σήψη της κυβέρνησής του, να «ακρωτηριάσει» σημαντικότατα στελέχη της.

Έχω κι άλλα παραδείγματα αλλά νομίζω πως είναι σαφές το θέμα που θέτω. Το ΠΑΣΟΚ έχει όντως ανάγκη ηγεσίας που θα μπορέσει να το οδηγήσει σε μια νέα εποχή όπου θα ξανα-ηγηθεί του προοδευτικού κόσμου.

Και ασχέτως υποθέσεων, θεωριών και ευχολογίων, ο μόνος που έχει αποδείξει, πολύ περισσότερες από μία φορά,  πως μπορεί να το κάνει είναι ο Νίκος Ανδρουλάκης.

Ο Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ είναι ακριβώς αυτό που ζητούν (και όλα όσα ζητούν) οι σύντροφοι που ζήτησαν εκλογές και φυσικά όσοι δεν ζητήσαμε.

Και αυτό αποδεικνύεται στην πράξη!

Για το λόγο αυτό στην εσωκομματική διαδικασία, στηρίζω ανεπιφύλακτα τον Πρόεδρο Νίκο Ανδρουλάκη.

==========

*Ο Γιώργος Καρβουνιάρης είναι δημοσιογράφος, Γ.Γ. Ένωσης Συντακτών Πελοποννήσου- Ηπείρου- Νήσων, υποψήφιος βουλευτής Αχαΐας τον Μάιο και τον Ιούνιο 2023, τ. μέλος Ν.Ε. Επιτροπής Αχαΐας ΠΑΣΟΚ

Μοιραστείτε το άρθρο :

Δείτε επίσης...

Eγγραφή στο Newsletter

Scroll to Top