Οι κωδικοί πρόσβασης είναι, για τους περισσότερους, τρελός μπελάς και αυτό γιατί δεν είναι εύκολο να τους θυμάσαι πάντα. Τώρα, όμως, ίσως να μην χρησιμοποιήσουμε ποτέ ξανά τους κωδικούς μας, κι αυτό φυσικά μας χαροποιεί.
Η λύση των επιστημόνων ήταν να δημιουργήσουν ένα σύστημα που θα άνοιγε αρχεία μόνο με το σωστό σύνολο γραμμάτων και θα χρησιμοποιούνταν τόσο για την ασφάλεια αρχείων όσο και για την κοινή χρήση υπολογιστικών πόρων σε μια εποχή που και τα δύο ήταν πολύτιμα και περιορισμένα.
Πλέον όμως ούτε καν οι κωδικοί δεν είναι ασφαλείς.
H τεχνητή νοημοσύνη μπορεί να σπάσει οποιοδήποτε κωδικό.
Αυτό όμως ίσχυε πάντα στην ιστορία των υπολογιστών: η μία πλευρά προσπαθεί να εξασφαλίσει ένα σύστημα ασφάλειας και η άλλη προσπαθεί να το διαπεράσει. Και για όλη σχεδόν αυτή την ιστορία, αυτή η ασφάλεια περιστρέφεται γύρω από τους κωδικούς πρόσβασης – ένα σύντομο σύνολο χαρακτήρων που απαιτούνται για την πρόσβαση.
Σήμερα, οι κωδικοί πρόσβασης εξακολουθούν να χρησιμοποιούνται στον πόλεμο και την ειρήνη, για την προστασία των ζωών και την προστασία του περιβάλλοντος Χιλιάδες χρόνια μετά, το διακύβευμα είναι εξίσου υψηλό όπως ήταν πάντα.
Με ένα πλήθος τεχνολογιών – από βιομετρικά στοιχεία, όπως οι σαρωτές δακτυλικών αποτυπωμάτων και προσώπου στα τηλέφωνα, έως νέα πρότυπα που επιτρέπουν στις συσκευές να επαληθεύουν η μία την άλλη – μπορεί τελικά να καταργήσουμε αυτήν την τεχνολογία 60 ετών.
ΜΕΛΟΣ Μ.Η.Τ. 232294