Μικρά μαγαζιά πουλάνε φθηνά ποτά στο χέρι, μετατρέποντας τους δρόμους σε πάρτι, χωρίς τέλη για τον Δήμο και με μεγάλο κίνδυνο για τους ανήλικους.

Κάθε νύχτα στην Πάτρα, μια συνήθεια φαίνεται να εδραιώνεται. Νέοι άνθρωποι συνωστίζονται στα πεζοδρόμια και στις γωνίες των δρόμων, πίνοντας κρασί, απεριτίφ ή και ποτά από πλαστικά ποτήρια. Πότε ξεκίνησε η συνήθεια; Στην πανδημία. Τότε που οι σκάλες της Αγίου Νικολάου και της Γεροκωστοπούλου, αλλά και η περιοχή στο παλιό υδραγωγείο στην Άνω Πόλη, γέμιζαν κόσμο. Με ένα ποτό σε πλαστικό ποτήρι στο χέρι, και μάλιστα στη μισή τιμή από ό,τι σε κάποιο «στεγασμένο» μπαρ της Ρήγα Φεραίου ή της Μαιζώνος. Η μουσική διαχέεται από τα κοντινά καταστήματα, οι συνομιλίες κυριαρχούν και η «διασκέδαση» κρατά μέχρι τις πρωινές ώρες.

Στην Πάτρα, το φαινόμενο των «street bars» κυριαρχεί στον πεζόδρομο της Γεροκωστοπούλου και στην οδό Καραϊσκάκη, ενώ συνεχώς επεκτείνεται. Πρόκειται για ένα φαινόμενο που έχει αναδιαμορφώσει την ελληνική νυχτερινή ζωή την τελευταία πενταετία και συνεχίζει να αναπτύσσεται, προκαλώντας τόσο συζήτηση όσο και έντονη κριτική. Στην οδό Γεροκωστοπούλου, τα street bars είναι μικρά μαγαζιά που προσφέρουν ποτά στους πελάτες τους σε πολύ χαμηλότερες τιμές, το ίδιο και τις μπύρες. Street bar υπάρχει και στην Πατρέως, με τους πελάτες να απολαμβάνουν τις βραδιές τους καθισμένοι στις σκάλες.

Κάποια από αυτά τα μπαρ προσφέρουν και φαγητό. Αντί να προσκαλούν τους πελάτες να καθίσουν μέσα, τους ενθαρρύνουν –ή τουλάχιστον τους επιτρέπουν– να συγκεντρωθούν μπροστά από το κατάστημα, καταλαμβάνοντας ουσιαστικά τον πεζόδρομο. Το αποτέλεσμα είναι ένας ζωντανός, ανεπίσημος χώρος συνάντησης, όπου άγνωστοι αναμειγνύονται και φίλοι συναντιούνται σε ένα είδος πάρτι χωρίς τοίχους.

ΟΙ ΝΕΟΙ ΤΟ ΠΡΟΤΙΜΟΥΝ

Το φαινόμενο είναι πιο δημοφιλές μεταξύ των νέων, ιδιαίτερα εκείνων που βρίσκονται στα τέλη της εφηβείας και στις ηλικίες των είκοσι και τριάντα. Ενώ τα παραδοσιακά καφέ και μπαρ δεν χάνουν την αξία τους, πολλοί νεαροί απορρίπτουν το μοντέλο του να κάθεσαι σε ένα τραπέζι, να παραγγέλνεις και να μένεις ακίνητος. Αντ’ αυτού, προτιμούν να στέκονται όρθιοι, να περιφέρονται και να κοινωνικοποιούνται με έναν πιο ελεύθερο τρόπο.

ΤΟ ΟΦΕΛΟΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΕΣ

Υπάρχει, όμως, και μια οικονομική διάσταση σε όλο αυτό. Για τις επιχειρήσεις, αυτό το μοντέλο μπορεί να είναι εξαιρετικά κερδοφόρο. Επεκτείνοντας τις δραστηριότητές τους στον δημόσιο χώρο χωρίς να πληρώνουν επιπλέον ενοίκιο, διπλασιάζουν ή και τριπλασιάζουν τη χωρητικότητά τους, χωρίς μάλιστα να καταβάλλουν στον Δήμο Πατρέων τέλη, αφού δεν διαθέτουν τραπεζοκαθίσματα. Αντί να εξυπηρετούν 30 πελάτες στο εσωτερικό, μπορούν να εξυπηρετήσουν 150 έξω, όλοι όρθιοι σε δημόσιο χώρο. Κάπως έτσι, γεννιούνται μαγαζιά των 30 τ.μ. που εκμεταλλεύονται το στενό, το πεζοδρόμιο ή την πλατεία μπροστά τους και μετατρέπονται από ένα απλό, μικρό μπαράκι, σε ένα μεγάλο, αυτοσχέδιο πάρτι.

Ο ΚΙΝΔΥΝΟΣ

Ποιος είναι ο κίνδυνος; Οι ανήλικοι. Όπως έχει παρατηρηθεί και έχει επισημάνει η «Πολιτεία» σε πολλές περιπτώσεις, σε τέτοιου είδους street bars δίνονται ποτά σε ανηλίκους, με αποτέλεσμα κάποιοι από αυτούς να καταλήγουν στα νοσοκομεία, καθώς ο έλεγχος είναι σχεδόν ανύπαρκτος.

ΑΧΑΪΚΗ ΠΟΛΙΤΕΙΑ – ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ