του Αχιλλέα Ροδίτη

Το Παναχαϊκό δεσπόζει πάνω από την Πάτρα, ευαισθητοποιημένοι συμπολίτες έχουν εδώ και χρόνια ιδρύσει σύλλογο που κάνει προτάσεις για προστασία και αξιοποίηση αλλά ούτε ένα «βήμα» δεν έχει γίνει ακόμα από τους φορείς. Ένας πολύτιμος «θησαυρός» ο οποίος όχι μόνο δεν αξιοποιείται αλλά κινδυνεύει κιόλας.

Χρόνια πριν έχουν κατατεθεί και προτάσεις από συλλόγους που σχετίζονται με την οικολογία και την προσπάθεια ανάδειξης του Παναχαϊκού, για διενέργεια μελετών αναλόγως του ζητήματος. Μελέτες για αναδάσωση, μελέτες για κατασκευή οδικού δικτύου που να επιτρέπει την πρόσβαση χωρίς να «πληγώνει» τη φύση.

Μέχρι σήμερα όμως ούτε μία από αυτές δεν προχώρησε. Ούτε μια προσπάθεια δεν έγινε με αποτέλεσμα. Σαν το βουνό να μην υπάρχει. Ή (ακόμα χειρότερα) σαν να θεωρούμε ότι το βουνό υπάρχει αλλά δεν έχει καμιά ανάγκη.

Θυμίζουμε ότι το Παναχαϊκό είναι στο πρόγραμμα Natura. Δηλαδή, υποτίθεται πως θα έπρεπε να είναι πολλά και επαρκή τα μέτρα προστασίας.

ΜΕΙΩΣΗ ΕΛΑΤΩΝ

Τα μοναδικά έλατα που έχουν απομείνει, ως ένα συγκεκριμένο υψόμετρο, είναι τα γέρικα. Όσα δεν… φαγώθηκαν ακόμα, από τη βοσκή που είναι ανεξέλεγκτη, όπως οι ίδιοι κτηνοτρόφοι προειδοποιούν.  Κάνουν λόγο για οικολογική καταστροφή που συντελείται στην πηγή οξυγόνου από την δίχως έλεγχο βοσκή χιλιάδων ζωντανών διαφορετικών ιδιοκτητών. Ως αποτέλεσμα αυτού τα νέα έλατα κατατρώγονται και καταστρέφονται. Γίνονται σκέτοι θάμνοι. Είναι ένας φαύλος κύκλος οικολογικής καταστροφής που κανείς δεν ανακόπτει.

ΣΤΕΡΕΥΟΥΝ ΟΙ ΠΗΓΕΣ

Η σταδιακή εξαφάνιση των ελάτων συνεπάγεται μείωση του υδροφόρου ορίζοντα στο βουνό. Τα χιόνια που λιώνουν δεν συγκρατούνται στις ίδιες ποσότητες, όπως όταν υπήρχε πυκνό ελατόδασος. Έτσι μειώνεται το νερό στις πηγές που άλλοτε έδιναν τεράστιες ποσότητες που έρεαν με δύναμη και ακατάπαυστα, αλλά τώρα είτε έχουν στερέψει, είτε δίνουν λιγότερη ποσότητα και κινδυνεύουν να στερέψουν.

ΑΝΑΔΑΣΩΣΕΙΣ ΚΑΙ ΜΕΛΕΤΕΣ

Στο Παναχαϊκό όρος έχουν γίνει πολλές προσπάθειες αναδάσωσης σημείων του από οικολόγους και γενικότερα ευαισθητοποιημένους πολίτες. Διότι το πρόβλημα της μείωσης των δένδρων είναι αισθητό σε πολλά σημεία. Στη θέση Θάνα αλλά και αλλού. Είναι φανερό υπάρχει ανάγκη για μια συντονισμένη προσπάθεια, σε ανώτερο επίπεδο. Σε βαθμό τοπικού πολιτικού δυναμικού, δηλαδή. Άλλωστε υπάρχουν πολλές μελέτες που από χρόνια δείχνουν τις ανάγκες του όρους και τα όσα πρέπει να κάνουμε για να συντηρήσουμε τον μεγαλύτερο πνεύμονα οξυγόνου που υπάρχει στην περιοχή.

ΤΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ

Το Παναχαϊκό όρος εκτίνεται στο κέντρο του νομού Αχαΐας και νοτιοανατολικά της Πάτρας, σε μήκος περί τα 20 χλμ στον άξονα βορά – νότου. Οριοθετείται, στα βόρεια από τις θέσεις που βρίσκονται υπεράνω του χειμάρρου Βολιναίου, από το δάσος της Αργυράς κι από τις θέσεις υπεράνω του Άνω Καστριτσίου, στη συνέχεια από τις περιοχές Χαράδρου και Μπάλα και δυτικά της θέσης Καλόγερος και Μακρυά Ράχη από την Ελεκίστρα και την Καρυά. Κατά μήκος της κορυφογραμμής διακρίνονται επιμέρους σχηματισμοί όπως το Βρωμονέρι (1.594 μέτρα), η Τρανή Ρίζα (1.540 μέτρα) Βουνό Γιώργη (1.804 μέτρα), Μπάλιζα (1.709 μέτρα), Σκαντζοχέρια (1.506 μέτρα), Στρογγυλό Βουνό (1.663 μέτρα) κ.α.. Επίσης, από τις κορυφές του ξεκινούν οι λεκάνες απορροής για δύο από τους μεγαλύτερους ποταμούς: του Γλαύκου στα δυτικά, που εκβάλλει στον πατραϊκό κόλπο, και του Φοίνικα στα ανατολικά, που εκβάλλει στον κορινθιακό. Με πολυάριθμους τους μικρότερους χείμαρρους που διατρέχουν περιμετρικά το βουνό προς όλες τις κατευθύνσεις.

ΑΠΟ ΑΧΑΪΚΗ ΠΟΛΙΤΕΙΑ