Ο Γιώργος Αγγελόπουλος απαντά στο γιατί δεν διεκδίκησε την ηγεσία της παράταξης και ασκεί δριμύ έλεγχο πεπραγμένων στην Περιφερειακή Αρχή κατηγορώντας την για «μηδέν έργο» και «λευκή κόλλα».
Του Αχιλλέα Ροδίτη
Πολλοί περίμεναν ότι ο πρώην πρόεδρος του Περιφερειακού Συμβουλίου που έχει θητεύσει ως αντιπεριφερειάρχης σε νευραλγικά πόστα, όπως σε αυτό της Ανάπτυξης και Αγροτικής Οικονομίας και σε πολλά ακόμη, θα διεκδικούσε να είναι επικεφαλής της παράταξης «ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΣΤΗΝ ΠΡΟΟΔΟ» μετά την αποχώρηση του Απόστολο Κατσιφάρα. Αντ’ αυτού δήλωσε «απλός στρατιώτης». Στην «Πολιτεία» εξηγεί το «γιατί». Αλλά παράλληλα ασκεί σφοδρή κριτική στην Περιφερειακή Αρχή μιλώντας για «επικοινωνία» και «μη έργο».
Η ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ
– Κατ’ αρχάς, γιατί δηλώσατε απλός «στρατιώτης» για την παράταξη “ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΣΤΗΝ ΠΡΟΟΔΟ” όταν κάλλιστα θα μπορούσατε να είστε ένας από τους διεκδικητές της θέσης του επικεφαλής;
Το γιατί νομίζω ήταν απολύτως ξεκάθαρο στη δήλωση μου πριν την διαδικασία ανάδειξης του νέου επικεφαλής. Μια δήλωση που χαρακτηρίζει πολιτικά κι όλη την μέχρι σήμερα διαδρομή μου στα δημόσια πράγματα. Ειδικά στο σκέλος που και εσείς επικαλείστε, αυτό του «απλού στρατιώτη», της υπηρεσίας δηλαδή στο κοινό καλό, της ενωτικής προοπτικής που ξεπερνά πρόσωπα.
Η παράταξη μας, επί δώδεκα χρόνια είχε επικεφαλής τον Απόστολο Κατσιφάρα, το έργο και το αποτύπωμα του οποίου είναι ορατό σήμερα, ειδικά σήμερα, σε κάθε γωνιά της Δυτικής Ελλάδας. Το ήθος, η πολιτική συνέπεια, η εντιμότητα, η αποτελεσματικότητα, η αδιαπραγμάτευτη διαφάνεια, ο συνθετικός και ενωτικός τρόπος λειτουργίας, όλα μαζί είναι στοιχεία ταυτισμένα με τον Απόστολο Κατσιφάρα. Και στοιχεία ταυτισμένα με την παράταξη μας.
Σήμερα επικεφαλής είναι ο Γιάννης Λύτρας. Συσπειρώνουμε, λοιπόν, τις δυνάμεις μας γύρω του και κάνουμε αυτό που πάντα κάναμε. Να υπηρετούμε το συμφέρον της κοινωνίας μακριά από προσωπικές στρατηγικές και μυωπικούς στόχους. Όλα τα υπόλοιπα κινούνται στη σφαίρα της παραπολιτικής.
Και η εποχή μας, με όλα τα δεινά που αντιμετωπίζει ο πολίτης, μ’ όλες τις δυσκολίες στην καθημερινότητα μας, δεν αφήνει καθόλου χώρο, δεν αντέχει στην παραπολιτική. Πολιτικές χρειαζόμαστε. Πολιτικές αποδοτικές, δίκαιες και με αποτέλεσμα. Αυτό λείπει σήμερα, σε κάθε επίπεδο. Και αυτό είναι που απαιτεί η κοινωνία.
– Με δεδομένο το αποτέλεσμα, ποιο θεωρείτε πως είναι το μείζον ζητούμενο και τι θα “συμβουλεύατε” τον νέο επικεφαλής;
Κατ’ αρχάς, μια παρατήρηση: Η μετάβαση στο νέο επικεφαλής της παράταξης έγινε με υποδειγματικό τρόπο, απόλυτα δημοκρατικό και σε κλίμα σύμπνοιας και συνοχής. Ο Γιάννης Λύτρας είναι ένα έμπειρο στέλεχος της Αυτοδιοίκησης. Είναι γνώστης των αναγκών και των προοπτικών της Δυτικής Ελλάδας και με το έργο του, τόσο στο παρελθόν όσο κι ως Αντιπεριφερειάρχης Υποδομών και Δικτύων, έχει δώσει τα πολιτικά του διαπιστευτήρια και έχει δοκιμαστεί στην πράξη.
Άλλα και ένα πρόσωπο που -κι αυτό είναι το σωστό- θα δώσει το δικό του πολιτικό στίγμα, τόνο και ύφος στη λειτουργία της παράταξης μας. Σε μια περίοδο, μάλιστα, που πέραν του θεσμικού ρόλου μας στο Περιφερειακό Συμβούλιο, θα πρέπει να προετοιμαζόμαστε και για την επόμενη εκλογική μάχη, σε λιγότερο από ένα χρόνο από σήμερα. Μια μάχη αλλαγής ώστε απ’ τη σημερινή στασιμότητα στην Περιφέρεια να ξαναμπούμε σε τροχιά ανάκαμψης. Να ξαναβρεί ο τόπος μας τον δρόμο και την προοπτική που έχασε το 2019.
ΚΡΙΤΙΚΗ ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΗ ΑΡΧΗ: “Άχρωμη… άοσμη… αόρατη”
– Δηλαδή, πώς θα “βαθμολογούσατε” το σημερινό επίπεδο της περιοχής; Με το χέρι στην καρδιά…
Αν θα έπρεπε με μια μόνο φράση και όχι εν είδει «βαθμού» -δεν το συνηθίζω άλλωστε- να περιγράψω τη σημερινή κατάσταση στη Δυτική Ελλάδα, θα έλεγα το εξής:
Η περιφερειακή αρχή Φαρμάκη, η τόσο δραστήρια στο κομμάτι της επικοινωνίας, η τόσο πολιτικά σπάταλη στην φιλοτέχνηση της εικόνας της, ας μας πει ποιο είναι το καινούργιο έργο που σχεδίασε, που «ωρίμασε» και προχώρησε στα τρία χρόνια της θητείας της. Να σας πω εγώ; Κανένα απολύτως.
Όλα τα έργα που διατυμπανίζει είναι έργα που ξεκίνησαν απ’ την περίοδο της δικής μας εποχής. Κανένα άλλο βήμα μπροστά. Μηδέν εις το πηλίκον, δηλαδή. Μια περιφερειακή αρχή άχρωμη, άοσμη, άγευστη, αόρατη και ανέμπνευστη. Και πολλές φορές και εμπαθής, σαν τον κακό γείτονα. Δεν εξηγείται αλλιώς, παρά με όρους εμπάθειας, η στάση της σε μεγάλα έργα που είχαν δρομολογηθεί απ’ την περιφερειακή αρχή Κατσιφάρα και σήμερα καρκινοβατούν ή έχουν παροπλιστεί εντελώς.
Για την Πάτρα ν’ αναφέρω μόνο την ανάπλαση του «Λαδόπουλου» και το μεγάλο έργο της αναμόρφωσης και ανάδειξης της βόρειας εισόδου της πόλης, με άξονα όλο το χώρο γύρω απ’ το νέο Αρχαιολογικό Μουσείο στην εθνική οδό.
Με το χέρι στην καρδιά, λοιπόν, όπως ζητάει κι η ερώτηση σας, μηδέν έργο για τον κ. Φαρμάκη και μόνη έγνοια της περιφερειακής αρχής του το κυνήγι της επικοινωνίας, το κυνήγι της εντύπωσης μήπως κρυφτεί πίσω της η πλήρης αδράνεια, η λευκή κόλλα του πραγματικού έργου της. Δυστυχώς, αυτή είναι η αλήθεια.
«Ο ΦΑΡΜΑΚΗΣ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΣΥΜΠΑΘΗΣ»
– Τι προβλέπετε για τις επόμενες αυτοδιοικητικές εκλογές;
Να ξεκαθαρίσουμε κάτι. Ο κ. Φαρμάκης μού είναι συμπαθής. Όμως, άλλο η προσωπική συμπάθεια στον άνθρωπο και άλλο η ορθολογική κρίση στο έργο του. Στο μη έργο του δηλαδή. Γιατί αν υπάρχει ένα μεγάλο έργο που φέρει στο ακέραιο τη σφραγίδα του, ας μας το πει να το μάθουμε και εμείς. Ξέρετε ότι ποτέ δεν ήμουν των συγκρουσιακών τόνων και της πολιτικής αντιδικίας για την πολιτική αντιδικία. Το αντίθετο.
Αλλά, η σημερινή πραγματικότητα, αν θέλουμε να είμαστε ειλικρινείς απέναντι στους πολίτες, δεν περιγράφεται με άλλο τρόπο. Άρα, για τις επόμενες περιφερειακές εκλογές περιμένω οι πολίτες της Δυτικής Ελλάδας, στη δύσκολη σημερινή συγκυρία, να ζυγίσουν τα πράγματα. Και να ψηφίσουν με γνώμονα το συμφέρον της περιοχής. Να δουν ποιοι έκαναν έργο -πάντως όχι οι της παράταξης Φαρμάκη- και ποιοι μέσα σε δυο θητείες (απ’ το 2010 έως το 2019) έλυσαν τόσα προβλήματα όσα δεν είχαν λυθεί στη Δυτική Ελλάδα για δεκαετίες.
– Και ποιο θα είναι το επόμενο βήμα του Γιώργου Αγγελόπουλου;
Η αυτοδιοίκηση είναι ο χώρος που λατρεύω ο χώρος που γνωρίζω πολύ καλά, αλλά παράλληλα και ένας δημιουργικός χώρος. Από την αρχή αυτής της συνομιλίας μας, σας ανέφερα κάποια χαρακτηριστικά, ενωτικός και συνθετικός, σ’ ένα κοινό όραμα. Με μόνη επιδίωξη το συμφέρον του πολίτη. Κανένα άλλο βήμα δεν είναι συμβατό, δεν θα ήταν συμβατό, με τη συνείδηση, με τα πιστεύω και τις ιδέες μου.
ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ ΤΗΣ ΑΧΑΪΚΗΣ ΠΟΛΙΤΕΙΑΣ:
