Ο τέως Πρόεδρος της Ένωσης Αστυνομικών Αχαΐας, Γιάννης Ταπεινός καταγγέλλει ότι… ” τη στιγμή που οι ανάγκες αστυνόμευσης αυξάνονται κατακόρυφα στην Πάτρα, είναι εκατοντάδες τα αιτήματα πατρινών αστυνομικών για μετακίνηση τους στον τόπο τους, αλλά όλα μένουν ξεχασμένα στα συρτάρια…”
Του Αχιλλέα Ροδίτη
Ούτε ένας, ούτε δύο, αλλά περισσότεροι από… τριακόσιοι ένστολοι αστυνομικοί, που κατάγονται από την Πάτρα, περιμένουν καρτερικά για να μετατεθούν στην πόλη τους, χωρίς όμως να βλέπουν «φως» στον ορίζοντα…
Στην πλειονότητα τους, υπηρετούν επί πολλά χρόνια σε διάφορα πόστα της Ελληνικής Αστυνομικής ανά την επικράτεια και απλώς κάνουν «βαριά» υπομονή αντέχοντας τις δυσκολίες της απόστασης και ελπίζοντας ότι κάποτε, επιτέλους, θα ικανοποιηθεί το ηθικά αλλά και πρακτικά δίκαιο αίτημα τους για να έρθουν στον τόπο τους.
Περιπτώσεις ποικίλες. Άλλοι παντρεμένοι με παιδιά ή άλλοι, λίγο νεότεροι σε ηλικία αλλά περίπου γύρω στα 27 με 30 χρόνων, που περιμένουν για να φτιάξουν οικογένεια, έχοντας την σύντροφο τους «πίσω» στην Πάτρα. Αναμένοντας την «σωτήρια» στιγμή της μετάθεσης, αν όχι στην Πάτρα, τουλάχιστον εντός του νομού Αχαΐας.
Την αποκάλυψη για την ύπαρξη εκατοντάδων τέτοιων αιτημάτων που είναι συσσωρευμένα και αφημένα στην τύχη τους, κάνει στην εφημερίδα «Πολιτεία» ένας γνώστης του αντικειμένου και του χώρου της ΕΛ.ΑΣ.. Ο επί σειρά πολλών θητειών τέως Πρόεδρος της Ένωσης Αστυνομικών Υπαλλήλων Αχαΐας κ. Γιάννης Ταπεινός, που με την ιδιότητα του αστυνομικού εν αποστρατεία αλλά και του παλαιού έμπειρου και «ψημένου» συνδικαλιστή στην Αστυνομία την οποία υπηρέτησε, θίγει ένα θέμα το οποίο χαρακτηρίζει ως «ένα από τα πιο ευαίσθητα» ζητήματα που απασχολούν τον αστυνομικό κλάδο.
«ΒΑΘΙΑ ΠΡΑΚΤΙΚΟ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ»
Ο ίδιος εξηγεί, «Το θέμα έχει πολύπλευρο ενδιαφέρον που αγγίζει, πιστεύω, όλη την τοπική κοινωνία, αφού δεν αφορά μόνον τους ενδιαφερόμενους προς μετάθεση αστυνομικούς, αλλά και τους πολίτες του τόπου μας, εξαιτίας των πολλών κενών που υπάρχουν στην αστυνόμευση».
«Είναι ένα ζήτημα… πρακτικό και έντονα κοινωνικό. Σκεφθείτε πώς είναι να είσαι μονίμως μακριά από την οικογένεια σου ή αν είσαι νέος να σου είναι δύσκολο έως αδύνατο αν δημιουργήσεις οικογένεια. Και σκεφθείτε πώς με ένα μισθό μπορούν να ανταπεξέλθουν αυτοί οι άνθρωποι πληρώνοντας ενοίκια και έξοδα ενώ παράλληλα πρέπει να στέλνουν χρήματα πίσω στις οικογένειες», προσθέτει ο κ. Ταπεινός.
Και υπογραμμίζει: «Μου είναι αδιανόητο να υπάρχουν πάνω από 300 αστυνομικοί και να παρακαλάνε να έρθουν στον τόπο τους αλλά αυτό να μην γίνεται, τη στιγμή που οι εδώ υπηρεσίες της ΕΛ.ΑΣ. έχουν ούτως ή άλλως τρομερές ανάγκες σε ανθρώπινο δυναμικό».
ΟΙ ΕΥΘΥΝΕΣ ΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ
Δεν παραλείπει να επιρρίψει ευθύνες στην ηγεσία του αρμόδιου υπουργείου Προστασίας του Πολίτη, δηλώνοντας με τρόπο σαφή και αιχμηρό: «Η μη λήψη απόφασης ρύθμισης ενός τέτοιου ζητήματος καταδεικνύει πλήρη αδιαφορία για το πρόβλημα καθενός ξεχωριστά αστυνομικού.
Και αυτό αποδεικνύεται περίτρανα, όταν την ίδια ώρα το υπουργείο προχωρά στην ίδρυση πολλών νέων αστυνομικών υπηρεσιών στην περιοχή μας, αλλά δεν τις επανδρώνει μέσα από μεταθέσεις αλλά με μετακινήσεις από άλλες τοπικές υπηρεσίες οι οποίες στην ουσία αποδυναμώνεται. Το είδαμε με την ΟΠΚΕ Αιγίου, το γραφείο Ενδοοικογενειακής βίας και σε πολλές ακόμα περιπτώσεις».
ΟΤΑΝ “ΣΤΡΙΜΩΧΤΗΚΕ” Ο Μ. ΧΡΥΣΟΧΟΪΔΗΣ…
Τονίζοντας επίσης ότι όταν προσφάτως ήρθε στην Πάτρα ο αρμόδιος υπουργός Τ. Θεοδωρικάκος «έπρεπε το θέμα να τεθεί επί τάπητος και να δοθεί άμεση λύση». Προς τούτο ανέφερε αντίστοιχη περίπτωση κατά τη δική του θητεία, ως συνδικαλιστής, το 2002.
Όταν ο τότε υπουργός Μ. Χρυσοχοϊδης επισκέφθηκε την Πάτρα. «Προκάλεσα ευρεία σύσκεψη φορέων και βουλευτών ώστε να δεσμευτεί ότι 60 αστυνομικοί που θα μετατίθεντο στην Κρήτη, θα έρχονταν στην Πάτρα. Όπως και τελικά έγινε, με τον υπουργό να υποχρεώνεται σε αλλαγή της αρχικής απόφαση του ενισχύοντας εν τέλει τις εδώ αστυνομικές δυνάμεις».
Από το έντυπο της Αχαϊκής Πολιτείας:
